hier doen ze het rustig aan

dag lieve trouwe lezers. Ik ben niet telepatisch aangelegd, want ik voorspel al twee dagen radiostilte vanwege het gebrek aan internet, en wat schetst jullie verbazing, alweer een stukje. We zitten in Puerto Rio Tranquillo, een heel klein dorpje, gehucht aan het grote meer. We stopten bij een tentje voor telefoneren, cabaño´s en wat blijkt je kunt hier eten en ze hebben internet. Hiernaast zit een bureau voor expeditions op de gletsjer en die hebben een grote schotel naast het huisje staan. Het werkt heel erg traag, via de parabool naar de satelliet etc, maar dat mag de pret niet deren. Om mij heen hoor ik het gekletter van bestek op de borden. Uit de keuken komt een gezellig geroezemooes van de dames die daar aan het koken zijn. Het is geen keuze menu. Soep van groente en een soort snitzel met rijst en sla, maar het smaakt alsof het een sterrenrestaurant zijn. Waarschijnlijk komt dit door de charme van de dames die hier bedienen. Gisteren hebben we ruzie gemaakt, omdat we ineens voor een dagmenu moesten betalen wat we niet gehad hadden. Ai, ai, ai, dat was onweer. Na Chile chico zijn we doorgereden naar de Argentijnse grens en vandaar rechts afgeslaten de rivier gevolgd. Ineens was het landschip weer totaal anders dan dat we gewend waren. De pampas beginnen al een beetje, maar soms leek het ook of we langs de Grand Canyon reden. We hebben een uur gereden en zijn toen weer omgedraaid. Er ligt een nationaal park maar dat was 68 kilometer. Achteraf spijt dat we nog niet even door zijn gereden, want wat bleek..... vlak nadat wij gedraaid zijn ligt er een meer met flamengo´s en die waren in december gearriveerd. Ach, we kunnen niet alles hebben. Het was gister voor ons echt eilandenweer. Blauwe lucht, witte wolken en heel, heel heel veel wind. Op de veerponten moet je hier niet vertrouwen , de pont van drie uur lag om half vijf nog steeds in de haven en maakte nog geen aanstalte om te vertrekken. We waren in verhouding op tijd terug op ons stekje. Daar woei het hard!!!! Ze bouwen hier niet met isolatie, zodat de warmte die we na heel veel moeite uit ons houtkacheltje kregen er net zo hard weer uitwapperde aan de andere kant van het meer. Gelukkig ging de wind gedurende de avond liggen.
Vandaag hebben we weer geluk, want het is weer mooi weer. We hebben net een tocht met een klein bootje gemaakt op het meer en hebben de marmerkathedraal bezocht. Het water van het meer is zo zwavelrijk, dat dit het marmer langzaam aan aanvreet. Er ontstasan een soort van kleine kuiltjes in het marmer. Er waren weinig golven en een prachtig zonnetje.
Inmiddels zijn we klaar met eten en gaan we proberen of we nog een stukje richting de gletsjers kunnen komen. MOrgenochtend moeten we voor dag en dauw op, omdat we er zeker 5 tot 6 uur over doen om weer op het vliegveld te komen. Ons vliegtuig vertrekt om 12.50 en dan vliegen we naar Puntas Arenas, vandaar rijden we met een auto naar het noorden naar Puerto Natales.
Lieve allemaal, jullie zijn weer een beetje bij. Ed heeft het eten betaald, Johan is naar het toilet geweest (het gaat nog steeds niet echt goed met de darmen) en ik zal nu maar stoppen met schrijven. Ik kan uren doorgaan wanneer ik wil. Ik doe geen voorspelling meer over het internet. We zijn bijzonder onder de indruk van wat men hier voor elkaar krijgt, want het is wel heel erg verlaten en uitgestrekt maar zo ongelooflijk mooi. We genieten elke minuut van de dag. Heel veel liefs Ed, Johan en Marleen.