De klapperende poten van de zwaan raken het water terwijl de vleugels grote zwiep bewegingen maken voor het opstijgen van het water van het lago maggiore bij Locarno. Het is woensdagmiddag vier uur en twee duiven kijken mij smachtend aan terwijl ik in een flauwe zon op een rode bank zit met uitzicht op het meer. Vanmorgen was de lucht strak blauw. Het is hier iets kouder dan in Italië, daar was het ruim 17 graden, maar in de zon was het vandaag ook zeker een graad of 13. Aan de overkant ligt nog sneeuw op de bergen maar de grens ligt hoog. Het is te warm. Het voetpad is het terrein van met name ouderen, met of zonder stokken, met of zonder rollator.. Dit is mijn voorland. Laat ik er vast maar aan wennen. Mijn voeten komen weer bij van de looptijd naar de Monte santo Da sossa. Een kerk met klooster, prachtig gelegen tegen de wand van de berg waar Locarno tegenaan ligt. Aan de ene kant loopt een steil pad waarlangs gelijk de kruisweg is weergegeven door kleine kapelachtige beelden. Aan de andere kant loopt een pad naar het klooster. Deels volgt het de funiculaire. Ik heb er voor gekozen om zowel omhoog als omlaag te gaan lopen. Goed voor het lijf en de geest. Het uitzicht over het meer wordt ook steeds mooier naarmate je verder omhoog komt. De meeste mensen hebben zich omhoog laten brengen, maar het is verder rustig. Opvalt is dat het dalletje waardoor ik naar boven loop een heel mild klimaat heeft. Reusachtige palmbomen zoeken hun weg omhoog tussen de gewone bomen omhoog. Tot mijn verrassing zie ik boven een aantal mimosa bomen die net in de bloei fase terecht lijken te komen. De fel gele bolletjes steken schril af tegen de winterse kleuren van de berg en de bomen. Boven is het sereen stil, maar het interieur van de kerk is zo schreeuwerig als het maar zijn kan. Het lijkt een vrolijke mix van barok en rococo. Gisterenavond was het even wennen. De overgang van het rommelige, drukke Genua, naar het over georganiseerde, dure Zwitserland. Inmiddels ben ik gewend en kan ik ook hier de charme ontdekken. Het blijft jammer dat het zoveel,duurder is dan Italië. Coor een simpele pizza of pasta betaal je zomaar 15 tot 20 euro en dat is best wel aan de prijs. Gisteravond hebben we gegeten bij het casino in een retro achtige bistro. Het meisje van het hotel had ons verteld dat ze in Locarno een mooi plein hebben waar in de zomer grote festivals gehouden worden. Mooi! We liepen tegen een ouder echtpaar op en zij bleken Nederlands te spreken. Hij kwam uit Holland en zij uit Genève. We zijn gezellig nog op een terras onder een warmte kanon nog wat gaan drinken. Ze gaan in augustus met de kleinkinderen een week naar Tessel. Over toeval gesproken. Arie, de mijnheer heeft gewerkt bij de organisatie waar Ed zijn monsters naar toe stuurt. Dit soort onverwachte ontmoetingen maken wat mij betreft het reizen vaak zo leuk. Een tweede zwaan komt voorbij gewonnen. Wel zo slim, want de vorige zwaan moest al weer landen voordat de vlucht goed en wel gestart was. De zon schijnt niet meer op de bergen in de verte en hierdoor gaan de besneeuwde toppen nu langzaam op in de lucht. Een vissersbootjes vaart voorbij met de muziek van Manu chau. Het klinkt gezellig. Het is een kankefonie van geluid. Kinderstemmen van de speelplaats, bouwgeluiden van de bouwplaats, een helikopter zoekt zijn weg naar de overkant, een sportvliegtuigje kruis schunniger, een meneer sloft omdat hij te lui is om zijn voeten op te tillen, de vogels voelen de warmte van de zon en tjilpen, de trein geeft het signaal van vertrek, schooljongens met de nieuwste spullen aan, een meisje dat de oren van haar moeders hoofd af kletst.......ik blijf nog maar even zitten. De warmte van de zon voelt als een warm bad. Morgen gaan we richting Baden en daar geven ze sneeuw. Het veerpontje heeft het ruime sop gekomen en vaart richting overkant. Ed was om een uur of vijf weer terug in Locarno. Na een power nappie besluiten we naar Ascona te gaan. Dit ligt 4 km van Locarno. Eigenlijk op het zelfde puntje, maar je moet een water oversteken en de atmosfeer is totaal verschillend met die van Locarno. Daar waar Locarno veel grandeur en geld uitstraalt is Ascona een soort van kleine tegenpool. Het hart ligt aan het water in de vorm van een kleine baai, daarachter liggen wat kleine straatjes met leuke winkels en galeries. We hadden een advies gekregen voor een eetplekje. Een osteria. Daar waar de restaurants in Locarno bijna leeg waren of gesloten was deze mudvol met de gezellige sfeer van Italië. De obers waren meest op leeftijd maar hadden enorme schik in hun werk. We hebben heerlijk gegeten. Even quality time tussen het werk door. Later in d lobby van het hotel hebben we nog een afzakkertje genomen. Vrijdagochtend, de classics komen uit de radio, maar nu is de plaats van schrijven Thonon. We zijn in het huis aangekomen. De buitentemperatuur is hier twee graden. Het huis begint langzaam op temperatuur te komen. Gisteren moest Ed bij een klant in Baden zijn. We hadden op internet al gezien dat het in Baden zou kunnen sneeuwen, maar her begon al voor de St. Gotthard tunnel. Deze week is er wel 1 van extremen.. Vertrokken we met regen en windstoten, zon, zeventien graden en zon en nu rijdend achter een sneeuwschuiver met een slakkengang omdat het sneeuwt. In Baden ligt de temperatuur iets te hoog om de sneeuw lang te laten liggen. Langzaam gaat de witte laag over in drab. Ik ben al eerder in Baden geweest en het is eenmalig stadje. Er stroomt een snel stromende rivier door en daar ligt een stuk beneden stad. Aan de ene kant kun je via een aantal straten bij de waterkant komen en aan de andere kant gaat er een gratis lift omhoog. De bovenstad heeft vooral veel winkels en een uitgebreid openbaarvervoers netwerk. Je kunt nog verder omhoog en daar ligt de ruïne van een oud fort. Nadat Ed en ik samen hebben geluncht slenter ik wat door de stad, maar door de sneeuw is het niet heel erg aangenaam. Ik vind de weg naar het fort en vandaar heb je een prachtig uitzicht over de omgeving. Het is alsof er een poederlaagje aan sneeuw ligt en op de hellingen zie je de donkere silhouetten van de wijnranken afsteken tegen de witte achtergrond. De sneeuw zorgt ervoor dat er een laag van mist ontstaat in het dal. Langzaam gaat de sneeuw over in regen en dat is minder fijn. In de benedenstad vind ik een heel leuk klein koffietentje annex winkeltje. Even warm worden, wat foto's overzetten van de camera naar de iPad en een beetje bewerken en een heerlijke dampende kop cappuccino. Wat wil een mens nog meer. Ed zijn afspraak loopt uit en alle tenten in de omgeving gaan pas om vijf uur open. Ik besluit mij in de auto in te wikkelen in alle jassen die ik kan vinden. Muts op, wanten aan en dan maar wachten. Gelukkig duurt dit niet te lang. Het is dan nog drie uur rijden naar het huis. We besluiten om in Fribourg wat te gaan eten. Inmiddels is het wel droog geworden en dat is wel fijn. Het is een gezoek naar een parkeerplaats maar we vinden een garage en een Vapiano. De kids op school zijn hier groot fan van, maar ik was daar nog nooit geweest. Je krijgt een pasje bij de deur en je kan pasta of pizza eten. Alles wordt vers gemaakt en het is echt lekker. De sfeer is vriendelijk en het is gezellig druk. Om en uur of kwart over tien zijn we in het huis. Snel de kachels aan, bed opmaken, een grote bak thee zetten en dan het koude bed zo snel mogelijk warm proberen te maken.