het montferland

wat kan ons kikkerlandje toch mooi zijn, wanneer je daar oog voor wilt en kunt hebben. Zeddam, wie heeft daar nu ooit van gehoord. Volgens een vriendin van Annet zou het een bijzonder plaatsje zijn. Via internet een hotel gezocht en gevonden. Zelden ben ik in die hoek geweest. Mijn ex schoonmoeder heeft in Silvolde gewoond en in Doetinchem dus zodoende ben ik er wel eens geweest, maar niet vaak. Toch is het mooi en zeker de moeite waar om nog eens naar terug te gaan. Zeddam ligt op de grens van Montferland,tegen een bos aan in licht glooiend terrein. Het is een klein dorpje met twee molens, waarvan er één rechtstreeks uit het verhaal van Don Quichote gekomen lijkt. De maandag begint niet slecht, is licht bewolkt maar wel lekker van temperatuur. We besluiten na overleg met de dame van de plaatselijke vvv dat we in de mini stappen en dat we gaan toeren samen met Maud (het hondje van Annet). We kruizen steeds dan weer door Nederland, dan weer door Duitsland. Ons eerst doel is Emmerich, waar een nieuwe boulevard is gemaakt langs de Rijn. Niet echt spectaculair, maar wel leuk om koffie te drinken en de grote vrachtschepen, Rijnaken langs te zien varen. Stroomafwaarts gaat het zo snel. We gaan de Rijn over en rijden langs de rivier door de uiterwaarden richting Nijmegen. Steenfabrieken en natuurgebieden wisselen elkaar af. De Ijsvogel zien we niet als een kleurenflits voorbij vliegen, maar hij is er wel. Veel. We komen bij oortjeshekken, bekend uit de verhalen van vrienden die er gelogeerd hebben of getrouwd zijn. Lunchtijd en het is de moeite waard. Ooit ga ik in Ooij bij oortjeshekken nog een keer slapen. Via de brug bij Nijmegen over de Waal gaan we naar de overkant en rijden richting Pannerden al waar we het pontje nemen. Wachtend op de pont komt daar het schip van de Zonnebloem langs, wat is dat een groot schip. We slingeren dan weer in Duitsland, dan weer in Nederland terug naar Hoch Elten, al waar een mooi uitzicht over de omgeving.
\'s avonds is daar het vier gangendiner in het hotel met overwegend grijze medegasten, maar het eten is lekker. We krijgen contact met Belgen uit Belgisch Limburg en hebben een gezellige avond.
Dinsdag gaan we naar Terborg, het doel van onze onderneming. Annet heeft uit gevonden dat daar de grootste winkel van Nederland is wanneeer het gaat om accordeons. Twee uur laten stappen wij na heel veel advies, dubben, praten, naar buiten met beide een rode accordeon. Hoe gaan we dat in de mini proppen, maar het lukt! We brealiseren ons nu wel dat ons programma: Doetinchem, Doesburg en wat nog meer, niet meer zo'n goed plan is met twee grote zware koffers op de achterbank. Om ze nu nu een uur al kwijt te raken, lijkt ons niet zo'n goed idee. We besluiten om naar een vriendin van Annet te gaan die met haar man in Almen zit. De plaats waar de dichter Staring vandaan komt. We wandelen wat, we drinken een glas en eten in het enige hotel in het dorp, genoemd naar een regel uit een gedicht van Staring. Men is trots op het feit dat majoor Bosshart ooit hier is geweest en een stukje in het gasten boek heeft gezet. Moe maar voldaan rijden we terug naar het westen. Thuiskomend staat daar een fier karretje op de oprit en loop ik trots met een zware koffer met een rode accordeon het huis binnen. Wat een leuke dagen waren dit.