nog steeds in Arequipa, Johan aan het infuus
Door: Webmaster
29 December 2006 | Peru, Arequipa
Lieve allemaal,
Het heeft nu helaas twee dagen geduurd voordat er weer een berichtje is. Het is even een beetje hectisch geweest. Daar vertel ik straks meer over.
Eerst even een korte uitleg over de reden waarom wij in Peru zijn, uit de reacties blijkt dat niet iedereen dat weet en dat klopt ook. Emmeke, de jongste dochter van mijn jongste broer Ben is voor een jaar als uitwisselingsstudent in Arequipa in Peru. Zij woont hier bij een ontzettend lieve Familie, waarmee zij het ongelooflijk heeft getroffen. Victor is architect en Maria heeft 2 pizzeria´s. Zij hebben 4 zonen, waarvan Paul (een na oudste) als uitwisseingsstudent in Florida zit, vandaar dat zij Emmeke in huis hebben. Christian is de oudste, studeert voor dierenarts en is momenteel in Amerika om drie maanden te werken. Daarnaast is er ook nog een tweeling Luigi en Jonathan, 15 jaar oud. Emmeke is de directe reden om hier naar toe te gaan, omdat het ons erg leuk leek om te zien waar zij nu een jaar woont etc. Dat is ook de reden dat Johan met ons mee is. Johan is mijn middelste broer (dit voor de lezers die alleen Ed en mij kennen). Dit even ter verduidelijking van Peru en de naam Johan.
Wat leuk dat er zoveel reacties komen!
twee dagen terug: We zijn samen met Willem (broer van Emmeke) en Emmeke op pad gegaan om nog het één en ander in de stad te gaan bekijken. Daarnaast wilden we een plan maken om nog een aantal dagen op pad te gaan. Daar Johan nog steeds wel last had van zijn lijf was het voor ons wel duidelijk dat we niet nog naar grotere hoogte moesten gaan. We hadden dus ook besloten om wat info te zoeken en nog een dag te wachten met het definitieve besluit. We hebben een Fransiscaner klooster bekeken en de geschiedenis van de maagd van Arequipak, of te wel de maagd van Chapi gehoord. Bijzonder is dat rijke mensen een complete outfit met goud of zilver voor de maagd laten maken. Het beeld wordt regelmatig van een andere outfit voorzien, een beetje zoals manneke Pis, maar dan veel religieuser en groter. De echte maagd staat buiten Arequipa. De overlevering is dat de Spanjaarden haar vervoerden naar Arequia, maar dat zij in Chapi zo zwaar is geworden dat zij niet meer te transporteren was. De echte maagd staat in Chapi en een replica hier. Wat opviel in dit klooster was met name de aandacht voor Jezus,Maria en Josef. Zelden wordt Josef zo nadrukkelijk weergegeven. We kregen heel veel uitleg over de verschillende schilderstijlen en het feit dat er vroeger twee belangrijke stromingen zijn geweest. De school van Cusco, waar met name veel aandacht was voor de ornamentiek en minder voor de figuren. Dit is te zien aan het feit dat de verhoudingen in de lichamen niet kloppen en de school die geïnspireerd werd door de Vlaamse school, waarbij juist het licht en de mens belangrijk zijn.
Langzaam beginnen wij te acclimatiseren en krijg je meer ruimte om rustig om je heen te kijken. Ineens vallen de prachtige oude koloniale huizen op. De balkonnen variëren in maat en vorm, zoals ook de kleuren variëren. De oudere huizen, zoals het Casa de Moral, zijn voornamelijk van wit vulkanisch gesteente, waarin veel ornamenten zijn uitgehakt. In deze ornamenten herken je toch ook de invloed van de Inca´s of Indianen, ook al zijn het bloemmotieven. Het is met name de vormtaal.
(hier in het peep show hokje, dringen langzaam de geuren binnen van de keuken van het hotel. Wij eten broodjes, maar de Peruanen ontbijten met een groot bord rijst en prut)
Ik had het al over het Casa de Moral. Dat deed ook een beetje denken aan het klooster van de dag ervoor. Ook in dit huis, prachtige galerijen en weer de kleuren helblauw en oranje.
Willem moest nog het één en ander hebben aan souveniers voordat hij terug zou gaan naar Nederland. Dus hebben wij heel rustig door de verschillende markten en winkels gelopen. Wat een kleuren. Je wordt overrompeld en overspoelt door de kleur.
Er moet flink afgedongen worden, maar dit gaat altijd met zo´n grote glimlach dat je toch denkt van ¨Ai, ze komen er toch goed uit¨. Ach, dat geeft niet. Het was leuk om te zien hoe Emmeke en Willem de kunst van het afdingen machtig waren geworden.
Het leek eerst dat het goed ging met Johan, waardoor we dachten dat hij aan de hoogte gewend was geraakt. We waren naar het huis van Emmeke gegaan, omdat zij daar de laatste avond Willem bij haar familie wilde doorbrengen. Wij zaten nog een bak cocathee te drinken, voordat wij terug zouden gaan naar de stad en ineens begint Johan te schudden als een gek. Hij had ontzettend koude handen en kon niet meer stoppen met trillen. We hebben hem in een taxi gehezen en zijn met Emmeke en Willem naar een ziekenhuis gereden. Daar is hij helemaal binnenste buiten gekeerd. We kwamen binnen en hij ging gelijk naar de shock en trauma kamer. Gelijk aan de monitor, hartfilm gemaakt, echo van zijn darmen en veel bloedonderzoek. Daar kwam uit dat hij twee mineralen (?) mistte. Calcium en Possium ( volgens Ed is dat Kalium. Het laatste was de boosdoener voor het trillen. Daarnaast dachten ze toch dat hij ook lichtelijk was uitgedroogd, omdat hij een droge tong had, dit terwijl Johan ontzettend veel had gedronken, maar ook wel weer er uit geplast. Er werd besloten tot een infuus, waarbij hij de missende stoffen toegediend kreeg en later ook nog wat voor de pijn.
Emmeke was goud, want zij heeft voor ons als tolk gediend en dat wanneer je pas zo kort Spaans spreekt. We werden ontzettend vriendelijk behandeld. Elke keer verbaasd mij dat toch weer, dat wanneer je in het buitenland naar het ziekenhuis gaat, je vaak direct en heel adequaat wordt behandelt. Willem en Ed zijn pizza´s gaan halen. Johan mocht niet eten, maar wij zijn in een gang toch even gaan eten om een uur of half 11. Geen enkel probleem, iedereen wenst je smakelijk eten. Daarna zijn Willem en Emmeke terug gegaan naar huis. Willem moest nog gaan pakken. Wij hebben nog tot kwart over 1 daar gezeten en toen mochten we Johan weer mee naar het hotel nemen. De volgende ochtend moesten we wel weer terugkomen. Ik hak dit bericht in tweeën, zodat dit het verslag is van twee dagen terug en ga ik nu met een nieuw verder over gisteren. liefs Marleen.
Het heeft nu helaas twee dagen geduurd voordat er weer een berichtje is. Het is even een beetje hectisch geweest. Daar vertel ik straks meer over.
Eerst even een korte uitleg over de reden waarom wij in Peru zijn, uit de reacties blijkt dat niet iedereen dat weet en dat klopt ook. Emmeke, de jongste dochter van mijn jongste broer Ben is voor een jaar als uitwisselingsstudent in Arequipa in Peru. Zij woont hier bij een ontzettend lieve Familie, waarmee zij het ongelooflijk heeft getroffen. Victor is architect en Maria heeft 2 pizzeria´s. Zij hebben 4 zonen, waarvan Paul (een na oudste) als uitwisseingsstudent in Florida zit, vandaar dat zij Emmeke in huis hebben. Christian is de oudste, studeert voor dierenarts en is momenteel in Amerika om drie maanden te werken. Daarnaast is er ook nog een tweeling Luigi en Jonathan, 15 jaar oud. Emmeke is de directe reden om hier naar toe te gaan, omdat het ons erg leuk leek om te zien waar zij nu een jaar woont etc. Dat is ook de reden dat Johan met ons mee is. Johan is mijn middelste broer (dit voor de lezers die alleen Ed en mij kennen). Dit even ter verduidelijking van Peru en de naam Johan.
Wat leuk dat er zoveel reacties komen!
twee dagen terug: We zijn samen met Willem (broer van Emmeke) en Emmeke op pad gegaan om nog het één en ander in de stad te gaan bekijken. Daarnaast wilden we een plan maken om nog een aantal dagen op pad te gaan. Daar Johan nog steeds wel last had van zijn lijf was het voor ons wel duidelijk dat we niet nog naar grotere hoogte moesten gaan. We hadden dus ook besloten om wat info te zoeken en nog een dag te wachten met het definitieve besluit. We hebben een Fransiscaner klooster bekeken en de geschiedenis van de maagd van Arequipak, of te wel de maagd van Chapi gehoord. Bijzonder is dat rijke mensen een complete outfit met goud of zilver voor de maagd laten maken. Het beeld wordt regelmatig van een andere outfit voorzien, een beetje zoals manneke Pis, maar dan veel religieuser en groter. De echte maagd staat buiten Arequipa. De overlevering is dat de Spanjaarden haar vervoerden naar Arequia, maar dat zij in Chapi zo zwaar is geworden dat zij niet meer te transporteren was. De echte maagd staat in Chapi en een replica hier. Wat opviel in dit klooster was met name de aandacht voor Jezus,Maria en Josef. Zelden wordt Josef zo nadrukkelijk weergegeven. We kregen heel veel uitleg over de verschillende schilderstijlen en het feit dat er vroeger twee belangrijke stromingen zijn geweest. De school van Cusco, waar met name veel aandacht was voor de ornamentiek en minder voor de figuren. Dit is te zien aan het feit dat de verhoudingen in de lichamen niet kloppen en de school die geïnspireerd werd door de Vlaamse school, waarbij juist het licht en de mens belangrijk zijn.
Langzaam beginnen wij te acclimatiseren en krijg je meer ruimte om rustig om je heen te kijken. Ineens vallen de prachtige oude koloniale huizen op. De balkonnen variëren in maat en vorm, zoals ook de kleuren variëren. De oudere huizen, zoals het Casa de Moral, zijn voornamelijk van wit vulkanisch gesteente, waarin veel ornamenten zijn uitgehakt. In deze ornamenten herken je toch ook de invloed van de Inca´s of Indianen, ook al zijn het bloemmotieven. Het is met name de vormtaal.
(hier in het peep show hokje, dringen langzaam de geuren binnen van de keuken van het hotel. Wij eten broodjes, maar de Peruanen ontbijten met een groot bord rijst en prut)
Ik had het al over het Casa de Moral. Dat deed ook een beetje denken aan het klooster van de dag ervoor. Ook in dit huis, prachtige galerijen en weer de kleuren helblauw en oranje.
Willem moest nog het één en ander hebben aan souveniers voordat hij terug zou gaan naar Nederland. Dus hebben wij heel rustig door de verschillende markten en winkels gelopen. Wat een kleuren. Je wordt overrompeld en overspoelt door de kleur.
Er moet flink afgedongen worden, maar dit gaat altijd met zo´n grote glimlach dat je toch denkt van ¨Ai, ze komen er toch goed uit¨. Ach, dat geeft niet. Het was leuk om te zien hoe Emmeke en Willem de kunst van het afdingen machtig waren geworden.
Het leek eerst dat het goed ging met Johan, waardoor we dachten dat hij aan de hoogte gewend was geraakt. We waren naar het huis van Emmeke gegaan, omdat zij daar de laatste avond Willem bij haar familie wilde doorbrengen. Wij zaten nog een bak cocathee te drinken, voordat wij terug zouden gaan naar de stad en ineens begint Johan te schudden als een gek. Hij had ontzettend koude handen en kon niet meer stoppen met trillen. We hebben hem in een taxi gehezen en zijn met Emmeke en Willem naar een ziekenhuis gereden. Daar is hij helemaal binnenste buiten gekeerd. We kwamen binnen en hij ging gelijk naar de shock en trauma kamer. Gelijk aan de monitor, hartfilm gemaakt, echo van zijn darmen en veel bloedonderzoek. Daar kwam uit dat hij twee mineralen (?) mistte. Calcium en Possium ( volgens Ed is dat Kalium. Het laatste was de boosdoener voor het trillen. Daarnaast dachten ze toch dat hij ook lichtelijk was uitgedroogd, omdat hij een droge tong had, dit terwijl Johan ontzettend veel had gedronken, maar ook wel weer er uit geplast. Er werd besloten tot een infuus, waarbij hij de missende stoffen toegediend kreeg en later ook nog wat voor de pijn.
Emmeke was goud, want zij heeft voor ons als tolk gediend en dat wanneer je pas zo kort Spaans spreekt. We werden ontzettend vriendelijk behandeld. Elke keer verbaasd mij dat toch weer, dat wanneer je in het buitenland naar het ziekenhuis gaat, je vaak direct en heel adequaat wordt behandelt. Willem en Ed zijn pizza´s gaan halen. Johan mocht niet eten, maar wij zijn in een gang toch even gaan eten om een uur of half 11. Geen enkel probleem, iedereen wenst je smakelijk eten. Daarna zijn Willem en Emmeke terug gegaan naar huis. Willem moest nog gaan pakken. Wij hebben nog tot kwart over 1 daar gezeten en toen mochten we Johan weer mee naar het hotel nemen. De volgende ochtend moesten we wel weer terugkomen. Ik hak dit bericht in tweeën, zodat dit het verslag is van twee dagen terug en ga ik nu met een nieuw verder over gisteren. liefs Marleen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
