onze echte eerste dag in Tbilisi

Waar te beginnen. Ik zit nu om half zeven plaatselijke tijd in een internetcafeetje vlakbij ons hotel. Wat een geluk, het is de enige die wij tot nu toe hebben gezien. We hebben bedacht dat wij zo direct maar gaan eten in ons hotel, zodat wij ze nog een beetje klandizie kunnen verstrekken. Vanmorgen liep er 5 man personeel, alleen voor ons.Geslapen als een roos. Wat een luxe om in een spliksplinter nieuw hotel te mogen slapen. Misschien is onze kamer nog wel helemaal niet gebruikt. Prinsheerlijk in een kingsize bed met heerlijke dikke dekbedden. Het is niet warm hier in de nacht, maar dat slaapt wel heerlijk. Na een zeer uitgebreid ontbijt, waarbij we omelet, worstjes en aardappelpuree kregen, zijn wij op onze eerste ontdekkingstocht door de stad gegaan. Wat een bijzonderheid om hier op zondag te mogen rondlopen. We zijn zeggen en schrijven een stuk of 10 toeristen tegengekomen, waarvan een Nederlands gezin dat gisteren samen met ons in het vliegtuig zat. Inmiddels zit ik hier met een groene sjaal om mijn nek, omdat je in elke kerk als vrouw je hoofd moet bedekken. De broek maakt niet uit, maar het hoofd wel. Het geloof lijkt hier veel ongedwongener dan bij ons. Mensen lopen in en uit de kerk, er wordt begroet, gegroet, gezoend, men praat er, en ondanks de verbodsbordjes,wordt de mobiele telefoon veelvuldig gebruikt. Steeds meer kerken duiken erop tijdens onze wandeling. Bovenop de heuvelrug staat moeder Georgie. Een overblijfsel van de Russen. Een groot vrouwenbeeld, torent als een reuze bewaakster boven de stad uit. Vandaar is het een klein stukje naar het naast gelegen fort, waarvan niet zoveel over is. Binnenin heeft een kerk gestaan, maar deze is door een aardbeving volledig verwoest. Inmiddels is deze weer opnieuw opgebouwd. De hoeveelheid mensen die na een kwartier naar buiten komen is enorm. De vrouwen dragen hakken die minstens 12 tot 15 centimeter hoog zijn.Het feit dat er bijna geen bestrating is lijkt hen niet te deren. Wanneer je van het verval houdt is dit een prachtige plek om te zijn. Ooit hebben de huizen heel veel grandeur gehad, nu is alles schots en scheef en vraag je je af of het verstandig is om in de aangebouwde verandas te gaan staan. De ornamenten zijn veelvuldig.Er heerst rust in de stad. Her en der worden wij gepasseerd door mannen en vrouwen die net vers brood hebben gehaald. Men kijkt, men lacht en men verwondert zich waarschijnlijk om het frivole kapsel van Leen. Ik val wel op, daar is geen twijfel over mogelijk. Via een mooie omweg kwamen we terug bij de rivier, daar waar de moskee en de badhuizen staan. Voor morgen hebben wij een cabine gehuurd in het Persische zwavelbad.De wandelroute bracht ons naar de overkant van de rivier, waar wij weer talloze kerken hebben bezocht. De schilderingen binnen zijn zeer helder van kleur en overal hangen ingelijstte schilderijen van heiligen. Honderden kaarsjes worden opgestoken, met kust de heiligen en nemen met het voorhoofd tegen het glas afscheid. Buiten wordt de buitenmuur van de kerk tevens gekust. Op de stijle oever van de rivier staat een hotel (blauw met blauw/witte veranda's) daarnaast hun restaurant met uitzicht over de hele oude binnenstad. Wat wil een mens nog meer?? Geld uitgeven aan de lunch met zulk superuitzicht. Wij laten ons het Georgische eten smaken. Ed heeft het brood met kaas en ei genomen, ik de kip met een hele bol knoflook, maar ongelooflijk lekker. Georgie is bekend om de wijn, dus ik heb mij deze luxe gepermitteerd en het was heerlijk. Bovenlangs de weg vervolgd naar de grootste kathedraal van de Kaukasus, waar wij getuigen waren van de trouwerij van vier bruidsparen tegelijk. Fotograferen in de kerk is geen probleem. Een Belgisch echtpaar met dochter, keek verrast op toen zij ons binnen zagen komen. Wat bijzonder dat je dit zomaar van de zijlijn kunt aanschouwen. Ik hoop dat ik er een paar mooie foto's aan overhou. Ik heb al bijna een hele kaart volgeschoten, het gaat erg hard. Tbilisi is met recht een bijzondere stad. De kern is niet groot en goed te belopen, vriendelijk. Het contrast tussen nieuw en oud is minder zichtbaar dan in Yerevan, maar de plannen zijn er wel. Je kunt je afvragen hoeveel hiervan kan worden gerealiseerd. Het land heeft vorig jaar oorlog gehad, in deze stad zijn tienduizenden vluchtelingen terecht gekomen uit de twee afvallige provincies. (de mensen van de Pauluskerk gingen ook naar deze projecten om ondersteuning te verlenen). Vanmiddag kwamen we bij het parlement terecht, waar een vreedzame demonstraties gaande waren. Het was niet druk bezocht, maar ze zijn er elke dag. Wij kwamen wat jongeren tegen met rode vlaggen. In een park spraken wij een man die Duits sprak. Het zijn zware tijden voor ze, met name na augustus vorig jaar. Veel onvrede. Gisteren hebben wij een Engelstalige krant meegenomen en daaruit spreekt veel scepsis, naar de Nato (die gaan hier oefenen, maar die hebben in augustus weinig steun gegeven), Rusland is een probleem, de crisis is een probleem en de president kan geen goed doen, maar men vraagt zich ook af of de oppositie het in de huidige tijd wel waar kan maken. Zoals ik gisteren al schreef hebben ze op het centale plein en op de hoofdstraat allemaal cellen gemaakt die bekleed zijn met plastic en daarin liggen matrassen. Men is van plan om daar te blijven wonen en slapen totdat er een oplossing is gevonden. Wij hebben besloten om een straat lager naar het centrale plein te lopen. Wij hoeven het niet op te zoeken ook al ziet het er erg rustig uit. Ed komt net weer binnenlopen. We gaan even uitrusten van het vele lopen. Tbilisi is een hoofdstad welke er niet uitziet als een wereldstad.Het is een heerlijke plek om rond te dolen. In de avond moet je dat zeker niet doen, maar welke stad heeft dat wel? De criminaliteit is wel afgenomen sinds de rozen revolutie.
Daar waar de dag vanmorgen begon met heel veel bewolking, schijnt daar nu de zon. Dat geeft zoveel meer vriendelijkheid aan de soms o zo vervallen huizen. Dit is het voor vandaag, groetjes van ons beiden.