Hip en authentiek: The East End

Vrijdagochtend, de keukengeluiden van de abokado heathshop vermengen zich met die van de muziek. Het gebrom van de koelvitrines probeert hier overheen te komen. Achter mij zucht een jongeman in pak. Het is de laatste dag van de week, of zou hij gisteren te del bier hebben gedronken. Zij kameraad oogt iet wat frisser. Beiden lopen ze nu naar de bewaker van Scotland Yard. Zittend op een gifgroene kruk, voor het raam, gaat de wereld buiten aan mij voorbij. De laatste drie ochtenden is dit mijn plekje voor het ontbijt geweest. In het hotel was het ontbijt 15 pound per keer, nu heb ik dat in drie dagen uitgegeven. Ik ben geen grote eter bij het ontbijt, dus dit is een goed alternatief. De koffie, een echte cappuccino, is honderd keer lekkerder. Her meisje achter de bar komt uit Hongarije en vertelde dat als je hier wilt werken, horeca banen de enige optie zijn. Dit verklaart waarom er in elk restaurant of Starbucks , Pret a Manger, de Nando, hetzelfde accent hoorbaar is. Regendruppels zoeken hun weg naar beneden over het raam. De voorspelling is dat het minder zal regenen dan gisteren...... We'll see! Mijn paraplu van tien pound heeft twee uur werk verricht en is daarna in de prullenbak terechtgekomen. Een gat in mijn vinger rest nog als herinnering en is venijnig rood aan het worden. Het weer nodigt uit om de underground te nemen. Ik heb een zogenaamde oysterkaart gekocht. De Engelse versie van de Ov-chip kaart. Naast de Londonbridge zit de Borough market, officieel een groothandelaren markt, maar op donderdag,vrijdag en zaterdag komen daar de handelaren uit het hele land om de meest bijzondere producten aan te bieden. Gekookt wordt er naar hartelust en de keuze is zo diverse, dat het moeilijk kiezen isl het zit deels onder een gietijzeren gedeelte van een spoorweg. De regen en het licht van de lampen maken dat het heel sfeervol is.....het is er droog. Dit stukje aan de zuidkant van de Theems heeft wel mijn hart gestolen. Oude pakhuizen zijn opgeknapt, oude ruïne stukken zijn opgenomen in de nieuwe moderne bebouwing, restaurantjes bij de vleet. Iets verderop zit het Shakespeare Globe theatre, een reconstructie van het oorspronkelijke theater. Lopende langs de oever, met zicht op de millennium brug, kom je vanzelf uit bij het Modern Tate. Er zijn twee tentoonstellingen apart van de collectie, maar samen kosten die ruim 20 pound, dat ga ik niet doen. De collectie tentoonstellingen zijn bijzonder de moeite waard. Ooit ben ik afgestudeerd op het thema Storm en laten nu in 1 kamer William Turner en Emil Nolde naast elkaar hangen, als enige schilderijen en juist deze twee zijn mijn uitgangspunt geweest. Mijn dag kon niet meer stuk . Daarna ging ik koffie drinken bij de Pret a Manger (want daar is de koffie 1,30 ten opzichte van 1,50 bij de Starbucks ) en daar hoefde ik niet te betalen, want gedurende de dag mochten ze een paar keer op de gratis knop van de kassa drukken en deze keer was dat voor mij. Lucky me! Buiten oefent een mijnheer , bij het bord New Scotland Yard, een tekst voor een camera. Eerst met papier, dan zonder papier. Het kost hem moeite. De cameraman filmt nu het speigelbeeld in de glazen ruiten. De man doet zijn haar goed, maar er zit niets meer, hij is kaal. Waarschijnlijk is het een gewoonte van vroeger. Een hele dikke bruine, in het bruin geklede, mijnheer verstoort het beeld.
Even terug naar de dag van gisteren. Bij terugkomst in het hotel kwam ik Ed tegen en heb ik kennis gemaakt met zijn baas en wat collega's, ik mocht mee voor het eten. Dit was vlakbij het National theatre in een soort van filmhuis. Een apart gedeelte van de bar, trap op, werd ons domein. Kleine hapjes werden rond gebracht. Het was een erg informeel samenzijn en van afstand was het bijzonder om te zien hoe de dingen zijn of zich ontwikkelen. We waren niet heel laat terug in het hotel. Mijn ontbijt is inmiddels op en de zon schijnt verderop in de straat. Ik ga de wereld maar weer eens ontdekken!....
Terug in het hotel met uitzicht op een rode lamp op gouden poten, wachtend op Ed. Ik ben richting East Emd geweest en vond het geweldig. Een mix van oud industrieel, hip, immigranten ( veel Indiase restaurantjes), vrijplaats voor graffiti, kunst, tweede hands winkels, markten en wat nog meer. Als eerste liep ik tegen een moderne moskee aan, waar de mannen net naar buiten kwamen. Hoe groot is het contrast met alle mannen in pak van de afgelopen dagen? Groot, heel groot, maar dit hoort ook bij de grote stad. Zo her en der wordt er gebouwd aan nieuwe appartementen blokken. Bij de makelaar staan wat leuke optrekjes, maar je moet wel met een miljoen pound komen om echt wat redelijke te vinden. Wel mooi, maar wie heeft er dat in zijn portemonnee. Niet al de mensen die ik hier op straat zie lopen. Bij een Indiaas restaurant is het goed lunchen met een originele tali. Groot bord, met naan, rijst en allerlei lekkere hapjes..even zwijmel ik weer terug naar India. In januari bedacht ik mij in Hamburg dat ik daar best wel even wilde wonen...... In Madrid ook, in Bazel ook en hier in Londen ook. Wat is dat toch? Ik ga dit posten, want ik weet niet of ik gemakkelijk op internet kan bij Caroline. We nemen straks de trein naar Didcot. Geen idee waar dat is, maar het zal wel goed komen. Een weekend in de "countryside"