Dierenavontuur in het noorden

Een kleine badplaats aan de noordkust van Denemarken. We zitten met een lekkere warme deken op ons dakterras van het strandhotel met een naam die ik niet kan herhalen. Aan de horizon gloort nog het allerlaatste beetje licht als rest van de zonsondergang. Het geluid van de golven wordt meegevoerd door her geluid van de wind. Beneden zit een gezelschap van een conferentie en ze maken te veel lawaai. Zolang wij buiten zitten horen we niets. Voorlopig dus nog niet naar bed! Dag van schrijven is woensdag 12 augustus. Het is zo apart om te merken dat zowel in Zweden als hier in Denemarken men al zegt dat het seizoen voorbij is. Dit terwijl er nog zoveel mensen onderweg lijken te zijn. Wij hebben de terugreis weer aangevangen. Nog een halve week en dan zit de pret er echt weer voor ons op. Ed zijn vlekken zijn gelukkig weer aan het wegtrekken. Gelukkig maar, want het was wel erg heftig. Gisteren zijn we rustig vanaf Rödby camping ( de kiosk was al gesloten op 9 augustus met dank voor een goede zomer!) via de toeristische route naar het zuiden gereden. Schilderachtige dorpjes met witte en rode huizen. Het lijkt erop dat de vis- en boothuisjes vooral rood zijn en de kusthuizen zijn wit. We eten een heerlijke dagschotel in een restaurant aan het water. Het weer is goed. Niet heel erg warm, maar wel heel erg zonnig. We komen bij een stuk waar een kanaal is gegraven, zodat het een eiland is geworden. De camping is afschuwelijk, maar je kunt er geweldige wandelingen maken. Dit gedeelte van de Zweedse kust bestaat uit graniet en ooit heeft men hier heel veel graniet gewonnen voor het maken van stenen en tegels voor straten. Nu rest daar alleen maar natuurgebied en ruige rotspartijen. Lopen we het ene moment nog over de rotsen ( met ontzettend veel wilde bloemen in allerlei paarse kleuren. Er groeien zelfs herfstasters in het wild.) ineens lopen we in een lommerrijk bos met allerlei kleuren groen. Ons pad is een onderdeel van een kustroute. Eenmaal terug in de auto brengt de route ons naar Smögen. De enige plaats waar nog een echte visafslag is, maar het is ook een echte toeristenplaats. Ooit waren wij hier als eens om Reidun op te zoeken, maar nu leek het toch alsof er veel meer mensen waren. We rijden een route die aangegeven wordt met een bruin bordje met een witte bloem en we besluiten om deze trouw te blijven volgen. Langs een soort van fjord komen we uit bij iets met de naam Nordens Ark. Het blijkt een dierentuin voor bedreigde dieren te zijn, waarbij ze al jaren speciale programma's volgen. Er zit een hotel bij en de entree van het park is inbegrepen bij het hotel. Weet je alles van te voren dan zorg je dat je er in de middag op tijd bent en dan kun je tweemaal het park in. Wij krijgen het advies om naar de amurtijgers te gaan, omdat daar drie welpen zijn en die worden aan het eind van de middag actief. De bagage blijft in de auto en wij weten niet hoe snel we bij de tijgers moeten zijn en ja hoor het is er een dolle boel van jewelste. Wat is het toch bijzonder dat je hier uren naar kunt kijken. Bijzonder is het om te zien hoe moeders de activiteit achter het glas goed in de gaten lijkt te houden. Naast de tijgers zit het territorium van de langpootmug wolf. Het is echt een territorium. De dieren hebben in dit terrein veel ruimte gekregen en het is geen garantie dat je ze ook echt allemaal te zien krijgt, maar deze wolven lopen nog in het late namiddag licht een aantal rondjes voordat ze weer uit zicht verdwijnen. Ze hebben geen lange benen om hard mee te rennen, maar om goed door hoog gras te kunnen lopen. Hun oren zij gigantisch en staan prachtig rechtop. Om 7 uur gaat het park dicht en is het voor ons tijd om de bagage op te halen. Het hotel is simpel, maar heel smaakvol op z'n Scandinavisch ingericht met veel hout. Er hangen prachtige dierenfoto's om te benadrukken dat dit hoort bij Nordens Ark. Het park ligt aan de Abyfjorden vlakbij Lysekil. Men is bezig om allerlei zaken te realiseren, waaronder een ecopad. Na het eten gaan we nog voor een wandeling. Dat is het voordeel van de late zon in Scandinavië, je hoeft niet bang te zijn voor snel invallende duisternis. In het veld staan twee herten rustig te eten. In de ochtend hadden we ook al een mager vosje gezien. Het hotel heeft een gezellige zit ruimte met veel natuurboeken, maar al snel worden de ogen zwaar en gaan we slapen. Woensdagochtend ontwaken we met een heerlijk zonnetje en de wetenschap dat we het park in gaan. Het isdat ons gezond verstand ons zegt, gedurende de dag, dat we echt verder moeten gaan, anders waren we nog een dag gebleven. Wat een mooi opgezet park en je moet echt wel een beetje op safari om de beesten te vinden. Drie sneeuwluipaarden liggen lui te luieren en te slapen. Wat een machtig mooie beesten. Als buren hebben ze het amurluioaard en het Perzische luipaard, beiden bijzonder prachtige beesten en te veel gejaagd om hun pels. Door het park lopen houten loopbruggen, zodat je zowel de bergwand op kunt kijken als naar beneden en ze van bovenaf kunt observeren. Ze hebben ook een aantal Wolverines. Ik weet niet hoe deze in het Nederlands heten. Ze lijken een beetje op een das, maar lijken toch anders. Ze zijn heel donkerbruin en bijzonder agressief. Net op het moment dat we verder willen gaan krijgen we eten. De hompen vlees werden met touwen in de bomen gehangen om ze actief te houden, maar het zijn slimme beesten en inmiddels weten ze dat er een gemakkelijkere manier is dan steeds te springen En dat is namelijk de boom in klimmen, van boven het touw doorbijten en dan kun je er met de buit vandoor gaan. Het terrein van de wolven is zo groot dat ze zich eigenlijk niet laten zien en dan In eens heel ver ligt er 1 tussen de bomen te luieren. Met heel veel moeite slepen wij ons naar de uitgang na nog bij een aapachtige katachtige met jongen te gaan kijken en de kleine panda steelt ook nog ons hart. Wat de denken van de geit met de kurkentrekker horens en de grondeekhoorntjes, maar dan is echt tijd om weer in beweging te komen. Op weg naar het zuiden komen we in een rare file terecht, het kost tijd en die gebruiken we om een route te bedenken. Resultaat is dat we met het veer over gaan steken van Helsingör naar Helsingborg. Het is alsof je de boot naar Tessel neemt qua tijd. Eenmaal in Denemarken gaat de route via de noordkust. Ook in Denemarken lijken de mensen te houden van kleine vakantie huisjes. De campings liggen allemaal aan de verkeerde kant van het water dus eindigen we in een knus hotelletje aan de kust. Helaas wisten we niet dat er ook een groep zat die met het hele team op de hei zaten en nog voor het slapen gaan een paar extra flessen wijn hadden besteld. Wijn en avond resulteert in steeds harder praten en wanneer je daar boven moet slapen dan beloofd dat weinig goeds. Het personeel gaat om elf uur naar huis en dan is er geen mogelijkheid tot klagen. Toen in begin met schrijven zaten we nog buiten op het balkon maar eenmaal binnen horen we ze dubbel en dwars. Twee maal zijn we naar beneden geweest. Eerst Ed in het Engels en dan ik in het Noors, zodat het leek alsof er verschillende gasten aan het klagen waren. Om half 1 was het dan eindelijk stil wij hadden echter besloten om om zeven uur op te staan en dan wordt de nacht steeds korter, plus dat de kamer niet goedkoop was. Maar de volgende ochtend gaat het management er in mee en krijgen we bijna 50% korting. Mooie meevaller. De bovenkant van Denemarken is mooi, met veel water. Ook een soort van fjorden, althans zo heten ze. De weg gaat richting Rødby voor de veerpont naar Putgarden. Idee is om dit vrij snel te bereiken, totdat we gaan lunchen op een eilandje tussen de kaatste bruggen op weg naar Rødby. Er waait een stevige wind, maar de zon maakt het aangenaam. De plek is mooi, het restaurant kan een opknap beurt gebruiken, maar het eten is goed. De laatste etappe richting boot wordt ingezet, totdat er een bord langs de snelweg staat met safaripark. Ed vraagt zich af of je er met je eigen auto mag rijden en dat is alleen maar uit te zoeken door er heen te rijden en jja, dat mag! Het is een oud landgoed met allerlei kasteeltjes waar een heel park omheen gevormd is. Natuurlijk is het niet te vergelijken met de echte wereld, maar we rijden hier drie uur met heel veel plezier rond. Er zijn ook stukken waar je kunt lopen. Alle werelddelen komen langs. Doordat we een daktent hebben mogen we helaas niet door het deel met de tijgers, maar daar hebben ze ook stuk met een glazen ruit waar er net twee prachtig voor de ruit liggen. De savanne is mooi. Sabel antilopen, Afrikaanse elanden, gnoes, giraffen, zebra's Gelukkig kunnen we er bij de wolven wel in. Je moet door een speciale sluis heen en dan lopen daar 15 witte Artische wolven. 1 vrouwtje, 7 mannetjes en 7 jongen. Als je niet beter zou weten zou je denken dat je tussen de huskey's door rijdt. Het zijn prachtige beesten en de jongen zijn ontzettend speels. Om half zeven zitten we op de boot naar Duitsland en rijden door tot onder Hamburg waar we een leuk hotel vinden. De rug en de ribben protesteren te veel in de tent. De temperatuur is goed en we drinken een lekker glas bier op het terras. De laatste avond onderweg.op vrijdag rijden we door naar Tessel. De vakantie zit erop. Zweden is verrassend leuk geweest en hoewel we gehoopt hadden om meer te kunnen kanoën, hebben we fijne ontmoetingen gehad mer vrienden en onverwacht leuke ontdekkingen in Zweden gedaan. Het is soms zo leuk om geen vooropgezet plan te hebben en je te laten leiden door wat je tegenkomt. Go with the flow! Geen uren in de auto om kilometers te maken, maar cirkelen in een klein gebied en genieten van de kleine dingen zoals koffie met wafels bij de dames van de handwerkclub of lekker vis eten in de restaurantjes langs de kust. Wandelen over de goed uitgezette paden met prachtige vergezichten en overal de rust. Zowel in de natuur als in de mensen. Daar kun je toch niet anders dan heel ontspannen van terugkomen.