ons doel is bereikt.... trondheim

Ed had zich als doel gesteld om in ieder geval in Trondheim aan te komen, zodat hij weer een plekje als het meest noordelijk kan toevoegen aan zijn lijstje. Even nog een snelle update van onze route gisteren. Wij zijn tijdens een eerdere reis al in Alesund geweest en van daaruit via de Trollstigen ( de ladder van de troll) en omdat wij onze jassen toen waren vergeten op de camping, moesten we weer terug naar Alesund en zijn we de volgende dag via de Geirangerfjord gegaan. Deze keer hebben wij Andalsnes aangesneden, meer vanuit het oosten. Het oorspronkelijke plan was om vanuit Dombas over het Dovrefjell richting Trondheim te gaan, maar doordat wij erachter kwamen dat er een mooie kerk te zien was en een weg over een hoogvlakte, hebben we het hele plan omgegooid en zijn we via een zeer dramatische route (qua landschap) richting Andalsnes gereden, vlak hier voor lag de afslag naar de Trollstigen.
Vannacht hebben wij de hele nacht een slaapliedje van meeuwen om ons heen gehad. Doordat het eigenlijk niet donker wordt lijkt het wel alsof de natuur aan één stuk door gaat. Het slaapzoldertje van onze hut boven het water was niet eens hoog genoeg om goed rechtop te zitten, maar vanuit een klein, poppenvenster was daar een prachtig uitzicht over de binnenfjord. Gedurende de nacht hebben wij elkaar wakker gemaakt om even te laten zien hoe mooi helder en rustig het buiten was. De zon gaat zo noordelijk op dat wij alleen maar een gloed zagen, maar daar waar je de zon zou verwachten in het oosten was er niets. Het ontbijtje hebben wij op een bankje achter het huisje in de zon opgegeten. Niet te optimistisch nu gaan denken dat het een mooie dag is geworden, want al snel kwam er vanuit de bergen een donkere deken opzetten en werden de vrolijke stralen weer naar de achtergrond verbannen. De baas van de duikschool kwam voorbij gesloft, veel haast had hij niet. Tijd voor een bakkie en een praatje daarentegen wel.De duikschool bestaat uit meerdere ondernemingen. De school zelf met cursus in de fjord. In augustus komen er 35 leerlingen van de plaatselijke Volkshogeschool (zo een als waar ik ook op heb gezeten)om daar de basis te leren van het duiken. Daarnaast hebben zij op het programma staan dat je kunt duiken met Orca's. tot nu toe moesten ze daarvoor in het najaar naar de Lofoten. In de Tysefjord komen de Orca's om te paren, zo rond november Het blijkt nu dat de haring weg is daar waar ze vaak kwamen. Deze man vertelde mij dat haring maar een maximale leeftijd kan bereiken en daarna gaan ze dood. Nu blijkt dat er een andere haringsoort van uit de Noordelijke Ijszee bij Spitsbergen naar beneden komt zwemmen om hun kuit te leggen. De natuur lijkt zich aan te passen aan de situatie. Deze haringen komen veel verder naar beneden helemaal tot in de buurt van Alesund aan toe.Hierdoor komen er nu ook meer Orca's naar het zuiden toe. Dit jaar waren ze er op 18 januari en volgens de eigenaar zijn ze zeer datum vast, dus hij gaat er van uit dat ze volgend jaar weer om die tijd terug zijn. Ze gaan dan snorkelen met de dieren. Eenmaal besmet met virus kom je er niet meer vanaf. De derde poot van het bedrijf organiseert tochten in de zomer naar Spitsbergen, oorspronkelijk alleen voor duikers, maar tegenwoordig nemen ze ook niet duikers mee en die gaan dan een tracking doen aan de vaste wal terwijl de duikers in zee zijn. En wij.....mochten een nacht slapen in hun lille hytten. De tocht van vandaag begon met de Atlanterhavsveien. Een stuk weg gemaakt tussen eilandjes voor de kust, welke zijn verbonden aan elkaar met een aantal prachtige bruggen. Kwamen wij gisteren alleen maar Hollanders tegen, nu zijn ze in rook opgegaan en zien we alleen Noren, Duitsers en Zweden. Jammer dat de goden toch weer teveel hebben gedronken gisteren, niet alleen wijn, maar ook veel bier. De regen wordt onze vaste partner op deze vakantie. Maar zoals Willem al zei, de Noren zeggen inderdaad: "Slechte regen bestaat niet maar slechte regenkleding wel."Wij zijn helemaal voorbereid op alles en om eerlijk te zijn hebben we weinig last van het weer. We zitten misschien iets teveel in de auto, maar eigenlijk zit het weer ons niet in de weg. Vlak voor Kristiansund kwamen we een bordje tegen met Stavkirke, 9km. Aankomend aldaar waren wij beiden beetje teleurgesteld, want het kerkje deed weinig denken aan een stavkirke. Deze was rood en een stuk langer. Het bleek eigenlijk de jongste te zijn en daardoor belangrijk, omdat deze langer van vorm was, maar heel erg goed gedecoreerd. We kregen een rondleiding in het Engels. Aan de zolderbalk hing een prachtig schip, de boot die je nodig hebt om ten hemel te varen. Alleen had degeen die de boot gemaakt heeft, een militair die bij een zeeslag aanwezig was geweest, een aantal replica's gemaakt van het schip dat buitgemaakt werd, met veel kanonnen en dat is iets wat niet gelijk past bij een kerk. Eén van de meisjes had net een jaar Volkshogeschool achter de rug en was razend enthousiast, zij had de theaterlinje gedaan. Er liep ook nog een Noorse mijnheer rond die Nederlands sprak. De verwarring was groot. Een Noor die Nederlands spreekt en een Nederlandse die Noors spreekt. Nog steeds zijn er veel mensen die niet kunnen horen dat ik niet Noors ben. Dat is wel een compliment. We hebben Kristiansund links laten liggen, omdat wij via een omweg naar Trondheim wilden. Neem een weg met veerponten en een betere onthaasting bestaat er niet. Drie boten lagen er vandaag op onze weg.Bijzonder is dat het landschap ondanks dat het om bomen, scheren en bergen gaat , telkens weer anders blijkt te zijn, Geen berg is hetzelfde. Nabij Trondheim is wel heel veel landbouw. Een aantal wegen had last van steenlawines en waren gedeeltelijk afgesloten, maar wij hebben goed kunnen rijden. Even was daar nog het plan om bij Hildegunn in Fannrem langs te gaan, maar zij zitten op Kreta. Wij hebben nog wel even een snelle rondleiding gehad op de zeer oude boerderij. Eikli, volgens de geschriften daterend uit 1500 maar men denkt dat er nog wel 200 jaar bij op geteld kunnen worden. Ik hoop dat ze een volgende keer wel thuis zijn, nu hebben we een tijdje staan praten met een schoonzoon.
Trondheim, de grote stad. We hebben een poging gedaan om toch een hotel te vinden in de stad. Het regent nog steeds en het is wel leuk om echt in de stad te zitten. Maar wat te doen met alle zooi in onze auto. Er ligt nog steeds een kano in die niet is gebruikt. De oplossing gevonden, nadat alle privé parkings vol bleken te zijn. De kar van het hotel geleend, alles in het zicht uit de auto gehaald en dat staat nu achter het gordijn in de kamer. De auto staat keurig bij het station geparkeerd. Wij verblijven in een Ricahotel, goed verzorgd, direct aan de rivier. Er is wel het één en ander verandert de laatste 16 jaar. Hoe kan het ook anders. De Indiër heeft het eten zo lekker gemaakt dat wij rollend met een dikke buik terug gegaan zijn naar het hotel. De gaan de vingers kruisen en hopen op droog weer voor morgen, dat maakt een stad wel veel leuker, God natt og hadet bra! De type fouten ontstaan doordat ik sneller type dan de verbinding aan kan.