vervolg van het verslag tot Kristiansund

Lang rijdt je over de vlakte. Mij kwam het wel goed uit om een tijdje rustig te kunnen zitten in de auto, de tocht naar de gletsjer heeft zo'n impact gehad dat ik nu pas door de spierpijn heen ben. Gelukkig voel ik mij weer als een hinde. Na de vlakte was daar een inmense afdaling terug naar de bewoonde wereld. Heerlijk is het om met de Suzuki over de gruiswegen te rijden. In het dal werden wij gekonfronteerd met een zeer oud Noors landschap. De boerderijen zijn hier nog groter en lijken nog ouder dan wat wij tot nu toe hebben gezien. Zijn we net door het trollenland gegaan, hier is ook het één en ander voelbaar. Ik hoor net op de radio dat er een aantal Nederlanders vermist zijn op de hoogste berg, het weer is slecht en de zoekacties zijn gestaakt. Het is niet zomaar om de bergen in te gaan. Wij hebben nog veelvuldig gepraat over onze wandeling/tocht......
Door het dal naar Vinstra stroomt een wilde rivier, wij vinden een plekje, luw onder de bomen met het ruisen van de rivier op de achtergrond. Onze wing zorgt voor een goede windvang en een lekker potje is snel gekookt. Het is een vlak stuk grond langs de rivier, waar een aantal Kajakkers bivakkeren. Wij staan helemaal op het laatste puntje en kijken uit over de rivier en in de verte de bergen. De muggen worden buiten gehouden met twee paar broeken etc, maar ze steken overal gewoon doorheen. Ik laat het maar gelaten over mij heen komen, negeren lijkt toch de beste manier. Een fietser wijst ons een plek met frambozen. Klein, maar zo zoet. Zittend aan de waterkant, lezen we een boek, schrijven we wat kaarten en probeer ik het laatste licht van de dag te vangen op een foto. Wonderbaarlijk is dat er donker zwarte wolken voorbij gaan, maar er komt niets uit. We slapen lekker, het is een stuk warmer in het dal dan in Geilo. Midden in de nacht worden we gewekt door een aantal autoportieren. Een stel kajakkers weten ook een plekje te vinden. Bij het ontwaken hebben wij weer een heleboel geluk, het is droog en er kan een lekker ontbijtje gemaakt worden. Er schijnt zware storm opweg te zijn in het zuiden van Noorwegen. Daar zullen wij weinig van meekrijgen. Wel genoeg grijs. Het is niet zo heel erg warm, maar wij zijn op alles voorbereid en voorlopig is daar nog steeds het grote genieten. Vlakbij misschien wel de mooiste stavkirke die we hebben gezien, met zeer oude grafzerken op het kerkhof, blijkt er nog een weg te zijn over de hoogvlakte en weer snorren wij vrolijk door een nog ontoegankelijkerlandschap. Thermafrost, alleen veel mossen en verder wat lage begroeiing. We besluiten bij de afdaling om een stuk naar de kust te volgen. Het weer is er niet echt naar om nog te gaan lopen of om de kano uit te pakken. We besluiten om de weg naar de kust naar Molde te volgen. Ik heb een driftig sms verkeer met onze buurman. Zijn dochter woont daar in de buurt en misschien kunnen wij even gedag zeggen. Voor de weg en route zijn geen woorden te vinden. Hoe heftig kunnen bergen eigenlijk zijn? Hier ligt nog steeds veel sneeuw langs de wanden en bovenop. Dit maakt het landschap wel weer anders. Neer gaat de weg naar de kust, er lijkt geen einde aan te komen...... maar dan komen wij aan in Andasnes, waar wij ons ee plekje zoeken in een oude herberg. Wat is het daar druk. Ed gaat voor een streekgerecht en dat zijn een soort van ballen van aardappel met zout vlees en koolraap. Ik hou het maar bij een lichte Noorse hamburger. De gemiddelde leeftijd is wel 65.... Passen wij goed bij. De weg vervolgt zich langs de fjorden met nog meer toppen in het gezichtsveld.Er lijkt geen einde aan de komen. Bij Sandra aangekomen is er niemand thuis, de ramen staan open, er hangen veel kleren te drogen, maar niemand thuis..... Wij besluiten door te rijden. Het is ineens toch weer gaan regenen, eenmaal bij de kust laten wij ons verleiden tot een prachtig lief hutje langs de fjord. Het kost ons 70 euro, maar dan hebben wij ook wel alles. De hut hoort bij een duikschool en soms hebben ze tochten naar Orka's. Morgen gaan wij de Atlanterhavsvegen volgen naar Kristiansund en dan richting Trondheim. Het weer schijnt iets beter te worden, maar zoals ik al schreef hebben wij er niet zoveel last van. We zitten iets meer in de auto, maar hebben daardoor een aantal prachtige wegen en landschappen aan ons voorbij zien gaan. Zo direct gaan we lekker slapen en dan hebben we nog een ruime week voor het laatste deel van onze vakantie. De diversiteit is groot, lieve vrienden, zware discussies, varen met een bootje, lopen op een gletsjer, kamperen in de bergen, bos en langs een rivier, slapen in een huisje boven het water dat zo helder is dat je de stenen ziet liggen. Tijd voor elkaar en genieten van elke minuut.