De magie van de Serengeti
04 Mei 2016 | Tanzania, Ngorongoro
Dagen zijn voorbij gegaan en nu is daar al weer de dag dat we terug gaan naar huis. Plaats van schrijven is het terras voor onze tent van Maramboi. Verschillende duiven laten hun roep horen. Een enkele visser met een houten boot is aan het vissen op Lake Manyara. Gnoes en zebra's grazen rustig op de open vlakte tussen de tent en het meer. Veel paradijselijker dan dit kun je het niet krijgen lijkt het. De starling vogels schooien in het zand op zoek naar insecten. In en rond het water zijn daar de witte pelikanen, geelsnavel ooievaars en lepelaars. De flamingo's zitten aan de andere kant van het meer. Teveel water in de regentijd maakt dat het water aan deze kant niet zout genoeg is. Over een paar maanden zijn ze hier weer terug. Vanmorgen vroeg hebben we een wandeling gemaakt met een Masai over de vlakte. Een jonge zebra was hopeloos op zoek naar de moeder, welke onder een boom lag. Gestorven aan een ziekte. Het jong zal ten dode opgeschreven zijn. De kudde liep al veel verder, maar zonder moeder is het jong nergens. In de nacht zitten hier leeuwen, dus de levensverwachting is hooguit een dag. We kregen uitleg over allerlei medicijnen en bij het meer zagen we een grote groep gnoes door het water oversteken. Wat een prachtig gezicht. Maramboi is een comfortabel tenten kamp. Zeg maar heel luxe. De tenten staan strategisch opgesteld zodat ze allemaal vrij zicht hebben op het meer en de rift valley daarachter. Gazellen, zebra's, gnoes, alles loopt aan je voorbij. Aan de andere kant van het kamp lopen de giraffen. Wrattenzwijnen en heel veel vogels. Dit was onze tweede nacht in dit adembenemende kamp. Her zwembad heeft eindeloos zicht op het meer. Ons bed is zo groot dat je er met 4 personen makkelijk in kan slapen. Een ruime zithoek heeft zicht op buiten.
Terug naar de Serengeti. Donderdag 28 april zijn we bij het weeshuis vertrokken. Regen en nevel omhulden de ngorogoro krater. Je moet eerst langs de krater om in de Serengeti uit te komen. Een rode modderweg voert ons omhoog naar de rand van de krater welke in de mist hangt. Het viewpoint is zinloos, alleen maar mist. Dit gebied wordt volledig bevolkt door de Massai en we zien ze veel met hun vee langs de weg lopen. De jongeren weten hoe ze moeten bedelen, maar je krijgt het advies om niet te stoppen en niets te geven. Ze zijn bijzonder kleurrijk om te zien, vooral in het grauwe mist landschap. Na de krater lijkt het alsof je in een soort van Zwitserland terecht komt, glooiende hellingen met velden vol met bloemen en dan zijn daar de vlaktes met wat ze noemen het dubbelleven. Massai met hun vee en daar tussen de duizenden gnoes, zebra's, de thompson gazelle, de grand gazelle en daar waar de acacia staat: de giraffen. Wat een bijzondere combinatie. We worden getrakteerd op een gouden jakhals. Nog nooit eerder gezien. Deze is groter dan de zwartrug jakhals en heeft een lichte, gouden kleur. Langs de weg ook massai jongens met een wit geschilderd masker op hun gezicht. Het blijkt dat deze jongemannen zijn besneden en dat ze daarna de bush worden ingestuurd met wat vee en komen na drie maanden weer terug naar de stam, alwaar een groot feest wordt gegeven omdat man zijn geworden. Het is jammer dat we niet kunnen stoppen voor een foto. Dan ineens.......belanden we in wat ze noemen de grote trek. Waar je ook maar kijkt zie je gnoes en zebra's. Her blijkt dat de zebra de voortrekker is, zij eten de toppen van het hoge gras en daarna eet de gnoe her volgende stuk, de gazellen eten de rest van het gras. De zebra's blijken echter veel slimmer dan de gnoes. Bij de grote oversteek zijn ze ineens geen voortrekkers meer en wachten zij totdat de gnoes zich met duizenden tegelijk in de rivier storten en als eten dienen voor de krokodillen. Zodra deze zich hebben volgegeten steken de zebra's de rivier over en nemen de voortrekkers rol weer op zich. Het is niet te beschrijven wat je voelt bij het zien van zoveel dieren op de vlakte. Men zegt dat de trek bestaat uit tussen de twee en drie miljoen dieren. Bij de officiële entree ligt een rots partij van waar je prachtig zicht hebt op de vlaktes er rond omheen. Waar je ook kijkt, overal staan de zwarte silhouetten van de gnoes. Er zijn veel jongen. Gelijk na de entree ligt er een cheeta in de schaduw. Dat is wel een kleine WoW. Gevolgd door twee mannetjes leeuwen langs de weg. De tocht naar het tentenkamp is een grote gamedrive. We worden nog getrakteerd op twee maal een luipaard. Een prooi van een luipaard in de boom, olifanten, veel gazellen, giraffen, buffels en vogels. Vlak voor aankomst bij het kamp. Kati kati tented camp begint het te stort regenen en binnen korte tijd staat de weg blank. Men wacht ons op met grote paraplu's. Ze zijn op alles voorbereid.De tenten zijn simpel, maar prima. We worden warm onthaald en in de centrale tent wordt een super lekkere maaltijd geserveerd. De gidsen eten mee aan tafel. In Afrika sta je vroeg op en ga je vroeg slapen. In de nacht het geluid van de hyena en veel gebrul van leeuwen. De volgende ochtend blijkt dan ook dat er een familie niet ver van het kamp zit. We van vroeg op pad en zien gelijk twee cheeta's op de weg die in het veld verdwijnen, gelijk om de bocht zit een leeuwen familie lui midden op de weg. Langzaam gaan ze een voor een de rots aan de rechterkant op en zoeken een plekje inde opkomende zon. In de tussentijd trekken de twee cheeta's achter langs en verzamelen zich steeds meer auto's. We krijgen een gratis poseerseasie, want ze gaan op een aantal stenen zitten. Daarna is het tijd voor een luipaard in een boom. Later zullen we er nog een zien. Hadden we tot nu toe altijd pech met het spotten van leeuwen, nu volgt de ene de andere op. We genieten van alles wat we zien, maar misschien nog wel het meest van de familie dwerg mongoos die in een termietenheuvel leven en de gestreepte mongoos families die over de straat rennen en lui over een boomwortel gaan hangen alsof ze gaan poseren. Een cheeta familie, moeder en drie jongen, liggen onder een boom. Beter gezegd moeder houdt de omgeving in de gaten en de jongen doen zich te goed aan een prooi. De witte befjes onder hun bek worden licht roze gekleurd door het bloed wat hierin blijft hangen. Bijzonder is dat het landschap toch regelmatig aan het veranderen is. In de middag zijn we nog olifanten in de rivier en dan bouwen de wolken massa's zich op boven de Serengeti. Donkere luchten pakken zich samen en dan rijden we in een soort van dubbele wereld. Het regent, maar aan de ene kant is het roet zwart met een regenboog terwijl als je naar rechts kijkt schijnt de zon, is de lucht blauw met witte wolken. Bizar om te zien. Heriel blijkt een super goede chauffeur , want de lichte modderlaag maakt dat de auto alle kanten op danst, maar met gemak glijden we er door heen. Heriel met een grote lach van oor tot oor. Wat een dag en wat een indrukken. We hebben een leuk Nederlands stel ontmoet. Dennis en Floor en we blijken in het zelfde kamp te zitten voor deze twee nachten. De fles wijn wordt gedeeld en de ervaringen. Zaterdag regent het bij wakker worden en het zal die nodig niet echt meer droog worden. Weer worden we getrakteerd op twee luipaarden, maar nu samen in een boom en leeuwen. De conditie van de weg is zwaar en eenmaal bij de ngorogoro blijkt dat een van onze schokbrekers veel lawaai maakt. Bij aankomst in Karatu blijkt dat deze helemaal is afgebroken. Het sturen ging de laatste km niet goed en regelmatig konden we een bocht niet maken. We konden nog naar een massaidorp maar we hebben het niet gedaan. 50 dollar en regen. Mooie foto's gaan dat dan toch niet worden. We gaan het doen met de herinnering van de mensen langs de weg. In Karatu overnachten in een mooi hotel met lossen huisjes in de tuin gesitueerd om een zwembad. Helaas komt er een groep van twintig Israëli en de acht jongetjes produceren heel veel lawaai in het zwembad. Na het eten raken we aan de praat met een groep Tanzanianen en twee Amerikaanse dames. Het blijkt dat het echtpaar wat er bij is de fouders zijn van een groot weeshuis in de buurt. Zij hebben model gestaan voor het andere weeshuis waar wij geslapen hebben. Er zijn twee miljoen wezen in Tanzania, volgens hen. Zij hebben er honderd onder hun hoede, maar zelfs als Tanzaniaan is het lastig om tegen alle regels te moeten ven voor het goede doel. Dagen zijn voorbij gegaan en nu is daar al weer de dag dat we terug gaan naar huis. Plaats van schrijven is het terras voor onze tent van Maramboi. Verschillende duiven laten hun roep horen. Een enkele visser met een houten boot is aan het vissen op Lake Manyara. Gnoes en zebra's grazen rustig op de open vlakte tussen de tent en het meer. Veel paradijselijker dan dit kun je het niet krijgen lijkt het. De starling vogels schooien in het zand op zoek naar insecten. In en rond het water zijn daar de witte pelikanen, geelsnavel ooievaars en lepelaars. De flamingo's zitten aan de andere kant van het meer. Teveel water in de regentijd maakt dat het water aan deze kant niet zout genoeg is. Over een paar maanden zijn we hier weer terug. Vanmorgen vroeg hebben we een wandeling gemaakt met een Masai over de vlakte. Een jonge zebra was hopeloos op zoek naar de moeder, welke onder een boom lag. Gestorven aan een ziekte. Het jong zal ten dode opgeschreven zijn. De kudde liep al veel verder, maar zonder moeder is het jong nergens. In de nacht zitten hier leeuwen, dus de levensverwachting is hooguit een dag. We kregen uitleg over allerlei medicijnen en bij het meer zagen we een grote groep gnoes door het water oversteken. Wat een prachtig gezicht. Maramboi is een comfortabel tenten kamp. Zeg maar heel luxe. De tenten staan strategisch opgesteld zodat ze allemaal vrij zicht hebben op het meer en de rift valley daarachter. Gazellen, zebra's, gnoes, alles loopt aan je voorbij. Aan de andere kant van het kamp lopen de giraffen. Wrattenzwijnen en heel veel vogels. Dit was onze tweede nacht in dit adembenemende kamp. Her zwembad heeft eindeloos zicht op het meer. Ons bed is zo groot dat je er met 4 personen makkelijk in kan slapen. Een ruime zithoek heeft zicht op buiten.
Terug naar de Serengeti. Donderdag 28 april zijn we bij het weeshuis vertrokken. Regen en nevel omhulden de ngorogoro krater. Je moet eerst langs de krater om in de Serengeti uit te komen. Een rode modderweg voert ons omhoog naar de rand van de krater welke in de mist hangt. Het viewpoint is zinloos, alleen maar mist. Dit gebied wordt volledig bevolkt door de Massai en we zien ze veel met hun vee langs de weg lopen. De jongeren weten hoe ze moeten bedelen, maar je krijgt het advies om niet te stoppen en niets te geven. Ze zijn bijzonder kleurrijk om te zien, vooral in het grauwe mist landschap. Na de krater lijkt het alsof je in een soort van Zwitserland terecht komt, glooiende hellingen met velden vol met bloemen en dan zijn daar de vlaktes met wat ze noemen het dubbelleven. Massai met hun vee en daar tussen de duizenden gnoes, zebra's, de thompson gazelle, de grand gazelle en daar waar de acacia staat: de giraffen. Wat een bijzondere combinatie. We worden getrakteerd op een gouden jakhals. Nog nooit eerder gezien. Deze is groter dan de zwartrug jakhals en heeft een lichte, gouden kleur. Langs de weg ook massai jongens met een wit geschilderd masker op hun gezicht. Het blijkt dat deze jongemannen zijn besneden en dat ze daarna de bush worden ingestuurd met wat vee en komen na drie maanden weer terug naar de stam, alwaar een groot feest wordt gegeven omdat man zijn geworden. Het is jammer dat we niet kunnen stoppen voor een foto. Dan ineens.......belanden we in wat ze noemen de grote trek. Waar je ook maar kijkt zie je gnoes en zebra's. Her blijkt dat de zebra de voortrekker is, zij eten de toppen van het hoge gras en daarna eet de gnoe her volgende stuk, de gazellen eten de rest van het gras. De zebra's blijken echter veel slimmer dan de gnoes. Bij de grote oversteek zijn ze ineens geen voortrekkers meer en wachten zij totdat de gnoes zich met duizenden tegelijk in de rivier storten en als eten dienen voor de krokodillen. Zodra deze zich hebben volgegeten steken de zebra's de rivier over en nemen de voortrekkers rol weer op zich. Het is niet te beschrijven wat je voelt bij het zien van zoveel dieren op de vlakte. Men zegt dat de trek bestaat uit tussen de twee en drie miljoen dieren. Bij de officiële entree ligt een rots partij van waar je prachtig zicht hebt op de vlaktes er rond omheen. Waar je ook kijkt, overal staan de zwarte silhouetten van de gnoes. Er zijn veel jongen. Gelijk na de entree ligt er een cheeta in de schaduw. Dat is wel een kleine WoW. Gevolgd door twee mannetjes leeuwen langs de weg. De tocht naar het tentenkamp is een grote gamedrive. We worden nog getrakteerd op twee maal een luipaard. Een prooi van een luipaard in de boom, olifanten, veel gazellen, giraffen, buffels en vogels. Vlak voor aankomst bij het kamp. Kati kati tented camp begint het te stort regenen en binnen korte tijd staat de weg blank. Men wacht ons op met grote paraplu's. Ze zijn op alles voorbereid.De tenten zijn simpel, maar prima. We worden warm onthaald en in de centrale tent wordt een super lekkere maaltijd geserveerd. De gidsen eten mee aan tafel. In Afrika sta je vroeg op en ga je vroeg slapen. In de nacht het geluid van de hyena en veel gebrul van leeuwen. De volgende ochtend blijkt dan ook dat er een familie niet ver van het kamp zit. We van vroeg op pad en zien gelijk twee cheeta's op de weg die in het veld verdwijnen, gelijk om de bocht zit een leeuwen familie lui midden op de weg. Langzaam gaan ze een voor een de rots aan de rechterkant op en zoeken een plekje inde opkomende zon. In de tussentijd trekken de twee cheeta's achter langs en verzamelen zich steeds meer auto's. We krijgen een gratis poseerseasie, want ze gaan op een aantal stenen zitten. Daarna is het tijd voor een luipaard in een boom. Later zullen we er nog een zien. Hadden we tot nu toe altijd pech met het spotten van leeuwen, nu volgt de ene de andere op. We genieten van alles wat we zien, maar misschien nog wel het meest van de familie dwerg mongoos die in een termietenheuvel leven en de gestreepte mongoos families die over de straat rennen en lui over een boomwortel gaan hangen alsof ze gaan poseren. Een cheeta familie, moeder en drie jongen, liggen onder een boom. Beter gezegd moeder houdt de omgeving in de gaten en de jongen doen zich te goed aan een prooi. De witte befjes onder hun bek worden licht roze gekleurd door het bloed wat hierin blijft hangen. Bijzonder is dat het landschap toch regelmatig aan het veranderen is. In de middag zijn we nog olifanten in de rivier en dan bouwen de wolken massa's zich op boven de Serengeti. Donkere luchten pakken zich samen en dan rijden we in een soort van dubbele wereld. Het regent, maar aan de ene kant is het roet zwart met een regenboog terwijl als je naar rechts kijkt schijnt de zon, is de lucht blauw met witte wolken. Bizar om te zien. Heriel blijkt een super goede chauffeur , want de lichte modderlaag maakt dat de auto alle kanten op danst, maar met gemak glijden we er door heen. Heriel met een grote lach van oor tot oor. Wat een dag en wat een indrukken. We hebben een leuk Nederlands stel ontmoet. Dennis en Floor en we blijken in het zelfde kamp te zitten voor deze twee nachten. De fles wijn wordt gedeeld en de ervaringen. Zaterdag regent het bij wakker worden en het zal die nodig niet echt meer droog worden. Weer worden we getrakteerd op twee luipaarden, maar nu samen in een boom en leeuwen. De conditie van de weg is zwaar en eenmaal bij de ngorogoro blijkt dat een van onze schokbrekers veel lawaai maakt. Bij aankomst in Karatu blijkt dat deze helemaal is afgebroken. Het sturen ging de laatste km niet goed en regelmatig konden we een bocht niet maken. We konden nog naar een massaidorp maar we hebben het niet gedaan. 50 dollar en regen. Mooie foto's gaan dat dan toch niet worden. We gaan het doen met de herinnering van de mensen langs de weg. In Karatu overnachten in een mooi hotel met lossen huisjes in de tuin gesitueerd om een zwembad. Helaas komt er een groep van twintig Israëli en de acht jongetjes produceren heel veel lawaai in het zwembad. Na het eten raken we aan de praat met een groep Tanzanianen en twee Amerikaanse dames. Het blijkt dat het echtpaar wat er bij is de fouders zijn van een groot weeshuis in de buurt. Zij hebben model gestaan voor het andere weeshuis waar wij geslapen hebben. Er zijn twee miljoen wezen in Tanzania, volgens hen. Zij hebben er honderd onder hun hoede, maar zelfs als Tanzaniaan is het lastig om tegen alle regels te moeten ven voor het goede doel.
Terug naar de Serengeti. Donderdag 28 april zijn we bij het weeshuis vertrokken. Regen en nevel omhulden de ngorogoro krater. Je moet eerst langs de krater om in de Serengeti uit te komen. Een rode modderweg voert ons omhoog naar de rand van de krater welke in de mist hangt. Het viewpoint is zinloos, alleen maar mist. Dit gebied wordt volledig bevolkt door de Massai en we zien ze veel met hun vee langs de weg lopen. De jongeren weten hoe ze moeten bedelen, maar je krijgt het advies om niet te stoppen en niets te geven. Ze zijn bijzonder kleurrijk om te zien, vooral in het grauwe mist landschap. Na de krater lijkt het alsof je in een soort van Zwitserland terecht komt, glooiende hellingen met velden vol met bloemen en dan zijn daar de vlaktes met wat ze noemen het dubbelleven. Massai met hun vee en daar tussen de duizenden gnoes, zebra's, de thompson gazelle, de grand gazelle en daar waar de acacia staat: de giraffen. Wat een bijzondere combinatie. We worden getrakteerd op een gouden jakhals. Nog nooit eerder gezien. Deze is groter dan de zwartrug jakhals en heeft een lichte, gouden kleur. Langs de weg ook massai jongens met een wit geschilderd masker op hun gezicht. Het blijkt dat deze jongemannen zijn besneden en dat ze daarna de bush worden ingestuurd met wat vee en komen na drie maanden weer terug naar de stam, alwaar een groot feest wordt gegeven omdat man zijn geworden. Het is jammer dat we niet kunnen stoppen voor een foto. Dan ineens.......belanden we in wat ze noemen de grote trek. Waar je ook maar kijkt zie je gnoes en zebra's. Her blijkt dat de zebra de voortrekker is, zij eten de toppen van het hoge gras en daarna eet de gnoe her volgende stuk, de gazellen eten de rest van het gras. De zebra's blijken echter veel slimmer dan de gnoes. Bij de grote oversteek zijn ze ineens geen voortrekkers meer en wachten zij totdat de gnoes zich met duizenden tegelijk in de rivier storten en als eten dienen voor de krokodillen. Zodra deze zich hebben volgegeten steken de zebra's de rivier over en nemen de voortrekkers rol weer op zich. Het is niet te beschrijven wat je voelt bij het zien van zoveel dieren op de vlakte. Men zegt dat de trek bestaat uit tussen de twee en drie miljoen dieren. Bij de officiële entree ligt een rots partij van waar je prachtig zicht hebt op de vlaktes er rond omheen. Waar je ook kijkt, overal staan de zwarte silhouetten van de gnoes. Er zijn veel jongen. Gelijk na de entree ligt er een cheeta in de schaduw. Dat is wel een kleine WoW. Gevolgd door twee mannetjes leeuwen langs de weg. De tocht naar het tentenkamp is een grote gamedrive. We worden nog getrakteerd op twee maal een luipaard. Een prooi van een luipaard in de boom, olifanten, veel gazellen, giraffen, buffels en vogels. Vlak voor aankomst bij het kamp. Kati kati tented camp begint het te stort regenen en binnen korte tijd staat de weg blank. Men wacht ons op met grote paraplu's. Ze zijn op alles voorbereid.De tenten zijn simpel, maar prima. We worden warm onthaald en in de centrale tent wordt een super lekkere maaltijd geserveerd. De gidsen eten mee aan tafel. In Afrika sta je vroeg op en ga je vroeg slapen. In de nacht het geluid van de hyena en veel gebrul van leeuwen. De volgende ochtend blijkt dan ook dat er een familie niet ver van het kamp zit. We van vroeg op pad en zien gelijk twee cheeta's op de weg die in het veld verdwijnen, gelijk om de bocht zit een leeuwen familie lui midden op de weg. Langzaam gaan ze een voor een de rots aan de rechterkant op en zoeken een plekje inde opkomende zon. In de tussentijd trekken de twee cheeta's achter langs en verzamelen zich steeds meer auto's. We krijgen een gratis poseerseasie, want ze gaan op een aantal stenen zitten. Daarna is het tijd voor een luipaard in een boom. Later zullen we er nog een zien. Hadden we tot nu toe altijd pech met het spotten van leeuwen, nu volgt de ene de andere op. We genieten van alles wat we zien, maar misschien nog wel het meest van de familie dwerg mongoos die in een termietenheuvel leven en de gestreepte mongoos families die over de straat rennen en lui over een boomwortel gaan hangen alsof ze gaan poseren. Een cheeta familie, moeder en drie jongen, liggen onder een boom. Beter gezegd moeder houdt de omgeving in de gaten en de jongen doen zich te goed aan een prooi. De witte befjes onder hun bek worden licht roze gekleurd door het bloed wat hierin blijft hangen. Bijzonder is dat het landschap toch regelmatig aan het veranderen is. In de middag zijn we nog olifanten in de rivier en dan bouwen de wolken massa's zich op boven de Serengeti. Donkere luchten pakken zich samen en dan rijden we in een soort van dubbele wereld. Het regent, maar aan de ene kant is het roet zwart met een regenboog terwijl als je naar rechts kijkt schijnt de zon, is de lucht blauw met witte wolken. Bizar om te zien. Heriel blijkt een super goede chauffeur , want de lichte modderlaag maakt dat de auto alle kanten op danst, maar met gemak glijden we er door heen. Heriel met een grote lach van oor tot oor. Wat een dag en wat een indrukken. We hebben een leuk Nederlands stel ontmoet. Dennis en Floor en we blijken in het zelfde kamp te zitten voor deze twee nachten. De fles wijn wordt gedeeld en de ervaringen. Zaterdag regent het bij wakker worden en het zal die nodig niet echt meer droog worden. Weer worden we getrakteerd op twee luipaarden, maar nu samen in een boom en leeuwen. De conditie van de weg is zwaar en eenmaal bij de ngorogoro blijkt dat een van onze schokbrekers veel lawaai maakt. Bij aankomst in Karatu blijkt dat deze helemaal is afgebroken. Het sturen ging de laatste km niet goed en regelmatig konden we een bocht niet maken. We konden nog naar een massaidorp maar we hebben het niet gedaan. 50 dollar en regen. Mooie foto's gaan dat dan toch niet worden. We gaan het doen met de herinnering van de mensen langs de weg. In Karatu overnachten in een mooi hotel met lossen huisjes in de tuin gesitueerd om een zwembad. Helaas komt er een groep van twintig Israëli en de acht jongetjes produceren heel veel lawaai in het zwembad. Na het eten raken we aan de praat met een groep Tanzanianen en twee Amerikaanse dames. Het blijkt dat het echtpaar wat er bij is de fouders zijn van een groot weeshuis in de buurt. Zij hebben model gestaan voor het andere weeshuis waar wij geslapen hebben. Er zijn twee miljoen wezen in Tanzania, volgens hen. Zij hebben er honderd onder hun hoede, maar zelfs als Tanzaniaan is het lastig om tegen alle regels te moeten ven voor het goede doel. Dagen zijn voorbij gegaan en nu is daar al weer de dag dat we terug gaan naar huis. Plaats van schrijven is het terras voor onze tent van Maramboi. Verschillende duiven laten hun roep horen. Een enkele visser met een houten boot is aan het vissen op Lake Manyara. Gnoes en zebra's grazen rustig op de open vlakte tussen de tent en het meer. Veel paradijselijker dan dit kun je het niet krijgen lijkt het. De starling vogels schooien in het zand op zoek naar insecten. In en rond het water zijn daar de witte pelikanen, geelsnavel ooievaars en lepelaars. De flamingo's zitten aan de andere kant van het meer. Teveel water in de regentijd maakt dat het water aan deze kant niet zout genoeg is. Over een paar maanden zijn we hier weer terug. Vanmorgen vroeg hebben we een wandeling gemaakt met een Masai over de vlakte. Een jonge zebra was hopeloos op zoek naar de moeder, welke onder een boom lag. Gestorven aan een ziekte. Het jong zal ten dode opgeschreven zijn. De kudde liep al veel verder, maar zonder moeder is het jong nergens. In de nacht zitten hier leeuwen, dus de levensverwachting is hooguit een dag. We kregen uitleg over allerlei medicijnen en bij het meer zagen we een grote groep gnoes door het water oversteken. Wat een prachtig gezicht. Maramboi is een comfortabel tenten kamp. Zeg maar heel luxe. De tenten staan strategisch opgesteld zodat ze allemaal vrij zicht hebben op het meer en de rift valley daarachter. Gazellen, zebra's, gnoes, alles loopt aan je voorbij. Aan de andere kant van het kamp lopen de giraffen. Wrattenzwijnen en heel veel vogels. Dit was onze tweede nacht in dit adembenemende kamp. Her zwembad heeft eindeloos zicht op het meer. Ons bed is zo groot dat je er met 4 personen makkelijk in kan slapen. Een ruime zithoek heeft zicht op buiten.
Terug naar de Serengeti. Donderdag 28 april zijn we bij het weeshuis vertrokken. Regen en nevel omhulden de ngorogoro krater. Je moet eerst langs de krater om in de Serengeti uit te komen. Een rode modderweg voert ons omhoog naar de rand van de krater welke in de mist hangt. Het viewpoint is zinloos, alleen maar mist. Dit gebied wordt volledig bevolkt door de Massai en we zien ze veel met hun vee langs de weg lopen. De jongeren weten hoe ze moeten bedelen, maar je krijgt het advies om niet te stoppen en niets te geven. Ze zijn bijzonder kleurrijk om te zien, vooral in het grauwe mist landschap. Na de krater lijkt het alsof je in een soort van Zwitserland terecht komt, glooiende hellingen met velden vol met bloemen en dan zijn daar de vlaktes met wat ze noemen het dubbelleven. Massai met hun vee en daar tussen de duizenden gnoes, zebra's, de thompson gazelle, de grand gazelle en daar waar de acacia staat: de giraffen. Wat een bijzondere combinatie. We worden getrakteerd op een gouden jakhals. Nog nooit eerder gezien. Deze is groter dan de zwartrug jakhals en heeft een lichte, gouden kleur. Langs de weg ook massai jongens met een wit geschilderd masker op hun gezicht. Het blijkt dat deze jongemannen zijn besneden en dat ze daarna de bush worden ingestuurd met wat vee en komen na drie maanden weer terug naar de stam, alwaar een groot feest wordt gegeven omdat man zijn geworden. Het is jammer dat we niet kunnen stoppen voor een foto. Dan ineens.......belanden we in wat ze noemen de grote trek. Waar je ook maar kijkt zie je gnoes en zebra's. Her blijkt dat de zebra de voortrekker is, zij eten de toppen van het hoge gras en daarna eet de gnoe her volgende stuk, de gazellen eten de rest van het gras. De zebra's blijken echter veel slimmer dan de gnoes. Bij de grote oversteek zijn ze ineens geen voortrekkers meer en wachten zij totdat de gnoes zich met duizenden tegelijk in de rivier storten en als eten dienen voor de krokodillen. Zodra deze zich hebben volgegeten steken de zebra's de rivier over en nemen de voortrekkers rol weer op zich. Het is niet te beschrijven wat je voelt bij het zien van zoveel dieren op de vlakte. Men zegt dat de trek bestaat uit tussen de twee en drie miljoen dieren. Bij de officiële entree ligt een rots partij van waar je prachtig zicht hebt op de vlaktes er rond omheen. Waar je ook kijkt, overal staan de zwarte silhouetten van de gnoes. Er zijn veel jongen. Gelijk na de entree ligt er een cheeta in de schaduw. Dat is wel een kleine WoW. Gevolgd door twee mannetjes leeuwen langs de weg. De tocht naar het tentenkamp is een grote gamedrive. We worden nog getrakteerd op twee maal een luipaard. Een prooi van een luipaard in de boom, olifanten, veel gazellen, giraffen, buffels en vogels. Vlak voor aankomst bij het kamp. Kati kati tented camp begint het te stort regenen en binnen korte tijd staat de weg blank. Men wacht ons op met grote paraplu's. Ze zijn op alles voorbereid.De tenten zijn simpel, maar prima. We worden warm onthaald en in de centrale tent wordt een super lekkere maaltijd geserveerd. De gidsen eten mee aan tafel. In Afrika sta je vroeg op en ga je vroeg slapen. In de nacht het geluid van de hyena en veel gebrul van leeuwen. De volgende ochtend blijkt dan ook dat er een familie niet ver van het kamp zit. We van vroeg op pad en zien gelijk twee cheeta's op de weg die in het veld verdwijnen, gelijk om de bocht zit een leeuwen familie lui midden op de weg. Langzaam gaan ze een voor een de rots aan de rechterkant op en zoeken een plekje inde opkomende zon. In de tussentijd trekken de twee cheeta's achter langs en verzamelen zich steeds meer auto's. We krijgen een gratis poseerseasie, want ze gaan op een aantal stenen zitten. Daarna is het tijd voor een luipaard in een boom. Later zullen we er nog een zien. Hadden we tot nu toe altijd pech met het spotten van leeuwen, nu volgt de ene de andere op. We genieten van alles wat we zien, maar misschien nog wel het meest van de familie dwerg mongoos die in een termietenheuvel leven en de gestreepte mongoos families die over de straat rennen en lui over een boomwortel gaan hangen alsof ze gaan poseren. Een cheeta familie, moeder en drie jongen, liggen onder een boom. Beter gezegd moeder houdt de omgeving in de gaten en de jongen doen zich te goed aan een prooi. De witte befjes onder hun bek worden licht roze gekleurd door het bloed wat hierin blijft hangen. Bijzonder is dat het landschap toch regelmatig aan het veranderen is. In de middag zijn we nog olifanten in de rivier en dan bouwen de wolken massa's zich op boven de Serengeti. Donkere luchten pakken zich samen en dan rijden we in een soort van dubbele wereld. Het regent, maar aan de ene kant is het roet zwart met een regenboog terwijl als je naar rechts kijkt schijnt de zon, is de lucht blauw met witte wolken. Bizar om te zien. Heriel blijkt een super goede chauffeur , want de lichte modderlaag maakt dat de auto alle kanten op danst, maar met gemak glijden we er door heen. Heriel met een grote lach van oor tot oor. Wat een dag en wat een indrukken. We hebben een leuk Nederlands stel ontmoet. Dennis en Floor en we blijken in het zelfde kamp te zitten voor deze twee nachten. De fles wijn wordt gedeeld en de ervaringen. Zaterdag regent het bij wakker worden en het zal die nodig niet echt meer droog worden. Weer worden we getrakteerd op twee luipaarden, maar nu samen in een boom en leeuwen. De conditie van de weg is zwaar en eenmaal bij de ngorogoro blijkt dat een van onze schokbrekers veel lawaai maakt. Bij aankomst in Karatu blijkt dat deze helemaal is afgebroken. Het sturen ging de laatste km niet goed en regelmatig konden we een bocht niet maken. We konden nog naar een massaidorp maar we hebben het niet gedaan. 50 dollar en regen. Mooie foto's gaan dat dan toch niet worden. We gaan het doen met de herinnering van de mensen langs de weg. In Karatu overnachten in een mooi hotel met lossen huisjes in de tuin gesitueerd om een zwembad. Helaas komt er een groep van twintig Israëli en de acht jongetjes produceren heel veel lawaai in het zwembad. Na het eten raken we aan de praat met een groep Tanzanianen en twee Amerikaanse dames. Het blijkt dat het echtpaar wat er bij is de fouders zijn van een groot weeshuis in de buurt. Zij hebben model gestaan voor het andere weeshuis waar wij geslapen hebben. Er zijn twee miljoen wezen in Tanzania, volgens hen. Zij hebben er honderd onder hun hoede, maar zelfs als Tanzaniaan is het lastig om tegen alle regels te moeten ven voor het goede doel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
