De grijze luchten van Thonon

De statige dennenbomen aan de overkant van het water steken strak af tegen de grijze lucht die boven het meer van Genève hangt. Kans op regen is dertig procent, maar voorlopig is het droog. Het is oudejaarsdag en we zijn hier al vier dagen met lieve vrienden. Deze keer geen waslijst van klussen die er gedaan moeten worden, maar een zak met ontspanning. Even niets en genieten van de rust, de open haard, een lekker glas wijn, lekker eten, genieten van elkaars gezelschap. Wat hebben we nog meer te wensen. Maandag zijn we naar Evian geweest omdat elk jaar met kerst de stad volstaat met fantasy figuren zoals trollen, elfen, monsters, herten, etc, allemaal gemaakt van wrakhout. We zien deze keer voor het eerst dat er ook kunstscholen hebben meegedaan. Waar je ook kijkt, overal zie je ineens figuren. Om drie uur komen er ook nog eens acteurs die de wereld nog meer doen leven. De lucht boven het meer is grijs, waardoor de horizon is verdwenen, maar dat maakt dat de beelden die op de aanmeer palen in het water staan lijken te zweven. Op zondag was het mistig en daardoor kreeg het iets heel nystieks toen we er langsreden. De stad is gezellig druk en kinderen stuiteren van vrolijkheid. De dinsdag rijden we richting Aosta. Vanuit de mist richting Martigny en dan omhoog naar de St. Bernardtunnel. Er ligt nagenoeg geen sneeuw maar de temperatuur is laag. Her blijft bijzonder dat je zonder de grenzen bewust te zien kunt voelen dat je van Frankrijk naar Zwitserland en dan naar Italië gaat. Het landschap, de huiden de staat van de straten, alles verteld een verhaal. De zon schijnt en de lucht is kraak helder blauw. In Aosta is het druk, veel drukker dan in mei. Het is gezellig druk. Daar waar het Romeinse theater staat hebben ze een kerstmarkt gebouwd. Onder de kathedraal liggen nog de restanten van het forum wat hier vroeger heeft gelegen. Aosta was belangrijk voor de Romeinen omdat het als vertrekpunt voor de doortocht door de Alpen gold of als rustpunt na de ontberingen van de tocht terug. Veel van de resten liggen onder het Aosta van nu. In sommige winkels kun je naar beneden en zie je onder glazen platen de restanten. Mooi. We eten in een klein, maar super leuk restaurantje en wandelen door de gezellige straatjes. Over al waar je weg kunt kijken zie je bergen en dat geeft de stad iets magisch. Prachtig. De zon zakt weg achter de toppen van de Gran Paradiso en legt een gouden rand over de bergen. Onderweg naar de Mont Blanc tunnel zien we dat er een vertraging van bijna een uur is bij de tunnel. De keuze om in Courmayeur te gaan eten is snel gemaakt. Niet echt een bijzondere plaats, veel wintersporters die hoog in de bergen nog wel wat sneeuw vinden. Het is vooral veel geld lijkt het wel. In het restaurant zitten twee Indiase families die op Genève zijn gevlogen. Dan heb je vast ook geld. De file voor de tunnel is opgelost. Hoe dichter bij het meer hoe meer mist we krijgen. Niet heel fijn, maar het is niet anders. De woensdag besteden we aan de tuin en het reorganiseren van het hout hok. Het geluid van een kettingzaag vult de stilte. Een nieuwsgierig roodborstje hipt van boomstronk naar boomstronk. Een weerbarstige kastanje moet er aan geloven. Een mooi voorbeeld van wat een klein plantje uit die o zo leuke kastanje kan worden. Niet de goede plek en door het vele malen snoeien van takken groeide de boom allen kanten op behalve de goede en je ziet dat een kastanje ruimte nodig heeft om de takken goed uit te laten waaieren. Een grote klimop verstikte de onderkant steeds meer. Het was nog niet een hele grote boom. Het doet altijd wel een beetje pijn maar het resultaat geeft heel veel lucht en licht. Donderdag gebruiken we voor zagen, klieven, herorganiseren en stapelen. De kettingzaag moet terug naar het verhuur bedrijf en twee mannen komen terug met stoom uit hun oren weer naar de auto gelopen. Voor 10 dc moet er een hele liter olie gekocht worden terwijl dag ervoor de instructie totaal anders was. Ach de Franse slag. Thonon heeft een boven- en een beneden stad. We dwalen wat door de bovenstad. Het is een echte provinciestad en een aantal architecten hebben de meest afzichtelijke gebouwen mogen neerzetten in het centrum van de stad. Er is weinig authenticiteit terug te vinden. Het is oudejaarsavond en de winkels gaan vroeger dicht. Men is her en der al bezig om de kerstversiering weg te halen zo vlak voor het nieuwe jaar. Voor ons is het zaak om inkopen te gaan doen. Het weer blijft redelijk grauw, maar het is droog en de temperatuur is nog steeds wel iets te hoog. Thuis gaan de gordijnen dicht, de haard gaat aan, grote pot thee en een fles wijn en de geuren van een heerlijke aubergine schotel vullen de ruimte. De avond vult zich met rikken en op BVN zenden ze de oudejaarsconference van Herman Finkers uit. Oudejaarsavond in Frankrijk is heel rustig. Het zijn vooral wat buitenlanders die gaan knallen met vuurwerk. Het meer is rustig en in tegenstelling tot de afgelopen dagen zien we de lichtjes aan de overkant. Het is niet koud en wat mistsluiers geven de avond iets magisch. We staan een goed kwartier op de pier en gaan dan weer fanatiek verder (vooral de heren) met het rikken. Fijn om zo met lieve vrienden het nieuwe jaar in te glijden. Sinds kort is er WiFi in het huis en de what's app wensen vliegen de hele avond heen en weer. Grappig. Op nieuwjaarsdag slapen we uit, we zijn te laat naar bed gegaan. Ach, een brunch is ook leuk. Een wandeling langs de boulevard van de benedenstad in Thonon verdrijft sr laatste slaapresten. Hoe uitgestorven kan de wereld eruit zien op zo een dag. Eenmaal terug in het huis gaan de mannen nog een uurtje wandelen de dames gaan lekker op de bank zitten en het is tijd om een curry op het vuur te krijgen. Hetzelfde ritueel sluit deze eerste dag van 2016 af: open haard aan, drankje, lekker eten, kletsen en een laatste spelletje kaarten, want dit is dan echt de laatste avond. Hebben we de laatste zes keren vooral alleen maar hard gewerkt om van alles op te knappen. Nu waren het vooral dagen om heerlijk even tot rust te komen en dat voelde goed. Het ritueel van schoonmaken is er 1 die wel wat minder is, maar tja, het hoort er gewoon bij. Spullen pakken, soppen en dweilen afscheid nemen van onze lieve vrienden, het huis winterproof achterlaten en dan is het ook voor ons tijd om de deur achter ons dicht te trekken en richting Nederland te gaan rijden. Het regent pijpenstelen en dat blijft zo. Even rijden we door de sneeuw in een skigebied net boven Lausanne. Thuis wacht ons het warme welkom van lieve cadeautjes van andere lieve vrienden die een paar dagen in ons huis hebben gezeten. Nu is het zondagochtend en zit ik op onze eigen bank. Buiten drijven de loodgrijze wolken voorbij. De winter gaat ons schampen en zal voorlopig onze tuin niet wit gaan kleuren. Ach, we gaan het zien. De oven is warm voor de bakbeoodjes, het is tijd voor ontbijt en voorbereiden op de eerste werkweek in het nieuwe jaar.