Aurel bij Mas Belle Cour

Het is koud in de lucht. Vrijdagavond, het kampvuur knettert en de beek rolt met veel lawaai voorbij. Op het vuur heeft een overheerlijk groentenpakket gelegen en een aantal heerlijke biefstukjes. Wat kan het leven toch heerlijk simpel zijn. Het dal bij Ailefroide is een juweeltje, volg je de weg omhoog dan kom je bij de gletsjer blanche en bij de gletsjer noir. Het camingplekje op de camping doet je geloven dat je wild staat, maar het is onderdeel van een hele grote camping. De dagen zijn warm, de avonden fris. Op donderdag is Ed met Jelle mee geweest voor een klettersteig en ik ben mee gegaan met Nanja en de kinderen op een wandeling langs een mooie beek een zijdal in. Een overdaad aan bloemen, maakt het landschap extra mooi. Zo hier en daar tuimelt er een waterval naar beneden. 'S avonds maken we een kippetje op de cobb, onze zuid Afrikaanse BBQ. Om je vingers bij op te eten. Vrijdag gaat Nanja mee voor de klettersteig en passen Ed en ik op. Eerst ijsje eten bij de gletsjer en daarna naar Argentier waar we kunnen kanoën bij de wildwaterbaan. Dylan heeft de dag van zijn leven, hij peddelt of zijn leven er van af hangt. We wisselen wat af en Ed krijgt een cursus in eskimoteren en dat is minder gemakkelijk dan dat hij dacht.
Zaterdag, alweer een dag met wakker worden en de zon. De laatste dag op dit mooie plekje, morgen is het tijd om verder te trekken. Wij gaan nog ietsje verder naar het zuiden naar Aurel, waar we vrienden hebben wonen die een chambre hautes hebben. We gaan heel luxe een nachtje logies met ontbijt doen en vandaar uit gaan we richting Thonon les Baines waar Ed zijn ouders zitten.
Vanuit het dorp kunnen we een route oppikken die langs het riviertje naar het volgende dorp door het bos loopt. Selvous. Slingerend door de schaduw, langs een grote klimwand gaat het pad langzaam omlaag het bos in. Officieel staat er een uur voor, maar met kinderen kost Herman meer tijd. Dylan zit ook nog een tijdje bij Ed op zijn rug in de dakdrager. Als beloning is daar dan een leuk authentiek Frans café met frites en crêpes. De mannen hadden in de middag nog willen klimmen, maar we zijn te laat terug.
Het galgenmaal wordt friet en kip in de plaatselijke winkel. We kopen een telegraaf waarin verslag staat van de begrafenis van Friso. Weinig van mee gekregen, maar het is wel een zegen. Het eten is heerlijk, totdat we naar bed gaan en ik behoorlijk misselijk ben geworden.
Nu lig ik enigszins gammel in bed in de olijven kamer van Mas Belle Coure. Zou ik dan net dat ene stukje kip gehad hebben wat niet goed was? Fijn om in ieder geval even niet in de daktent te slapem. Het is hier warmer dan in de Alpen, maar dat kan ook niet anders. We hebben nog een hele week. Heerlijk!