buiten hangt een deken van mist

Neuf-Brisach, wie heeft daar ooit van gehoord. Een plattelandsstadje, van oorsprong een citadel, een uur onder Straatsburg en niet zover van Colmar. De Elzas, hier komt een bijzondere champagne vandaan, maar deze mag niet zo heten, want dat mag alleen uit de streek champagne. Ik ben even vergeten hoe het heet, iets van Chambroise of zo. Wij hebben vanavond een glas pinot noire gedronken bij een grote cordonblue gevuld met ham, kaas en zuurkool. Dat is het eten van de Elzas, simpel, veel en voedzaam. Een reisgids en de tomtom hebben ons naar dit plattelandsstadje gebracht. We zijn onder weg naar Thonon, maar hebben bedacht dat het voor de rust misschien wel verstandig zou zijn om de reis te onderbreken. Hoe verstandig zijn we geweeest! Onderweg naar Antwerpen bleek dat daar een hele grote file was ontstaan en zijn we afgeslagen richting Limburg. Daar begonnen de eerste sneeuwvlokken naar beneden te dwarrelen. In België mochten de vrachtwagens niet meer de snelweg op in Wallonië. Wat zou wijsheid zijn? We hebben besloten om dan toch maar richting Aken te gaan en de dwingende stem van de tomtom te volgen. Van een redelijk schone weg was daar ineens een route met veel sneeuw en een snelheid van 40 kilometer per uur. Waren de Ardennen dan misschien toch beter geweest. Dit was echter nog niet alles, want hoe verder naar het zuiden, ging daar de temperatuur langzaam omhoog en ging de sneeuw over in regen. Resultaat dat het langzaam van ha gel overging in ijzel. Gelukkig hebben we daar maar een klein stukje van meegepikt. Even later was daar op het nieuws dat er zo hier en daar een ijsvloer was ontstaan. Hoe verder naar het zuiden hoe warmer het werd. Nu zitten we dan in de Elzas, alwaar bijna alle sneeuw is weggesmolten. Rare gewaarwording, komende uit de kerstkaart in Nederland. Buiten is het stadje toegedekt met een deken van mist. Het is een graad of 3, maar het voelt koud, waterkou!. Van boven lijkt de plaats een beetje op Naarden. In het midden is een groot vierkant plein met daarop een reuzen Kerstboom. Eerst leek het alsof deze hier altijd heeft gestaan, maar de putdeksel naast het gat en de spie's welke de boom op de plaats houden verraden dat dit geen blijvertje is. Alle lampen veranderen in een
mystieke stralenbunel. Beneden in de kelder worden de mannelijke gasten bediend door een meisje met een sjieke jurk, welke misschien iets te frivool is. Slinkse blikken van een iet wat corpulente heer volgen al haar bewegingen. Zou zij dit weten? Wij hebben de buik volgegeten. De mevrouw achter de receptie is de vriendelijkheid zelve. Wat is het eigenlijk leuk om zo op de bonnefooi maar ergens aan te komen waaien. Morgenochtend gaan we vroeg opstaan en het laatste deel naar Thonon rijden, alwaar Ronald, Trees, Isabel en Daan op ons wachten. Nu gaan we lekker slapen, hopende dat de cordon blue niet te veel gaat gisten in de maag.