Hakusembe river lodge

Hakusembe lodge. Zittend in de schaduw onder een reuze parasol. De lunch is op en het glas wijn smaakt lekker. Een fris windje en wat wolkjes in de lucht maken de temperatuur heel aangenaam. Aan de overkant van de rivier is een zwangere vrouw samen met haar kinderen aan het badderen het fel rood steekt af tegen het bijna zwarte van de huid. Een kudde koeien komt tevens drinken. Alles gebeurt nu in de rivier. Water halen, douchen, drinken en waarschijnlijk poepen. Het is een rare gewaarwording dat de stroom van het water landinwaarts gaat inplaats in de richting van de zee. Deze rivier wordt in Botswana de Okovango Delta ( maar misschien heb ik dit al bijgevoegd in het vorige verslag) . Bij het ontwaken vanmorgen bleek er een blad op het buitentafeltje te staan met twee kopjes en een kan met koffie. Wat een genot om zo rustig wakker te worden met uitzicht op de rivier. In de verte kraaien de hanen er lustig op los. Het uitslapen viel niet mee, de biologische klok staat ingesteld op vroeg opstaan. Een eenzame visser peddelt voorbij in zijn boot, gemaakt van een uitgeholde boomstam. Een rijtje kinderen loopt boven tussen de bomen op weg naar de waterkant. De koeien in de verte slaan een soort van alarmeren aan. De mannen beraden zich of ze zullen gaan vissen. Wat een heerlijke rustgevende plek. De rivier heeft niet veel bewoners. De tijgervis ziet er vervaarlijk uit. Er zijn wat krokodillen, maar volgens Yvon zijn die vegetarisch en er is maar 1 nijlpaard. Deze heet Lucky. Want je bent Lucky wanneer je deze ziet. Na het ontbijt zijn we naar het levende museum gelopen. Een kwartiertje lopen vanuit de lodge. Hier kun je het leven en werken van de mbunza. Oorspronkelijk kome zij uit midden Afrika. Ze hebben koeien en vissen. Onze gids vertelde dat de hele kudden van zijn vader te prooi was gevallen aan mond en klauwzeer. In de regentijd maken ze kaas, nu is her gras te dor, waardoor de koeien geen melk geven. De jonge vrouwen hebben een leren hesje voor de borsten, maar de ouderen hebben ze gewoon los in het zicht hangen. De dochter van Paulus loopt met ons mee en weet als geen ander dat je tegenwoordig op een camera jezelf kunt bekijken. Ze is zes jaar oud en een kleine, eigenwijze drol! De mannen varen een rondje mee met de vrij onstabiele boot, maar het ziet er prachtig uit, zo tussen de waterlelies en het riet door. Het vogelleven is hier rijk en zo af en toe horen we de roep. Van een rare kikker..morgen reizen we weer verder richting de caprivi strip. Ooit moesten de Duitsers in onderhandeling en zaten zij in Namibië en Zambia. Zij wilden perse een verbinding creëeren tussen beide gebieden en daardoor is deze rare smalle strook ontstaan boven Botswana Drie nachten gaan we daar verblijven, waarvan twee op een hiuseboat. We kijken er enorm naar uit. Maar nu nog even genieten van dit ongelooflijke mooie plekje. Onze huisjes zijn redelijk nieuw en zeer smaakvol ingericht. Het restaurant is nog jonger en ze zijn er heel trots op. Het contrast met de overkant is groot. Hier zagen we gisterenavond de hout vuurtjes aangaan. Dit waren de enige lichtpuntjes in de duisternis. Een jongetje met een knalgroene emmer staat nu tot zijn knieën in het water, zelf gekleed in een knalrode outfit!