De charme van Pisa

De luchthaven van Pisa. De omroepdame heeft in haar enthousiasme de volumeknop op vol staan waardoor je oren spontaan achterstevoren gaan staan. Buiten staan de oleanders vol in bloei en het avondlicht geeft ze een zachte gloed. De temperatuur is nog steeds aangenaam. Men hangt veelal op een stoel met de benen op de koffer. De blikken enigszins verveeld. Wie weet hoelang ze al zo hangen. Waarom ben ik in Pisa? Mijn lief moest voor zijn werk naar Florence en vloog op Pisa. Het bleek dat het voor hem veel voordeliger was om op zondag terug te komen en voor mij was een ticket ook niet duur. Tja en dan is het besluit snel genomen. Vrijdagmiddag om drie uur was ik hier en stond mijn lief te wachten. Pleisterplaats: hotel Novecento. Een klein, gemoedelijk familie hotel in een soort van Vila met kleine tuin vlakbij de toren. Een oase van rust waarbij je amper het idee hebt dat je in de stad bent. Het hotel is smaakvol ingericht met o.a stoelen van Philip Starck. Omdat de ruimte niet groot is doen de doorzichtige stoelen het goed. Bij de toren van Pisa is het een gekkenhuis. De nieuwe toeristen zijn toch wel de Chinezen. Met name jongeren die zelfstandig reizen en een ieder zal een foto maken met dat ze de toren tegen willen houden. De toeristen informatie maakt ons blij. Er blijken 8 wandelingen uitgezet door de stad en daar waar we bang waren dat het met een blik op de kathedraal en de toren klaar zou zijn, blijkt daar nog een hele stad te zijn waar we op ontdekkingstocht kunnen gaan. De eerste routes lopen we al op de vrijdag. De ondergaande zon maakt dat de gebouwen mooi oplichten en de temperatuur gaat omlaag. Op een rustig, toeristloos pleintje drinken we een aperitief en eten wat crostinis. Het is levendig in de stad. Er is een folk festival. Op een pleintje zitten jong en oud naar een soort van blaaskapel te luisteren. We voegen ons ertussen. Een mevrouw met metaalgroene oogschaduw om haar ogen, haar gebruinde huid te gerimpeld door de Italiaanse zon, kan niet ophouden om verliefd haar hand op het been te leggen van een oude heer, met een blauw shirt en een veels te dikke buik. Later zullen ze op de fiets naar huis gaan. Voor hen zitten een aantal misschien nog oudere dames mooi te zijn en te genieten van de muziek. Achter ons zit de tegenovergestelde wereld. Te dikke jongeren, zwart gekleed, tatoeages en de dame heeft oranje haar. Groter kun je het contrast niet denken. Een klein restaurantje met dito klein buitenterras blijkt de perfecte plek voor het avondeten. O zo lekker. Door de straat rollen de klanken van muziek welke van het grote podium lijken te komen. Een stoere dame vormt het voorprogramma van Pepe nog wat. Zij heeft een dijk van een stem, ( en is super) hij lijkt op
een clown. Het publiek is razend enthousiast over Pepe maar wij vinden het niets. We wandelen rustig terug naar het hotel. Moe, maar voldaan rollen we ons bed in. De kamer is zo donker dat we bijna te laat zijn voor het ontbijt. De Italiaanse gasten vullen de ruimte met een golf van geluid. De dames van de ontbijtzaal doen hier vrolijk aan mee. Mijn hoofd is hier nog niet asn toe. Een kop koffie doet wonderen. Wandelen door Pisa is leuk. De stad is niet groot maar wanneer je het wil en kan zien is er veel te beleven. Om niet teveel in de zon te lopen kleven we ons vast aan de gevels welke vooral in de schaduw liggen. Pisa heeft nog een groot stuk stadsmuur en continu hebben we een hernieuwde ontmoeting met de muur. De stad is relaxed en je komt vooral weinig toeristen tegen want die zoeken vooral 1 punt in de stad op. Net als in Genua, Rome en Florence hebben ze hier veel paleizen. Een aantal kun je deels bekijken. Opvallend leuk is dat men op veel gevels stukken van het stucwerk heeft weggehaald im om originele baksteen details weet maar voren te halen. Ook in deze stad zie je het hergebruik van oude Romeinse zuilen en andere onderdelen. Er zijn een aantal musea gelegen om de kathedraal. Die bewaren we voor de zondag. Zaterdag is goed geweest voor 23.000 stappen. Naast het muziek festival is er ook een hardloop wedstrijd rond de rivier. Min puntje was helaas het avondeten. Daar waar het de donderdag heel goed was geweest (toen ik er nog niet was) mondde het nu uit op een fiasco. Een chagrijnige ober, slechte schelpen pasta en als min punt een steak die helemaal verkeerd was gebakken. Wat volgde was een onaangenaam gesprek met de baas en twee buurvrouwen die niet wisten hoe ze duidelijk moesten maken dat dit echt niet Italiaans was. Zaterdag avond was de wedstrijd real Madrid tegen Juventus. De stad zat vol. Op het terras voor het hotel gelukkig een leuke, vrolijke ober en lekkere drankjes. Toch nog even naar de toren waar het heel rustig was. Gras gemaaid, gesproeid en mooi licht op de gebouwen. Zondagochtend, lichte bewolking, goed weer voor van alles. Onverwachts mooie fresco's, serene rust voelende als zondag. Het leven is goed. Lekkere koffie, pasta op een terras met een straatmuzikant op de achterkant, koffie in een tentje in een monumentaal Palazzo. De tentoonstelling in het blauwe palazzo en de onverwachtse ontmoeting bij het theatro Rosso. Zestig jaar is het gesloten geweest en de buurt heeft het weer geopend. We mogen naar de warming up kijken van de acteurs die in de avond Hamlet gaan spelen. Helaas zitten we dan op een vliegtuig. Het theatertje bestaat uit nog prachtig versierde loges. Wat een juweeltje. Ons galgenmaal eten we met zicht op de grote muurschildering van Keith Haring welke heeft gemaakt heeft in 1989. En dan... is het echt tijd om naar huis te gaan. Pisa is dan misschien niet heel erg spectaculair buiten de toren om maar wat is het leuk om rond te zwerven door de straten en hoekjes.