Hotel het hertje (Hirschen) in Rapperswil

Elke vezel in het lijf lijkt weerstand te willen bieden. Een overwoekerden tuin, na een te warme winter lijkt de oorzaak te zijn. Onkruid en tegels die een groen fluwelen jasje hebben gekregen. Te lang is er niemand in het huis geweest.
Maandag zat het ons niet mee, hoewel het prachtig, stralend mooi weer was en ook in Zwitserland kon je zien dat de lentenachtevening lijkt in te zetten. Bij Gruyère is een Shell station en restaurant met uitzicht over een meertje met in het midden een klein kerkje, het waterpeil was zo laag dat het leek alsof je naar het kerkje zou kunnen lopen. Op het terras met de zon op het gezicht een lokale soep gegeten en terug "on the road" . Montreux lag badend in de zon, een lichte grauwsluier over het meer van Genève. Geen spoor van winter te bekennen, behalve op de hoge toppen in de verte. Eenmaal het Rhônedal gepasseerd voelt het altijd alsof je thuis ruikt en het nog maar een klein stukje is naar Thonon. Ware het niet dat daar ineens een groot, geel bord stond met "route barree" bij St. Gingolph hing een groot rotsblok gevaarlijk los, metalen gevolg een omleiding via de bergen. Daar waren we even niet op berekend. Via Morgins en Chatêl de Abodance naar Thonon. In Morgins en Chatêl lag er nog een muur van sneeuw langs de weg, maar wel twee graden boven nul. De straten leken meer op kleine rivieren door het smeltwater. Dalafdalingen waren al niet meer mogelijk. Boodschappen bij de Cora, nu snel, want we waren het zat, maar eigenlijk voelt het meestal als een klein feestje om zoveel producten te kunnen zien. Er zijn gasten in het huis geweest en die hebben de kachels een heel klein beetje aan laten staan, waardoor het een soort van behaaglijk voelt. Een blik op de tuin vertelde ons al dat de dinsdag er één zou gaan worden van hard werken. Met een glas wijn bij de snorrende open haard.......zo voelt het goed.
Wakker wordende op de dinsdag met een flauw zonnetje dat tussen de bomen doorschijnt! Een ideale werkdag. In Noorwegen zouden ze dat dugnad noemen.
Eén van de geneugten van het hier zijn is het verse brood van de bakker. De hele dag gaat op aan de werkzaamheden om en in het huis. Het gaat tijd worden voor een Kärcher. Ik heb de gewassen grindtegels één voor één met een staalborstel schoon geborsteld. Zand en mos! De serre moet leeg, zodat de man die het balkon opnieuw gaat betegelen bij de elektriciteit kan. Woensdagochtend , het voelt weer als vanouds want buiten is het grijs en het regent! De spierpijn is niet voor niets, de tuin ligt er pico bello bij, de goten zijn weer schoon, de balkons geveegd etc. Vandaag gaan we verder met de klusjes die er nog liggen.
Woensdagochtend, een ietwat onbestemd kantoor in Gummigen, tegen Bern aan. Buiten schijnt de zon. Daar waar het gisteren regen was in Thonon, is er sneeuw gevallen boven de sneeuwgrens. Vanaf Montreux was het alsof we in een kerstkaart terecht gekomen waren. De temperatuur zakte onder nul. Gelukkig was de weg bij St. Gingolph weer open en hoefden we niet door de bergen. Het kost altijd meer tijd om het huis netjes achter te laten. Door de regen was het toch wat viezer geworden en moest er nog even gedweild worden. Ik zit in een leeg kantoor met drie lege bureaus en op de achtergrond hoor ik Ed overleggen met Max. Ze gaan straks op klant bezoek in Baden en ik.......ga de stad onveilig maken. Aan de overkant ligt een dun laagje poedersuiker op de dakpannen.
De spierpijn zit nog steeds in de vezels. Gisteren hebben we vooral binnen gewerkt. Het balkon is nu afgeplakt met een groot stuk plastic en voor de zekerheid hebben we hier en daar wat vochtvreters neergezet. Zelfs de deur naar het halletje had een lichte laag van aanslag. Een teken dat het niet heel koud is geweest en er is tussentijds niet veel gestookt en dan komt er vocht, vooral zo dicht bij het bos. We hebben ook nog even de Decatlon onveilig gemaakt. Altijd leuk om voor weinig wat vakantie spullen en sportkleding ge scoren. Vlak voor donker zijn we nog snel even naar het meer gelopen, want het kom toch niet zo zijn dat we in het huis waren en niet even bij het meer geweest zijn. Het moet af en toe gespookt hebben, want er liggen hele wallen van kiezels die opgestuwd lijken te zijn door de golven. Er ligt een grote boomstam op de oever en daartegen aan is een hele helling van kiezels ontstaan. Ook bij het havenhoofd liggen de kiezels tussen de grote stenen die het betonnen gedeelte dienen te beschermen. Over een half uurtje vertrekken we hier. Rapperswil......ooit van gehoord? Ik niet, maar het is een klein, schattig stadje aan de oever van een meer. We zitten in hotel Hirschen en hebben een hoge kamer met prachtige houten balken en een heus hemelbestormend. Er is zelfs een kleine zithoek. Het ligt op drie kwartier rijden van Baden. Baden is zoals de naam al zegt een kuuroord geweest en misschien nog steeds. Ze hebben zelfs Romeinse resten van baden gevonden. Het is een klein pittoresk stadje met een snel stromend riviertje. Een oude boven - en een oude beneden stad. De voorbereidingen voor de Fassnacht waren in volle gang en zo af en toe liep er al een verdwaalde "gast" door de straat. Dat gaan we niet meemaken, want we zitten nu in Rapperswil.