Dolen door Londen

Na 100 km in zes dagen door Napels, Pompei, rond de krater van de Vesuvius en door de straten van Rome met 65 leerlingen en 4 collega's loop ik nu moederziel alleen door de straten van Londen. De voeten voelen zwaar en lijken niet helemaal blij met deze actie. Dat is jammer dan want stilzitten op een hotelkamer is geen optie. Rome was weer als thuiskomen en de groep was geweldig leuk. Het is altijd wel weer fijn om iedereen weer gezond te kunnen terugbrengen naar hun ouders. Deze verantwoordelijkheid hangt wel zwaar op onze schouders. Althans dat voel ik zo. Mijn lief heeft vandaag een meeting in Londen en zoveel zien we elkaar de laatste en komende tijd niet, dus ....... koffertje gepakt en mee. Plaats van schrijven is een klein Thais restaurantje tussen Covent garden en Soho. Om mij heen de geluiden die passen bij een restaurant. Water dat spoelt, het gekletter van bestek. Borden die opgestapeld worden, een rustgevend muziekje en een mix van talen. Zweeds, Hindi, Engels, Italiaans. Was het in Rome druk met toeristen, dat is het hier ook. Ongelooflijk. Ons hotel ligt langs de Theems maar valt net buiten mijn 100% boekje. Eenmaal voorbij Westminster Anney omringt het toerisme je als een deken waar je niet meer uitgerold lijkt te komen. Het weer en de temperatuur is goed. We zijn gisteravond aangekomen en wat we nog niet vaak meegemaakt hebben is dat we een vuile kamer kregen en dat in een poepsjiek hotel. Het toilet bleek al een vieze bril te hebben. Na wat onderzoek bleek het bed niet verschoond en er was absoluut niet gezogen. Met een excuus drankje hebben we een tijd in de bar gezeten en kregen we een andere kamer helaas niet met zicht op de Theems. Na heerlijke geslapen te hebben, ik had de luxe van uitslapen, (Ed was al vroeg weg) rustig de stad in gelopen voor een goede ontbijt plek. Het ontbijt in het hotel is duur en ik eet niet veel in de morgen. De pad Thai noodles zijn overheerlijk en er is nog een klein plekje over voor een koffie. Jammer dat ik geen grote koffer bij mij heb. Zoveel leuke winkeltjes gezien. Het blijft bijzonder dat in deze wereld van de mobiele telefoon er nog steeds zoveel rode telefooncellen op straat staan. Dit in combinatie met de rode brievenbussen en rode dubbeldekkers geeft het een kleurenboost aan het straatbeeld. Er wordt nog steeds veel gerookt. Bij elk kantoor staan werknemers, zonder jas, tegen de muur geleund met een peuk in de hand. Coffee to go is ook een dingetje. Mijn ontbijt heb ik genuttigd in een heerlijk chaotische Italiaanse tent
Op weg naar Westminster. Even was ik voor mijn gevoel terug in Rome, ware het niet dat de tent vol zat met authentieke Engelse bouwvakkers die voor een full English breakfast gingen. Voor deze dame was een sapje, croissant en een cappuccino meer dan genoeg. Ik kan zo enorm genieten van de bedrijvigheid om me heen. Wat een diversiteit aan mensen bestaat er. Het is tijd om weer wat verder te struinen door het londense straatleven. Ik wandel via Chinatown richting Soho. Vandaag ligt mijn focus op straat fotografie. Een vak apart. Maar wel leuk om het uit te proberen. Een Chinese man pakt durians uit. Stuk voor stuk ingepakt in kranten. Via Chinatown kom ik uit in Soho en slof richting Piccadilly circus. Ik kom ogen en oren tekort. Een team maakt een modereportage tussen alle voetgangers door. Via St. Jamespark wandel ik terug naar de Theems. Steek deze over en kan daarna de voeten ter ruste leggen in het hotel. Vanavond hebben we heerlijk gegeten in The Rose. Een sfeervolle pub met heerlijk eten en nu is het tijd om lekker te gaan slapen. Morgen is het plan om richting Brighton te gaan. Even het zout van de zee snuiven.