echt de allerlaatste dag met de hele familie

vrijdagochtend 6 augustus staan we vroeg op voor het laatste onderdeel van de reis. We gaan aan de wandel met 4 jonge cheetah's. Ooit hebben ze hier een klein vrouwtje opgevoed, Savannah en zij is daarna gebleven in het park. 12 of 13 jaar is ze geworden. Vorig jaar maart kreeg zij 2 jongens en 2 meisjes en ineeens vonden de rangers de jongen steeds op dezelfde plaats in het park. Normaal doet een cheetah dit nooit. Gealarmeerd zijn ze op zoek gegaan en zij vonden Savannah,dood, gepakt door een leeuw. Vanaf dat moment zijn de jongen onder de hoede gekomen van Tzukudu en nu zijn ze inmiddels zo groot dat ze op pad gaan tijdens een wandeling en soms al terugkomen met een kleine impala. Wat een prachtige beesten en wat een ervaring. Ik heb zelf altijd wat moeite met het feit dat mensen elkaar ongeveer wegdringen om op de foto te kunnen. Ik heb van de gelegenheid gebruikt gemaakt, om rustig iets buiten de groep foto's in het vroege ochtendlicht te maken. Na een heerlijk ontbijt was het dan echt tijd om richting Johannesburg te vertrekken.......Daan liep met ons mee naar de plaats waar de stekelvarkens geweest waren, Trees wilde nog een stekel scoren, ineens kwam daar 1 van de cheetahs uit het gras... Daan schrok en begon te rennen en toen schrokken wij, want wat er ook gebeurd, sta stil. Hoe de natuur in elkaar zit werd snel duidelijk. De andere cheetah's bleken ook in de buurt te zijn. Gelukkig rende Daan naar Rex en Trees en liep het goed af, maar mijn hart was buiten mijn lichaam echt waar. De weg naar Johannesburg loopt via de Erasmuspas naar boven de vlakte op, daarna wordt het landschap droger, maar ga je door een gebied met forellen. We zijn gestopt in Dullstromm, een vriendeljk plaatsje met leuke winkels en ik las later dat het een kunstenaars plek is. Voor de laatste etappe naar het vliegveld moest er gas gegeven worden, ware het niet dat de Mercedesbus begon te roken. Daar stonden we langs de snelweg. Eerst leek het snel te verhelpen, maar het duurde toch te lang. Daardoor werd het afscheid er een beetje vreemd door. Er werd gewisseld van bagage, de hele familie werd in 1 bus gepropt en wij bleven achter bij Res. Daar gingen ze, bye, bye. Even leek het erop dat we het probleem van de lekkende diesel onder controle hadden, maar bij de volgende afrit moesten we er weer af.Het bleek dat er door alle trilingen toch te veel speling was ontstaan bij het afdichtingspinnetje, dus moest er een list verzonnen worden en intussen ging de zon langzaam onder. Met blik van een bierblikje is er een wig gemaakt, zodat er druk gezet kon worden op het pinnetje. Iedereen rijdt door, zelfs de politie. 1 mevrouw stopte en vroeg of zij iemand voor ons moest bellen en twee stoere mecaniciens boden ook hun hulp aan. Het lekke was gestopt, de motor startte weer en met een gangetje van tachtig km zijn we naar Joburg gesukkeld. Intussen belde Trees dat zij ook de bagage van Rex en Natascha bij zich hadden, dus wij naar Natascha bellen, oeps die moest weer terug en terwijl zij naar de vertrekbalie rende kreeg ze een wielklem. Vrijdag 6 augustus is tochniet vrijdag 13????? Met wat geld heef ze zich eruit weten te praten. In de tussentijd waren wij ook op het viegveld aangekomen, maar er stond niemand op ons te wachten. Na een half uur hebben we naar het guesthouse gebeld en het bleek dat dit ook de afspraak was. Een halfuur later zaten wij aan een heerlijke fles wijn en sandwiches, welke wij niet hoefden te betalen en een hartelijke ontvangst bij African Footprints. Wat een onthaal.