Oudejaarsavond in Muscat

1000 nights camp. 40 kilometer door de zandduinen, zitten we in een woestijnkamp met kleine bedoeïenententen, lijkende op safari tenten uit Afrika, maar dan gemaakt van wollen geweven stof, dubbel laags met daartussen in iets van plastic voor de isolatie. Aan de achterkant een openlucht toilet en douche. We hopen nu al op de sterren hemel, terwijl we op de pot zitten.
Af en toe wappert mijn haar door de wind. Het restaurant is open. De geur van kruiden wordt door deze zelfde wind in onze neusgaten geblazen. Wat voor soep zal het zijn. Mijn ogen voelen gezandstraald doordat we boven op de duinen zijn geklommen om de zonsondergang te bekijken. Inmiddels is de soep op en kan ik alleen maar concluderen dat deze heerlijk was, maar wat voor???? Geen idee, maar wel pittig gekruid. Daarna een buffet met salade, curry's en vlees van de grill. Om je vingers bij op te eten. De dag van vandaag begon met een vroeg, maar rustig ontbijt. We maakten gisterenavond kennis met Berrie, een Nederlander doe sinds kort met vrouw en kinderen in Abu Dabi woont en werkt. Vanmorgen kwamen we ze tegen bij het ontbijt en bleven we iets te lang kletsen. Hij is aangesteld om een goed straten en adressensysteem te ontwerpen. Zoiets kunnen ze hier in Oman ook goed gebruiken. Wij verbaasden ons er over dat we geen adressen hebben gekregen van de hotels, maar deze bestaan niet. Postboxen wel. Autorijden is daarom ook een groot avontuur, want de bewegwijzering is een spannende, zonder enige logica. Onze reisorganisatie had aangegeven dat we er twee uur over zouden doen om aan te komen op ons ophaalpunt voor het woestijnkamp...... We hebben er ruim vier uur over gedaan en geen tijd genomen om tussendoor te eten. Soms leek het echt dat we in een rondje reden en dat bleek ook echt zo te zijn!!!!! De route was daarentegen bijzonder mooi. We zijn eerst nog richting het oosten gereden en daarna richting het zuiden. Langzaam maakten de bergen plaats voor een wat lager landschap, maar wel met groen. Je ziet veel wadi's en deze kunnen ineens helemaal vol stromen met water. Hier vlakbij de woestijn hebben ze dit een maand geleden gehad en ziet het er net zo uit als de duinen op het Noordzee strand na een zware storm. Afgekalfd. Dit gedeelte van Oman heeft een groot stuk zandwoestijn. 160 km lang en 80 km breed volgens onze chauffeur Saoud. Hij sprak goed Engels en kon ons veel vertellen van de bedoeïenen cultuur. Over het klimaat, hoe belangrijk in de zomer de warme wind is. De vissers trekken het binnenland in om te gaan werken in de dadels, de zee van Oman is te ruw om te bevaren. De bedoeïenen trekken richting de stad, ook om te werken in de dadels. Zonder de warme wind zouden er geen dadels zijn. De warme wind zorgt er tevens voor dat in de middag het warme zand in de woestijn wordt weggeblazen en er een koele onderlaag vrij komt, waardoor het in de avond en nacht aangenaam van temperatuur wordt. Er zijn veel verschillende soorten dadels, waardoor de oogst ook over een aantal maanden uitgespreid is. In augustus gaat iedereen weer terug naar waar ze vandaan komen. De bedoeïenen leven niet meer als vroeger. De kamelen hebben plaatsgemaakt voor auto's, de wollen kleden van de tenten zijn vervangen door dode palmtakken en deze zijn te zwaar om vervoerd te worden op de kamelen (dromedarissen).
Tijdens het eten horen we getrommel en komt er een muziekgroep het restaurant binnen. 4 vrouwen en 2 mannen. Bedoeïenen. De vrouwen zijn bijzonder kleurig gekleed en hebben allemaal een soort vogelbekmasker op. Dit heeft aan de bovenkant een punt , is zwart en loopt met een zwarte streep over de neus en gaat als een soort van snor terug naar de oren. Ze zijn zwaar opgemaakt. Ik probeer wat foto's te maken en met 1 van de dames heb ik een soort van sjans. Ze zoekt bewust mijn lens op en lacht. Ze zingen twee uur lang aan 1 stuk door. Vooral de lokale gidsen gaan op in de muziek met groot enthousiasme, waardoor de sluier van toerisme snel is verdwenen.
Inmiddels wappert de wind alweer door mijn haren, maar zitten we nu vlakbij het strand van Sur. Een grote plaats onder Muscat, op twee uur rijden. Een vriendelijke Indiër komt ons het eten brengen. Na een lekker ontbijt zijn we door een stoere chauffeur weer terug gebracht naar de bewoonde wereld. Deze man reed een stuk harder dan onze Saoud van gisteren. Spectaculair is de afdaling van een hoog duin. We gaan zandsurfend naar beneden. Hij brengt ons nog even naar de locale markt waar reusachtige tonijnen door alweer de Indiërs in grote moten worden gehakt en door een Omanie wordt verkocht. Veel lokalen komen hier hun waren kopen. Prachtige, verweerde koppen en vrouwen in kleurige kledij van de bedoeïenen. Onze eerste stop wordt de Wadi Bani Khalid. Een lange weg voert ons de bergen in naar een oase, waarbij warm zwavelwater uit een grot stroomt en zodoende zorgt voor warm water baden. Het is een idyllische plek. Arbeiders zijn bezig om een verwrongen metalen brug weer terug te plaatsen. Een bewijs van de kracht van het water. Met regen zijn de wadi's levensgevaarlijk. Elk jaar komen er mensen om omdat ze overvallen worden door het watergeweld.
In Sur ligt een gedeelte lagune en wat zien we daar Flamingo's. Mijn dag kan niet meer stuk. Ze zijn alleen niet oranje, roze, andere voeding maakt dat ze vooral zwart en wit zijn. Op de Corniche (boulevard?) zitten we in de wind en eten de meest heerlijke noedels die je je kunt voorstellen voor een paar euro. Oman is erg vriendelijk voor de portemonnee. Koffie kost 40 cent. We eten telkens voor rond de twee of drie euro. Het waait hard en op de boulevard zijn mannen bezig met het vegen van zand. Hun hoofden zijn ingewikkeld in stalen alsof ze toearegs zijn. Het lijkt een kansloze exercitie. Het zand waait net zo snel weer terug. Het is gemoedelijk in Sur. Het doet mij een beetje denken aan Diu in India. Daar zag je ook Portugese invloeden, hier is dat misschien minder, maar de sfeer lijkt hetzelfde. Er zijn nog wat scheepswerven waar ze de traditionele houten schepen maken, de Dows.
Naar Muscat is het nog twee uur rijden. Deels via de snelweg, maar ook nog via een alternatieve route. De kust is ruig, met her en der witte zandstranden. In Oman mag je wild kamperen, zolang het niet te dicht bij de dorpen is. We zien dan ook kleine kampememtjes langs de kust. Vanmorgen zagen we ze ook in de woestijn. Muscat inkomen was een avontuur. Het werd donker en de route die wij hadden bedacht bleek niet te kloppen. Hoezo wegbewijzering en landkaarten die exact kloppen? Maar met een kreupele app, een vage kaart en de instructies van een aardige mijnheer hebben we uiteindelijk ons hotel gevonden. Het is een redelijk chique hotel met een heerlijke douche. In de club hiernaast hebben we gegeten voor Europese prijzen, maar het is tenslotte oudejaarsavond! Een kitsch tent, met teveel personeel, allemaal met een gouden blouse aan. Het eten was lekker en we kregen er ook nog een drankje met bubbels bij. We gaan de disco en het aftellen niet afwachten. We gaan de wekker wel even op twaalf uur zetten. De kilometers en alle ervaringen zitten in het lijf. Kortom: we zijn een beetje moe. Na vandaag weten we het zeker. We willen zeker terugkomen, maar dan wel voor een week of twee en dan deels kamperen. Wat een geweldig mooi land. Vandaag zijn we weer getrakteerd op de meest fantastische landschappen. Je kunt hier ook zonder problemen zelfstandig rondreizen. Mooi, veilig en vriendelijk.