acclimatisatie in Buenos Aires.

Het toetsenbord moet ongeveer door de tafel heen gestampt worden, dus ik ben benieuwd wat er van de tekst overblijft, maar ik ga een poging wagen. Ik ga in mijn verhaal nog even terug naar El Calafate, want ik was gisteren nog iets vergeten te vermelden en anders ga ik het zelf vergeten. El Calafate ligt aan het grootste meer van Argentinië maar ze hebben er eigenlijk niets aan. Het meer is turquoise van kleur en dat komt omdat er een deken van sediment in het water drijft, dit vormt een tapijt op het meer waardoor er in het meer geen zonlicht maar ook geen leven mogelijk is, geen planten en weinig vis ..... Heb je een grote plas maar levert het niets op.

We zijn inmiddels een dag verder en zijn aan het acclimatiseren hier in Buenos Aires. Het is zeker een plek om nog eens naar terug te gaan. Twee en halve dag is tekort om alles te ontdekken en over je heen te laten komen. Het is een grote maar wel overzichtelijke stad. Gisteravond hebben we kaartjes gekocht voor een tango diner voorstelling in het Piazzolatheatro. Bij aankomst hebben we de volkse variant gehad en vanavond gaan we als afsluiting en afscheid naar de professionele uitvoering. Wij hebben er in ieder geval veel zin in.
We hebben de rest van de avond gisteren gebruikt omwat door de winkelstraat te wandelen. Een beeld vormen wat er zoal te koop is en hoeveel het kost. Ook hier is het verschil tussen arm en groot schrijnend. Je komt op straat veel wat wij zigeuners zouden noemen tegen. Het is niets anders dan in Spanje. Kleine schoffies die bijna zwart zijn van de zon, met door de zon gedroogd rossig strohaar. Vroeger waren het vooal de immigranten die het zwaar hadden, tegenwoordig zijn het meer de mensen uit bijvoorbeeld Paraguai die hier heen gekomen hebben en in de arme buurten wonen.
Onze ervaring vanuit Calafate, dat mensen niet zo vriendelijk zijn, wordt weer wat bijgesteld. Hier is men supervriendelijk. De taxichaffeurs zijn uitermate onderhoudend. We hebben gisteravond in een trendy pizzatent gegeten, waar ook veel politici en kunstenaars komen. Moe maar voldaan hebben wij ons naar huis laten brengen in een taxi. Vanmorgen wat vroeger opgestaan om een duik in het zwembadje van het hotel te nemen. Het was wel een beetje koud, maar het badpak is nu ook gebruikt. Ons hotel ligt in de wijk El elmo, hier staan veel oude koloniale huizen. Gisteren heb ik ze eigenlijk niet zo goed kunnen bekijken, maar nu, wat gewend, is daar het oog voor alle details. Deze wijk heeft met name ook veel activiteiten wat betreft de tango. We zijn nu de andere kant ogelopen en kwamen een paar oude koloniale anden tegen. Daar is toch de tands des tijd met het verval, maar daardoor toch ook veel charme.
In de Russisch orthodoxe kerk was een dienst bezig. Je mag alleen naar binnen met een rok. ik had mazzel met mijn rok met legging. Johan kon niet naar binnen met zijn korte broek. Het leek redelijk vrijblijvend, mensen liepen in en uit, anders dan bij ons.
We zijn met een taxi naar El Baco gegaan. Dit is de wijk waar de eerste Italiaanse immigranten zich hadden gevestigd, inmiddels wonen hier anderen. Het is een kleurrijk wijkje. Qua kleuren mooi om te zien, maar wij waren niet zo gecharmeerd door het hoge toeristische karakter. Het is eigenlijk één van de eerste keren dat wij zo vaak benadert zijn om ergens binnen te komen. We hebben rustig gelunched op de stoep terwijl er een tango werd gedanst. Tijdens de wisseling van de wacht, een ander paar, kwamen er ook twee ouderen mannen zitten en deze speelden live. Bijzonder. (bueño vista social club maar dan Argentijns).
We zitten nu in Palermo. Een oude wijk waar veel buitenlanders willen wonen en dat een trendy uitgaanswijk aan het worden is met heel veel sjieke winkels. Oudere panden worden opgeknapt en er ontstaan moderne panden tussendoor.
Het is vandaag minder warm dan gisteren, maar het is nog steeds wel behoorlijk warm. Ed heeft het zwaar, maar ach, over een paar dagen is dat weer over. We lazen vanmorgen in de krant dat jullie de zwaarste storm sinds jaren hebben gehad en dat er in Noord Europa behoorljk wat doden zijn gevallen.
Wanneer we nog langer zouden blijven zou het ineens hard gaan met het Spaans, maar dat is even niet zo. Het is in iedergeval genoeg om eenvoudige gesprekken te voeren in de taxi. Ed heeft er voor gezorgd dat de laatste taxi chaffeur zo ongeveer onder zijn stoel kwam van het lachen. We kwamen langs een ruiterstandbeeld, waarop Ed vroeg of het Napoleon was.....de goede man kwam niet meer bij.
We gaan langzaam weer richting het centrum afzakken. Vanavond worden we heel luxe afgehaald bij het hotel. Johan heeft gisteren nog een paar nette broeken gescoord, dus die kan nu kiezen als welk heertje hij vanavond uit gaat. Lieve groetjes van ons drieën.
Marleen.