Londen city airport, na een bezoek aan Oxfordshire

De trein waggelt een soort van over het spoor. Het is de trein van Didcot Parkway naar Paddington Londen. Buiten wordt de lucht steeds blauwer. Is dit omdat wij weer richting huis gaan? Je zou het bijna denken. Het waait nog steeds enorm hard, maar er zijn minder buien dan gisteren. Het weekend is bijna voorbij. Over een goed vier uur vliegen we weer naar huis. We zijn bij vrienden geweest in Farringdon, een kleine plaatsje in Oxfordshire. Met de auto is het veertig minuten rijden naar het station van Didcot. Daar Londen niet meer betaalbaar lijkt te zijn, trekken veel mensen de stad uit en gaan wonen op een uur reizen van de stad. Hier in Engeland hebben ze al doorgevoerd dat je meer moet betalen in de spits. De vrienden vertelden dat het eigenlijk gekkenwerk is. Een vriend van hen stond elke ochtend een uur voor de hoofdprijs. Inmiddels heeft hij gekozen voor eerste klas, nog veel duurder, maar wel een garantie voor een zitplaats. Bij aankomst vrijdagavond, stond er een heerlijke maaltijd op ons te wachten. Ed was behoorlijk moe na al het werk en overleg dus zijn we lekker op tijd gaan slapem. Zaterdagochtend hebben we heerlijk rustig ontbeten en zijn we naar het huis van William Morris geweest. Hij was de oprichter van de hand and crafts movement, een reactie op alle spullen die inmiddels fabrieksmatig werden gemaakt tweede helft 1800. Ze gingen terug naar het echte handwerk, met als grootste inspiratie bloemen en planten. Het huis, van oorsprong een middeleeuws huis., was gekocht met de oorspronkelijke meubels en gobelins etc. De familie Morris heeft het huis uitgebreid en nu is het open voor publiek. Vrijwilligers verdedigen met hand en tand alle bezittingen en de één is aardiger dan de ander. Het is jaren niet echt open geweest, maar het lijkt er op dat ze er nu veel energie in gaan stoppen. Er is een klein restaurantje, een winkel en een prachtige tuin. Veel van de inrichting is door William Morris ontworpen en onder andere geborduurd door zijn vrouw en dochter. Zoals Ed zegt is het grijs gehalte van de bezoekers hoog, maar het is de moeite waard. In de schuur gaan we voor een kleine lunch, alles is gemaakt met verse producten. In de tussentijd is het een komen en gaan van wolken, regenbuien en zwelt de wind aan. Volgende stop is Burford. Onze vriendin werkt daar en we kunnen de auto parkeren bij het kostschool gedeelte van de school. Burford is een authentiek dorp en het ligt op een heuvel. Je moet flink klimmen wanneer je van de ene kant naar de andere kant van het dorp wilt lopen. Kleine steegjes geven toegang tot achteraf straatjes, waar de bebouwing door gaat. De daken met leistenen lijken het gewicht niet altijd te kunnen dragen en zakken als een zadeldak door in het midden. Thuis wacht een enthousiaste labrador die uitgelaten moet worden. We gaan nu echt de countryside in. Dwars door de graanvelden zijn paden getrokken. Charlie krijgt geen genoeg van het halen van de bal. De zolen van mijn gympen groeien een centimeter per stap. Hier hoef je niet bij te betalen voor gezondheidsschoenen die wiebelen. Wanneer Ed en Charlie moe zijn gaan we weer huiswaarts. 'S avonds eten we in een pub genaamd de Greyhound. Ruim en licht opgezet en het eten is om je vingers bij af te likken zo lekker. Het is gezellig en de lach salvo's rollen regelmatig over de tafel. Moe, maar voldaan komen we thuis en kunnen we nog net zien dat Nederland tweede is geworden op het Eurovisie songfestival. Toch wel bijzonder. Vanochtend zijn we naar de Theems gelopen, zodat Charlie kon zwemmen. Als een echte labrador krijgt hij daar geen genoeg van. Onvoorstelbaar hoeveel energie zo een hond heeft. Hij is leuk. Lunch was er weer in een pub en inmiddels hebben we afscheid genomen en komen steeds dichterbij Londen. Wat een groot verschil: de drukte en de energie van de stad en de rust en stilte van het platteland. Heerlijk om het beiden even te hebben ervaren. Londen City Airport, liggend aan de Theems. Over vijf minuten kunnen we waarschijnlijk boarden. We vliegen met city jet, kleine vliegtuigen, maar wel met een drankje en een hapje. Het is erg druk op het vliegveld, blijkbaar gaat er rond dit tijdstip veel terug naar huis. Na een lekkere maaltijd zijn weer klaar voor.