grijs, blauw en matte....

Is de gele geluksgolf nu een beetje aan het vervagen? gisterenavond kwam langzaam de bewolking uit het zuiden optrekken, diep donker grijze wolke trokken gestaag onze kant op. Nu houd ik zelf heel erg van de wolken, maar vaak voorspelt het geen goeds. En zie daar, vannacht begon het heel hard te waaien, echt heel hard en daar beukten de eerste buien al op het houten dak van onze cabaña. Zou het misschien toch overwaaien, zodat wij rustig op de boot kunnen zitten? Om 6 uur ging de wekker en het was nog steeds redelijk storm weer. Voor de zekerheid toch maar een anti zeeziekte tabletje genomen, ik ben niet zo´n held wanneer het gaat om de zee en de auto. In Alaska heeft het mij gered van zeeziekte, ik had twee tabletjes genomen toen ze voorspelden dat het bumpie ging worden. Ed nam er één, en werd een beetje groen om de neus toen de golven tot 5 meter hoog gingen worden. Mij krijgen ze niet meer, ik slik wel van te voren. Maar het viel heel erg mee. We voeren met een catamaran naar de glesjers, in de stromende regen, maar de golven vielen mee. In eerste instantie is daar de teleurstelling, want het ijs van een gletsjer in de zon is onbetaalbaar, maar zoals Johan straks al zei, grauw en grijs weer heeft ook zo z´n eigen charme. We werden 5 minuten te vroeg opgehaald en hebben een aardige ronde door El Calafate gedaan om iedereen op te halen. Een zeer gemeleerd gezelschap en dat werd alleen maar sterker toen we op de boot kwamen. Hoe verder je nadert hoe meer drijvende ijsschotesen je tegenkomt. Sommige zijn geen schotsen meer, maar bergen. Wel 3 tot 4 maal zo groot als de boot. Eén schots was net omgeduikeld en dan zie je het effect van eht water op het ijs. onder water ziet het er heel anders uit dan er boven. Bij de eerste gletsjer was het echt heel vies weer, maar hoe verder de dag verstreek hoe beter het werd. Een bont gezelschap van Argentijnen en een soort van oorspronkelijke Finnen, maar wel Argentijns sprekend deden zich al snel tegoed aan de wiskey met eeuwen oud ijs van de glestjer, dat ging de hele reis door. De mannen meenden zo af en toe dat ze de broek naar beneden moesten trekken. Aan boord was er een fotograaf die foto´s nam bij elke bijzondere stop. Deze werden later via de televisie getoond. En zie daar, elke keer verschenen daar dezelfde gezichten op het scherm. Zou je hier uit kunnen concluderen dat deze mensen heel narcistisch zijn? Om 1 uur hadden we een stop met een wandeling door het national park naar een gletsjer meer met veel schotsen. hoewel het nog steeds regende was het een leuke wandeling. De dag begon grijs, maar naarmate de dag vorderde werden de schotsen steeds blauwer. Dit varieert echt van groenblauw tot heel diepblauw. Er zat een soort ijsberg met grot bij, waarvan het blauw zo diep was.... nog nooit gezien.
We vertrokken om 7.10 en waren om een uur of 5 weer terug in het stadje. Ondanks het mooie weer was het een hele leuke tocht.
Na wat gelezen te hebben, zijn we wat gaan eten. Hier in Argentinië zie je iedereen met een kop lopen waaruit een soort van rietje steekt. Hierin wordt met kruiden een thee gemaakt en dat heet mate. Ze vullen de kop voor een derde met kruiden, daar boven op gaat een heel klein beetje water om het voor te trekken en daarna gaat er heet water op, maar niet gekookt. Je steekt het stalen filter, rietje erin en drinkt het kruidenwater op, telkens wanneer de drab te dik wordt, giet je er een beetje water bij. We hebben het daarnet geprobeerd, maar vinden het geen succes, we hebben alleen maar kruidenfrutsels uit zitten spugen. Ik heb wel een kop gekocht, gemaakt van een kalabas met een filter rietje. Het schijnt oorspronkelijk uit Urugay te komen, maar de Argentijnen groeien er mee op.
Morgenochtend hebben we nog een excursie geboekt in de omgeving en morgenavond om 7 uur vertrekken we naar Buenos Aires. De tijd lijkt nu ineens heel hard op te schieten, maar het is straks ook weer goed om weer naar huis te gaan. We hebben zoveel moois gezien en beleefd, dat we absoluut tevreden zijn. Het zit wel een beetje in mijn genen dat ik best nog door zou willen, zeker wanneer je mensen tegenkomt die alle tijd hebben en al hun plannen vertellen, maar deze 4 weken zijn ook al super geweest. Ik ga kijken of ik de mannen weer kan vinden. Het is en blijft hier een komen en gaan van backpackers. Blijkbaar is dit een hele populaire plek om langs te komen.
Veel liefs en tot schrijfs. Ook de groeten van Johan en Ed. Marleen.