vervolg verhaal zuid afrika.

Aangekomen bij het bosjesmannenproject gingen we eerst een wandeling maken samen met Isaac en een vrouw. Beiden zijn van de bosjesmannen. De bosjesmannen komen eigenlijk uit de Kalahari in Zambia, maar hebben ooit lang geleden ook in dit gebied gezeten. Het project wordt geleid door Andrew en Hannes. Andrew is een Zuid Afrikaan die gaat promoveren op de communicatie van de bosjesmannen. Dit is niet alleen de taal ( met veel klikgeluiden), maar ook de communicatie die zij hebben zonder dat er gesproken wordt.... Hannes is oorspronkelijk geboren in Namibie en zijn vader had tien bosjesmannen families op de plaats wonen. Isaac is samen met Hannis opgegroeid. Nu hebben ze hier een project opgestart om onderzoek te doen, maar ook om te proberen om er voor te zorgen om dat weinige dat er nu nog is te proberen te behouden. De bosjesmannen leven volledig in harmonie met hun omgeving en volledig vanuit het positieve. Ze praten met de dieren, kunnen ze heel dicht naderen, doden alleen wanneer het echt noodzakelijk is. Ze zijn niet zwart, maar meer roodbruin van huiskleur. Aan de sporen die ze tegen komen kunnen ze niet alleen het dier herkennen, maar ook of het drachtig is, hoeveel dagen geleden, of het dier net gegeten had etc.....
We hebben een wandeling van twee uur gemaakt. Heel ver tussen de bomen zagen zij de halsen van de giraffen, of zoals ze hier heten de kameelpaarden. We kregen een demonstratie van welke steen er gebruikt wordt om rotstekeningen te maken. Terug in het kamp werd er ons het een en ander verteld, terwijl zij een beetje op de achtergrond zaten. Het gaf een dubbel gevoel want je bent een toeschouwer die er niet hoort. Normaal wonen ze bij het kamp, maar nu wordt het hele kamp verplaatst omdat er een stad te dichtbij gaat komen. De bosjesmannen die hier zitten zijn van oorsprong nomaden. Zij trekken straks ook weer terug naar Namibie, daar waar ze thuis horen.
We werden erg goed verzorgd. Ik ben er niet uit hoe ik het vond. De plek was prachtig. Landschappelijk is het waterberggebied heel anders dan daar waar onze lodge is, het slapen in de tent was super. De zonsopgang prachtig, het vuur lekker warm, en toch voelde het niet als zijnde op bezoek bij de bosjesmannen. We aten apart aan een luxe tafel, terwijl zij ergens anders heen gebracht werden. Gevraagd wordt om uit te dragen hoe het met hun gesteld is en hoe belangrijk het is dat er niets verloren gaat, dat is geen probleem dat kunnen we wel. Vanmorgen zijn we naar de witte leeuwen geweest. Een Belgische dame heeft een plaats gekocht en daar is men nu bezig om te proberen om een programma voor witte leeuwen op te zetten, deels samen met de gewone bruine leeuw. Een witte leeuw zit anders in de genen en is dus bijna wit. Prachtig om te zien.In de natuur hebben ze het zwaar omdat ze te veel opvallen door hun lichte huiskleur.
Nu zitten we in Ellisras, de grote stad op 250 km van Zazoe. Even internetten, even winkels bekijken, even wat kaarten kopen. Volgende week gaan we naar het Krugerpark, de week daarna naar Botswana en daarna weer naar huis, maar nu even nog niet. We genieten met volle teugen. Ik vind met name ook de kleurijke zwarte bewoners erg fascinerend. Mooi en dankbaar om te fotograferen. We gaan zodirect lunchen. Het is vandaag bewolkt en dan voel je dat het fris is. Nataschja had ons gemaild met de opmerking om dikke kleren mee te nemen en dat hebben we van harte gedaan. Vandaag komen er nog twee nieuwe gasten bij. Onze gastheer heeft vier jaar geleden de Mount Everest beklommen en is tot ruim 8000 meter gekomen. In verband met bevriezingsverschijnselen heeft hij zelf besloten om de laatste 350 meter niet te beklimmen. Hij heeft het er levend afgebracht, 5 anderen hebben dat die dag niet overleefd. Bijzondere ontmoeting, vooral ook omdat Ed de toppen beklimd vanuit alle boeken die hij hierover leest. Een van de gasten die vandaag komt heeft net de hoogste berg (ebrou in Rusland)van Europa beklommen. Het is lunchtijd en ik het ontzettende zin in een kopje koffie. groetjes ook van Ed.