inmiddels op chiloé aangeland
Door: Webmaster
05 Januari 2007 | Chili, Chiloe
We zitten in een restaurant en hebben net heerlijk gegeten. We wachten op de live muziek die komen gaat en dat is om ongeveer 10 uur. Inmiddels zijn we alweer een dag op Chiloé en hebben wij geen seconde spijt van ons besluit om dit deel van
chili ook aan te doen. (let aub niet op spelfouten, want ik type blind, de toetsen blijven hangen en de tekentjes zijn weg op de toetsen.) We zijn gisteren binnen door over een gravel weg naar de pont gereden. Keurig in de rij staande dachten wij geluk te hebben en zo over te kunnen,komen daar ineens drie grote tankauto´s van de Shell aangereden. Gevaarlijke stoffen transport, dus mochten wij met de personene auto´s niet mee. Dus maar wachten op de volgende pont, komt daar nog een Shell auto aan, luid toeterend,maar de pont draaide niet meer terug, dus de volgende pont was voor een eenzame Shellauto. Wij moesten ineens allemaal omkeren en over een stoffige weg ergens naar de middel of now where rijden, daar bleek nog een pont te gaan. Varend zagen wij de olijke snuiten van een aantal zeeleeuwen en zie daar ook nog een enkele pinguïn. Degenen die Leen kennen, weten dat zij dan zo blij als een kind wordt. Op Chiloë moesten we nog 106 kilometer rijden. Het eiland is 180 km lang en er loopt één centrale weg overheen. Een soort van snelweg waar je 100mag rijden. Blijkt dat hierontzettend veel vis wordt geteeld en ook gevangen. Grote vrachtwagens met plastic containers zoeken hun weg naar Castro (de hoofdplaats) en verder. Ze gaan leeg heen, waardoor ze over de weg heenknallen. ´s Avonds worden ze hier vanuit boten geladen en rijden waarschijnlijk in de nacht weer terug naar de pont. Castro is één van de drie oudste `plaatsen in Chili en stamt uit 1557. Ons hotel heet unicorno azul en is vernoemd naar een schilderij van Dali, de blauwe eenhoorn. Bijzonder wel is dat het hotel van hout is en zuurstokroze. Het is een beetje vergane glorie,maar men is super vriendelijk en we hebben een prachtig uitzicht over de baai. Alles kraakt en loopt scheef,maar men is super vriendelijk.Het heeft wel wat. Gisteren zijn we gaan eten bij het restaurant aan de overkant. Ik dacht eens dapper te doen en ging voor de vleesspecialiteit van het huis. Dat had ik niet moeten doen. De mannen zaten aan een verse moot zalm, ik kreeg een reuze schoten met vlees ,aardappelen. Dat was nog niet het ergste,bij nader onderzoek bleek het voornamelijk orgaanvlees te zijn, waaronder vooral veel pens. Dat heb ik ooit al eens geprobeerd in portugal hmmmmm, was niet echt een succes. Ik heb dus de bekende vleesjes zoals een runderbiefstukje en een karbonade er tussenuit geplukt, de aardappelen opgegeten en de rest maarlaten liggen. De wijn was daarentegen verrukkelijk. We hebben heerlijk geslapen na eerst nog een thee in een aparte loungetent te hebben gedronken. De hele nacht werden we uit onze slaap gehouden door een vogel dielijkt op een ibis, maar hij heet inhetSpaans Balduria.
Vanmorgen was het een strak blauwe hemel. Wel een ijzige wind, maar langzaam werd de lucht wat warmer. We zijn naar de zuidpunt van het eiland gereden en hebben daar op een zwart strand,in de luwte van een muurtje even op het strand gezeten. Ed wilde graag de temeratuur van het water verkenne,maar dat was koud!
Na een heerlijke maaltijd in een smaakvol restuarant,met uitzichtop een een vulkaan aan het vasteland, zijn we weer teruggereden en vandaar uit naar Cucao. Strand en jungle bij elkaar.Zandduinen met helmgras, maar daarbij totaal andere vegetatie. Varens zo groot als bomen.We hebben onze eerste kolibrie van heel dichtbij gezien.
we hebben eenlieve Chileense dame een lift gegeven en zij vertelde ons dat er ook een rode rivier stroomt, waarbij het water gebruikt wordt om rode rijst te koken. In het nationale park wonen nog een aantalprimitieve stammen die ervoor hebben gekozen om afgesloten te leven van de buitenwereld. We hebben een aantal ansichtkaarten gekocht.O,ja, we hebben ook een cd van de plaatselijke folkmuziek gekocht. Deze is inmiddels al 7 keer gespeeld in de auto. We zijn naar de branding gelopen en hebben onze voeten in de stille oceaan gestoken.
Nu is het wachten op de live muziek.
In één van de reacties werd iets genoemd over foto´s. Ik heb al een heleboel mooie foto´s,maar deze site staat alleen kleine foto´s toe,dus het is niet gelukt.Jullie zullen het met mijn verhalen moeten doen. Veelliefs van ons en tot schrijfs.
chili ook aan te doen. (let aub niet op spelfouten, want ik type blind, de toetsen blijven hangen en de tekentjes zijn weg op de toetsen.) We zijn gisteren binnen door over een gravel weg naar de pont gereden. Keurig in de rij staande dachten wij geluk te hebben en zo over te kunnen,komen daar ineens drie grote tankauto´s van de Shell aangereden. Gevaarlijke stoffen transport, dus mochten wij met de personene auto´s niet mee. Dus maar wachten op de volgende pont, komt daar nog een Shell auto aan, luid toeterend,maar de pont draaide niet meer terug, dus de volgende pont was voor een eenzame Shellauto. Wij moesten ineens allemaal omkeren en over een stoffige weg ergens naar de middel of now where rijden, daar bleek nog een pont te gaan. Varend zagen wij de olijke snuiten van een aantal zeeleeuwen en zie daar ook nog een enkele pinguïn. Degenen die Leen kennen, weten dat zij dan zo blij als een kind wordt. Op Chiloë moesten we nog 106 kilometer rijden. Het eiland is 180 km lang en er loopt één centrale weg overheen. Een soort van snelweg waar je 100mag rijden. Blijkt dat hierontzettend veel vis wordt geteeld en ook gevangen. Grote vrachtwagens met plastic containers zoeken hun weg naar Castro (de hoofdplaats) en verder. Ze gaan leeg heen, waardoor ze over de weg heenknallen. ´s Avonds worden ze hier vanuit boten geladen en rijden waarschijnlijk in de nacht weer terug naar de pont. Castro is één van de drie oudste `plaatsen in Chili en stamt uit 1557. Ons hotel heet unicorno azul en is vernoemd naar een schilderij van Dali, de blauwe eenhoorn. Bijzonder wel is dat het hotel van hout is en zuurstokroze. Het is een beetje vergane glorie,maar men is super vriendelijk en we hebben een prachtig uitzicht over de baai. Alles kraakt en loopt scheef,maar men is super vriendelijk.Het heeft wel wat. Gisteren zijn we gaan eten bij het restaurant aan de overkant. Ik dacht eens dapper te doen en ging voor de vleesspecialiteit van het huis. Dat had ik niet moeten doen. De mannen zaten aan een verse moot zalm, ik kreeg een reuze schoten met vlees ,aardappelen. Dat was nog niet het ergste,bij nader onderzoek bleek het voornamelijk orgaanvlees te zijn, waaronder vooral veel pens. Dat heb ik ooit al eens geprobeerd in portugal hmmmmm, was niet echt een succes. Ik heb dus de bekende vleesjes zoals een runderbiefstukje en een karbonade er tussenuit geplukt, de aardappelen opgegeten en de rest maarlaten liggen. De wijn was daarentegen verrukkelijk. We hebben heerlijk geslapen na eerst nog een thee in een aparte loungetent te hebben gedronken. De hele nacht werden we uit onze slaap gehouden door een vogel dielijkt op een ibis, maar hij heet inhetSpaans Balduria.
Vanmorgen was het een strak blauwe hemel. Wel een ijzige wind, maar langzaam werd de lucht wat warmer. We zijn naar de zuidpunt van het eiland gereden en hebben daar op een zwart strand,in de luwte van een muurtje even op het strand gezeten. Ed wilde graag de temeratuur van het water verkenne,maar dat was koud!
Na een heerlijke maaltijd in een smaakvol restuarant,met uitzichtop een een vulkaan aan het vasteland, zijn we weer teruggereden en vandaar uit naar Cucao. Strand en jungle bij elkaar.Zandduinen met helmgras, maar daarbij totaal andere vegetatie. Varens zo groot als bomen.We hebben onze eerste kolibrie van heel dichtbij gezien.
we hebben eenlieve Chileense dame een lift gegeven en zij vertelde ons dat er ook een rode rivier stroomt, waarbij het water gebruikt wordt om rode rijst te koken. In het nationale park wonen nog een aantalprimitieve stammen die ervoor hebben gekozen om afgesloten te leven van de buitenwereld. We hebben een aantal ansichtkaarten gekocht.O,ja, we hebben ook een cd van de plaatselijke folkmuziek gekocht. Deze is inmiddels al 7 keer gespeeld in de auto. We zijn naar de branding gelopen en hebben onze voeten in de stille oceaan gestoken.
Nu is het wachten op de live muziek.
In één van de reacties werd iets genoemd over foto´s. Ik heb al een heleboel mooie foto´s,maar deze site staat alleen kleine foto´s toe,dus het is niet gelukt.Jullie zullen het met mijn verhalen moeten doen. Veelliefs van ons en tot schrijfs.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
