even met Ed naar Praag

Yippie, ik kan weer een vlaggetje toevoegen aan de reeks die er al staan. Wat een decadentie eigenlijk. Ed moest vandaag voor een symposium naar Praag en omdat ik toch nog vakantie had was daar natuurlijk geen reden om thuis te blijven. Gisteren zijn we om tien uur thuis vertrokken en het heeft ons nogal wat tijd gekost om Nederland uit te komen. Geen ochtendspits, maar dagjesmensen spits. Eenmaal in Duitsland aangekomen bleek er nogal wat aan de weg gewerkt te worden, met name het stuk langs Leipzig en Dresden. Vele stukken mag je niet harder dan 60 kilometer, maar ach, de koffie in de thermos was warm, de stops langs de Deutsche autobahn worden steeks luxer en schoner, het weer was grijs maar voor een groot deel droog, wat wil een mens dan nog meer. Het is bijna helemaal tot in Praag , op een klein stukje na, mogelijk om over de snelweg te rijden. Bij de grens moesten we een vignet kopen, maar het was zo donker en slecht aangegeven, dat we er al voorbij waren voordat we het in de gaten hadden. Ik ben te netjes opgevoed en het zat mij toch niet lekker dat we er geen hadden. Bij een benzinestation gekocht.... was niet van het papier los te krijgen. De mevrouw achter de toonbank had vaker met dit bijltje gehakt, want er kwam allengs een speciaal stanleymes tevoorschijn en met veel gedoe was de sticker uiteindelijk op de ruit te plakken. Het is niet altijd handig geloof ik om je netjes aan de regels te houden, het kostte ons ruim een kwartier.
Ons hotel ligt op de grens van de Joodse wijk, vlakbij de rivier. Omdat wij de laatste gasten waren, kregen we een topsuite op de bovenste verdieping. Net gek, zo voor een paar dagen. Naast de slaapkamer hebben we ook een apart zitgedeelte en een eigen prive terras, waar nu geen zon schijnt. Ed is vanmiorgen vroeg op gestaan om naar het symposium te gaaan. Ik heb heerlijk rustig aan gedaan. Je kunt in het hotel tot 11 uur ontbijten, dus waarom haasten. Daarna ben ik rustig de stad ingewandeld. Eerst maar langs een aantal dingen in de Joodse wijk. Herfst in Praag, valt niet tegen. Het aantal toeristen valt mee en in sommige delen kom je helemaal niemand tegen. Ik wilde perse naar de joodse begraafplaats, maar moest wel gelijk een combiticket voor alle synachogen betalen. Staande op de begraafplaats begon het te waaien waardoor er een sneeuwbui van groene bladeren omlaag kwam. Het is erg grijs vandaag, maar het is gelukkig droog en het is niet echt koud. Daardoor is het leuk om door de verschillende bochtige staatjes te struinen. Ik ben nog naar een tentoonstelling van Stanislav Tuma geweest, in kelder onder een restaurant. Ik kende zijn werk al omdat Mace daar wel eens over had verteld. Ik kan mij niet meer herinneren of hij deze man ook heeft gesproken toen hij in een donkergrijs verleden hier in Praag was, maakt ook niet uit. De kelderruimte straalde een serene sfeer uit. Foto's die eigenlijk alleen maar bestaan door het contrast van licht donker. soms moet je heel goed kijken wat de details nu eigenlijk zijn. Is het een gebouw, een vrouwenlichaam. Mooi. Ik heb net gelunchd in een Libanees restaurant en ga nu weer verder aan de rol. Het ziet er niet uit alsof de zon nog doorkomt. Ik speel zelf wel voor de zon. Men is over het algemeen erg vriendelijk en behulpzaam, tot nu toe.