Nog een stukje Noorwegen verhaalDe wind doet de go
07 Augustus 2017 | Zweden, Fiskebäckskil
De wind doet de golven beuken op het strand en de wolken hebben er goed de sokken in. We staan verdekt opgesteld achter een groep jonge berkenbomen die als een windscherm ons de luwte geven. In de verte, achter het meer, liggen nog wat laatste resten van de wintersneeuw. Plaats van schrijven: ergens een uur rijden onder Trondheim. Het plan is om hier de tent uit te klappen. Het is een mooie dag. We wilden eigenlijk met de kano op pad, maar door de wind was dat geen goed plan. Maar eerst de dag van gisteren. Vanuit de Sognafjellshytta vertrokken richting Lom. De 55 is de hoogst noordelijkste weg. Prachtig! Lang rijden we hoog en dan lijken we een eeuwigheid te dalen. Koffie is er in de Elveseter. Een oude boerderij, welke al eeuwen in de familie is en nu in gebruik is als hotel. Oude meubelen, veel folkloristische schilderkunst. Het is bijzonder. Buiten staat een hele grote zuil met ridders erop. Ooit bleek deze ontworpen te zijn als nagedachtenis aan de grondwet. De zuil moest voor het Stortinget (parlement) in Oslo komen. Toen het half klaar was brak de oorlog uit en lag het werk stil. Daarna is er een poging gedaan om het af te laten maken, maar men leek er niet uit te kunnen komen. Nu staat de zuil, af, bij de parkeerplaats van de Elveseteren. In Lom is het druk. Veel toeristen. Hier staat ook nog een oude stavkyrkje. Lom is tevens de uitvalsplek voor tochten in de bergen. Met name naar de Galdhøpiggen, de hoogste berg van Noorwegen. Onze tocht voert ons door het dal richting het Dovre fjell. De TomTom weet een snelle shortcut en zowaar zien we daar een vrouwtjes eland grazen in het veld. Als een varkentje op haar knieën. Ze heeft ons snel in de gaten en neemt afstand maar toch! De ervaring is dat het heel moeilijk is om elanden te spotten. Al die jaren in Noorwegen hebben mij er een stuk of 7 opgeleverd. Nou dit was een eitje!! Lief schrikt van de drukte van de E6. De weg naar het noorden. Daar waar mogelijk schieten we eraf, maar over de hoogvlakte heb je geen keus. Volgens de kaart lag er een weg open voor avontuur. Bleek het een militair schietterrein geworden. Absoluut verboden toegang. Restte ons een looptocht naar het uitkijkpunt op de Snøhetta. De klim loog er niet om, maar ze hebben een prachtig huisje gemaakt van hout en heel veel glas. Met 180 graden zicht en een prachtige houtkachel. Wat een waanzinnig plekje. Daarna kwam de regen, waarvan wij maar een staartje mee hebben gekregen. In Oppdal vertelden de plassen hun eigen verhaal. De auto ging gratis door de wasstraat. Heel luxe hebben we wederom gekozen voor een hotel. Heerlijk. Ach zoals lief zegt: we zijn op vakantie. Bij de plaatselijke pizzeria leek het rustig en ineens liep het vol. Hier lijkt de pizzeria vaak een mix tussen pizza en shoarma. De heten kwamen uit het midden oosten en de dames uit de hoek van Somalië. Rare mix van personeel. De dag was prachtig, met enorm veel diversiteit. Na een colaatje in de lobby, tussen de luidruchtigheid van andere gasten was het goed slapen. Donderdagochtend wakker worden met een blauwe lucht en de zon. Wat een zaligheid. Het zal helaas van korte duur zijn want de voorspellingen zijn niet echt goed. Het meisje achter de balie geeft ons een kanotip. Bin het Gjevilvatnet. Uitzicht op de bergen met nog restanten sneeuw, mooi zandstrand maar veels te veel wind. Geen kano pret, maar hier voor in de plaats wel zon en wind om de tent goed te laten drogen. We hadden wel wat vocht gekregen in het laken en matrasje en de tent was niet droog bij inpakken. En nu.......zitten we bij een meertje. Een sternenpaartje scheert af en toe over ons heen. We zitten in de schaduw met zicht op de bergen tegenover ons. Het eten is op. Wat kan een simpele eenpansmaaltijd toch lekker zijn. Over een uurtje klappen we de tent uit en gaan we lekker slapen. Zachtjes tikte de regen op ons tentzeil. Dankzij onze luwe plek hadden we weinig last van de wind. Het enige geluid kwam van de tinkelende belletjes van de schapen en van de koeien in de buurt. Soms hebben we geluk en ook deze keer kunnen we de tent goed inpakken. Een beetje nattigheid, maar daarnaast ook zon. We besluiten om alles goed in te pakken en ergens onderweg een ontbijt te zoeken. Een schattig huis heeft een bordje kafe en åpen hangen. Het lijkt op een gewoon woonhuis maar de hele onderverdieping is café. Twee tieners bestieren de zaak. Schattig. De wafel wordt vers gebakken. In Melhus is er een lunchstop en kronkelend door het landschap rijden we naar Trondheim. Plan is om op de camping in Vikhammen te gaan staan en vandaar uit met de bus naar de stad te gaan. Een super goed plan. De camping is goedkoop en de busrit duurt maar twintig minuten. Trondheim is aan het opleven. Een groot stuk met Docks is omgetoverd in uitgaans gebied, winkel en woongebied. Het is vrijdag maar er is veel volk op de been. Midden in de stad is er een groot streekgerechten festival. Veel eten en drinken. Vooral veel hamburgers. Bij de nidarosdom is het St. Olavsfestval. Muziek, oude ambachten en lezingen. Een zacht zonnetje schijnt op de tent. Zicht op de fjord waar gisteren de laatste zonnestralen hun weg zochten naar het water. Na een heerlijke maaltijd in de stad waren we nog net op tijd om heerlijk op een stoeltje naar het rood in de lucht te kijken. Een Noor met een te grote camper had ons uitzicht volledig geblokkeerd. Voordeel van een daktent: haring uit het trapje, de auto verplaatsen met tent en al en daarna de haring weer in de grond. We zijn maar gestopt met verbazen. Wat is wijsheid voor de te volgen route? Alleen maar achter het weerbericht aan gaan lijkt ook niet alles. Gaan we Zweden in of toch op avontuur door Noorwegen? Het wordt het laatste en het wordt Røros. De oude mijnstad waar koper gewonnen werd. Ooit in een ver verleden was ik hier, maar nog nooit met lief. Het weer was wat wisselend, maar goed genoeg om het een en ander te kunnen bekijken. Het is druk met toeristen, maar Røros is ook een kunstenaars bolwerk. Mooie winkels met mooie spullen. Er is een openlucht voorstelling. Even is daar de zin om nog achter kaartjes aan te gaan, maar de taal zal toch een probleem zijn. De tocht gaat verder langs de rivier en ineens is daar een prachtig zijweggetje dat leidt naar een visplaats met een paar mooie kampeerplekken. Hier gaan we slapen. Geen twijfel mogelijk. En er staat zelfs een picknick tafel. Jammer dat er een grote populatie muggen onze plek deelt maar ach...... dat gaat lukken met war extra lagen. Een verliefd stel staat uren te vissen en nog steeds als wij bij de eerste druppels de tent opzoeken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley