het grootste eiland van Estland

Zittend in een resort voor duikers aan de noordkust van Saaremaa, het grootste eiland van Estland. Resort klinkt heel luxe, maar het is een grote houten blokhut, met allerlei hutten buiten en onze auto met daktent staat met de neus naar zee. We staan aan de rand van het strand en hebben prachtig zicht op zee. Om ons heen klinkt het geluid van Fins. Een grote groep is hier voor duiken en hebben net een duik gemaakt. Vrouwen, mannen en kinderenb zitten aan tafel. De mannen hebben natuurlijk hele grote bieren voor hun neus, maar om eerlijk te zijn.....Ed komt net met twee grote halve liters aangelopen. We hebben net een prachtige kanotocht gemaakt langs de kust. Het water is hier zo rustig en ondiep dat je zonder problemen met een Canadees de zee op kunt. We zitten hier in Pankapang en dat is een stukje met witte krijtrotsen. Eerst hebben een wandeling bovenlangs gemaakt, maar na het eten zijn we er langs gepaddeld en dat was een cadeautje in het avondlicht van de zon. We hebben nog heel erg zitten hopen op een grijze zeehond, maar dat zat niet in het programma voor vandaag. Wel hebben we vanmorgen de kraanvogels gezien!!! Vliegend en een paartje in het veld.
Even terug naar het verloop van onze reis. Deze week hebben we ten eerste heel erg veel geluk met het weer, want het is continu zonnig, er waait een stevige bries, maar dat maakt het aangenaam. De temperatuur ligt zo rond de 23 tot 25 graden. Na ons geweldige avontuur in de trekhut aan het water zijn we gisteren op pad gegaan richting Pärmu.Een vriendelijke kustplaats met een oud fort en veel gekleurde houten huizen. Het is drukker dan tot nu toe, maar om nu te zeggen dat het toerisme hier hoogtij viert. Nee. Dat maakt deze regio ook zo prettig, er is toerisme, maar in heel beperkte mate. Op campings kom je weinig mensen tegen, hoewel op de camping waar we gisternacht hebben overnacht werd ons gemeld dat het vandaag helemaal vol zou raken met caravans en campers. Wij dus snel weg..... Voor je op de eilanden terecht komt moet je een veerpont nemen naar MUHU. Een Tesselgevoel overvalt ons. Estland heeft veel moerasgebieden en bos. Soms mooi, maar soms is het ook wel veel langs de weg. We worden altijd weer blij wanneer we een hert zien. De elanden houden zich nog verborgen. Muhu is een klein eiland voor Saaremaa. Iedereen scheurt hierover heen met een vaartje van 90 km per uur. Wij besluiten het rustig aan te doen. We eten lunch in een restaurant midden op het eiland. Het hangt vol met geborduurde kleden uit begin 1920/1930. Men is uitermate vriendelijk en weer behulpzaam. De jongen achter de bar verdwijnt en komt terug met een kaart voor ons van het eiland. Alleen de hoofdweg is asfalt, de rest is dirtroads. Ze hebben hier gestapelde muren langs de kant van de weg. Het doet een beetje denken aan Ierland en de Aran islands. Het ziet er allemaal verzorgd uit. De geschiedenis gaat hier ver terug. Oude grafheuvels, ingestortte ruïnes van een oude burcht. Het is easy going en de tijd lijkt stil te hebben gestaan. We dubben waar we gaan slapen en besluiten toch naar het hoofdeiland te vertrekken. Een uur later hebben we spijt. Met 100 km per uur scheuren we over de hoofdweg, na de hoofdplaats is de weg op gebroken en we rijden alleen maar door bos richting een camping. Na onze ideale plek aan het water komt dit als een kater binnen. We moeten even het hoofd weer leeg maken en ons realiseren dat dit soort plekjes juist zo bijzonder zijn, omdat je ze niet overal hebt. De camping blijkt heel erg mee te vallen en via het bos ben je snel bij het strand, hoewel het meer een oever van riet met stenen is, maar we staan met onze neus weer aan de zee. Mensen lopen honderden meters de zee in om te baden, het water is warm. We lopen richting de zon en komen bij een monument voor de tweede wereldoorlog. Het blijkt dat hier een bloedige slag is uitgevochten tussen de Duitsers en het Sovjetleger. Even verderop staat een heel veld met stenen met namen erop. We lopen terug naar de camping, een glaasje wijn en de vraag of we weer zo snel mogelijk het eiland af gaan of dat we het toch nog een kans gaan geven. Vanmorgen spraken we een Zweed uit Stockholm op de fiets en hij vertelde dat het noordelijk deel absoluut de moeite waard zou zijn. Dus besluiten we het eiland toch nog een kans te geven en vertrekken we richting de noordkust; Het is hier uitgestrekt. Je moet vooral zorgen dat je genoeg spullen bij je hebt, want er zijn bijna geen dorpen waar je iets kunt kopen of kunt krijgen. In een zomerresidentie annex conferentie centrum drinken we een lekkere bak koffie en terwijl we daar zitten komen de kraanvogels voorbij gevlogen. Deze dag kan om 12 uur al niet meer stuk. We kriskrassen over stoffige dirtroads op zoek naar water tussen de bomen en komen op de meest idyllische plaatsjes. We redden nog een Fransoos die vast is komen te zitten in het zand en dan moeten we toch nog even naar de krijtrotsen. Dit blijkt een goed besluit want daardoor staan we weer op een adembenemend plekje met de tent aan het strand voor 8 euro. De kano ligt naast de auto, misschien kunnen we morgenochtend nog een stukje peddelen voordat we nu toch echt richting Talinn gaan. De mensen zijn hier wel redelijk stug, vertrekken geen krimp (lachen niet snel), maar men is absoluut vriendelijk. Ed zit met een boek. Het bier smaakt goed en straks wordt het heerlijk slapen in onze daktent.