op weg naar de magie van de meren van Zweden

Vrijdagavond, Stora Bö in Zweden. Een voor ons onbekend meertje. het geruis van het bergstroompje wordt af en toe verstoord door de kinderstemmen van de kinderen van vrienden die hier al een nachtje hebben gestaan. Vorig jaar hebben zij dit prachtige plekje ontdekt en ons van de coordinaten voorzien. De donkere wolken lijken langzaam te verdwijnen en plaats te gaan maken voor witte exemplaren. Deze weerspiegelen in het water van de Stora Bö. Het lijkt erop dat we de zon hebben meegenomen. Er is wel wind, maar de lucht klaart op. De tijd vliegt. Maandag middag hadden we een heerlijke lunch samen met een oude schoolvriendin en haar zusje, die toevallig over een week over was uit Noorwegen. Het cafeetje was heel rustig wat ideaal voor ons was want daardoor konden we lekker rustig bijkletsen. We reizen de zomerstorm achterna en dat betekent: regen. In Zweden zijn we in dubio: kamperen of romantisch een hotel zoeken en Mölle. Het wordt het laatste. Helaas is ons favoriete hotel vol, maar tegen de heuvel aan staat Grandhotel Mölle. Aan de buitenkant ziet het er een beetje verwaarloosd uit. Ed twijfelt en de kamers zijn aan de prijs, maar omdat het al later is krijgen we korting. Een schattig klein kamertje met mooi hoekuitzicht naar de baai. Het hotel heeft een klein, maar gezellig restaurant en dat heet: Seaside restaurant. Moe en lui als we zijn besluiten we niet naar de haven te lopen naar Kullaberget hotel, maar aan te schuiven bij Seaside en daar krijgen we geen spijt van. Het water loopt ons door de mond. Wat een smaaksensaties! We slapen prinsheerlijk en af en toe gaat er een oogje open zodat we uit kunnen kijken over de baai. Tijdens het ontbijt breekt de zon door en kunnen we nog even heerlijk met een bak koffie op het terras genieten van de warmte van de zon. Missie van de dag wordt Hvaler, net over de grens van Noorwegen. Een oude schoolvriend Helge, die ik al 36 jaar niet heb gezien, heeft hier een hut en wij zijn uitgenodigd om hier te komen slapen. Helaas zitten de weergoden ons niet mee en hebben ze besloten dat ze ons gaan pesten! We kunnen nog net een tochtje met de boot maken tussen de eilanden door ( met uitzicht op de Oslofjord) maar daarna gaat de kraan open om pas op donderdag weer dicht te gaan. Als traktatie krijgen we vispakketjes van kabeljauw met ui, knoflook, garnalen, inktvis en rivierkreeftjes in chilisaus met nieuwe aardappeltjes. De hut is van een simpele variant. Nog zonder water, waardoor ze een biologisch toilet hebben. Helaas werkt dat niet meer zo heel erg goed en moet je goed je adem inhouden bij elke toiletgang. De vloer in het toilet heeft een opstaand randje en helaas zie ik dat niet tijdig genoeg in de nacht, waardoor ik een enorme smak maak. Dit gaat ook de reden worden om nog een nachtje extra te blijven, omdat ik wel heel erg hard ben gevallen en het idee van te slapen in een idee alleen al doet pijn. Ed valt met zijn neus in de boter en gaat zeekajakken met onze gastheer, ook al regent het. Bij de rustplek worden ze nieuwsgierig begroet door twee herten. In de avond wordt de nieuwe Webergrill in gebruik genomen. De Noren zullen daar waar mogelijk boodschappen gaan doen in Zweden en vooral vlees en alcohol staan nummer 1 op het boodschappenlijstje. Het eten is heerlijk. Donderdag worden we wakker met de zon en is het tijd om nog verder naar het noorden te gaan. Deze vakantie is gelijk een gelegenheid om wat oude vrienden te bezoeken en we worden getrakteerd op aardbeien, ijs en koffie in Svinndal. Een voorzichtig zonnetje schijnt de stralen op het terras bij Liv en Per. Leuk is het om Per nog even te zien, hij vertrekt namelijk in de middag maar Finland waar zijn zoon meedoet aan een rally. Ooit was Per zelf rally kampioen van Noorwegen, nu doet zijn zoon Eyvind het goed op het internationale circuit. Vanuit Svinndal gaat het verder naar Gjerdrum voor een bezoek aan Ann Kristin en Bent. De moeder van Ann Kristin is er ook. Margit is inmiddels 95 en nu zitten Ed en ik met mooie rood/blauwe sokken gebreid door haar. Na een heerlijk ontbijt is het tijd voor het echte avontuur. We gaan naar Zweden waar we Jelle, Nanja en de kinderen zullen ontmoeten voor een kano avontuur met kamperen op een onbewoond eiland. Dag van schrijven is inmiddels zondag 2 maart. De wind ruist door de bomen de golven van het meer hebben schuimkoppen, zo hard waait het. Op de vuurplaats wordt hard gewerkt aan een appel/ bosbessentaart in een gietijzeren pan. Gisteren zijn we met drie kano's en bagage vertrokken naar een buureiland. Eerst zijn de dames met de kinderen boodschappen gaan doen in een dorpje verderop. Men is relaxed en het lijkt alsof de tijd even stil heeft gestaan. Zonder probleem mogen we one flessen met water vullen in de kleine keuken achter de winkel. Naast de winkel zit een cadeaushop annex cafeetje en dat is te leuk voor woorden. Koffie, water en taart is de beloning voor het harde werken (Hmmmm). Dan is het echt tijd om op pad te gaan voor het avontuur. Een eiland met een kleine baai, uit de wind met een prachtige vuurplaats waar al hout ligt. Dit wordt ons paradijs voor , naar later blijkt, twee nachten. Soms wordt de rust verstoord door een heftige regenbui of door een opstekende stormwind, maar beiden krijgen geen toegang tot ons eiland en moeten voorbij gaan. Zondagavond is de mooiste avond. De wind gaat liggen en de zon gaat onder bij een helder blauwe lucht terwijl aan de andere kant de maan opkomt. Deze is bijna vol. Ger is zo enorm magisch. We willen niet meer weg, maar er wachten ons vast nog meer mooie plekjes. We nemen afscheid van Jelle, Nanja en de kinderen, nadat we bij het kneuter cafeetje hebben geluncht. Een uur later staan we bij de receptie van een natuurcamping van het natuurreservaat Glaskogen. Onze plaatsen liggen zover uit elkaar dat we elkaar niet meer zien. We staan in het bos en in eerste instantie lijkt dat vervelend, maar we staan heerlijk luw en in de avond hoeven we maar een goede vijftig meter te lopen voor de zonsondergang. Glaskogen bestaat uit een aantal meren waar veel kanotochten gemaakt worden en je kunt je helemaal wild wandelen. Na het avondeten is de verleiding toch te groot en zetten we de kano weer in elkaar. Dit meren stelsel heeft een andere sfeer dan de Stora Bö. Glad als een spiegel nodigt het water ons uit. Waterlelies steken nieuwsgierig hun kopjes boven water, terwijl een verdwaalde gans ons een natuurserenade komt brengen. Bij terugkomst zijn we precies op tijd voor de zonsondergang, welke zich ook alleen maar kan spiegelen in het gladde water. Een kachelpijpje laat vonken los als vuurwerk voor de hemel. Onze Nederlandse buren nodigen ons uit om erbij te komen zitten. Dat laten we ons geen twee keer vragen. Het kacheltje geeft ongelooflijk veel warmte, meer dan alleen een kampvuur. Moe maar voldaan gaan we slapen. Bij het ontwaken is de lucht grijs, niet koud. In de nacht waren daar de geluiden van de ijsduiker een hoog en raar geluid. Althans men heeft ons verteld dat het de ijsduiker zou moeten zijn. We besluiten de camping te verlaten en voor een nieuw avontuur te gaan. Het natuurreservaat heeft veel gravelweggetjes. Ze slingeren langs de oever van een van de meren. De bermen staan vol met wilde bloemen, met name de lupinen maken het landschap veelkleurig. Ze zijn bijna uitgebloeid, maar wanneer je iets hoger komt zitten er nog veel bloemen in. Een prachtige kampeerplek nodigt uit voor een kop koffie. Terwijl wij ons zitten te vergapen aan het uitzicht, meren er vier Belgische jongens aan met twee kano's die op zoek zijn naar een waterpomp. We kunnen ze helaas niet helpen, maar geven ze wat water. Ze besluiten te gaan lunchen en zo ontstaat er een geanimeerd gesprek. Vier zo verschillende jongens waarvan er 1 van het vissen is en wij vermoeden dat hij de reden is voor dit avontuur. Onze weg vervolgt zich naar Gravla. Een oud bruin houten huis blijkt her verkooppunt van handwerk te zijn, maar ze verkopen ook heerlijke koffie en wafels met verse aardbeien jam met ijs. Mammie. Uiteindelijk, eindigt onze tocht in Arvika. We zijn allebei wat ongelukkig geweest ironie bewegingen en zijn een beetje kreupel, daarom het besluit om een nachtje niet in een tent te slapen maar in een goed bed. De douche alleen al was een cadeautje. In her spoorwegstation zit een leuke pizzeria met super lekkere pizza's. Bij aankomst in de middag was het een levend plein en nu lijkt het helemaal verlaten en doods, totdat........ We merken dat steeds dezelfde auto's voorbij lijken te komen. De plaatselijke jeugd lijkt veel geld te spanderen aan dure auto's die gepimpt worden met gigantische speakers etc. Voor het station ligt een drempel en de auto's liggen zo laag dat ze moeten afremmen om voorzichtig over de drempel te gaan zodat de onderkant heel blijft. De auto's variëren van Amerikaanse bakken tot moderne BMW's en volvo's. Waar halen ze het geld vandaan. Aan het meer ligt een soort dok gebeid met een leuk testaurNt met inzicht op het water. Aardbeien met slagroom en ijs en daarna nog de ademt een groot glas bier en dan.......naar bed!