weer veilig terug aan de keukentafel

Even nog een slotwoordje voor een ieder die zich na de journaalberichten van gisteren misschien toch een beetje ongerust hebben gemaakt. Wij zijn maandag zo ongeveer langs de kazerne gereden waar gisteren gemuit werd.... Het viel wel op in de stad dat er in verhouding veel cameraploegen waren, meer dan normaal en eenmaal in het Marriot hotel op het grote plein was er van alles op tv, maar wanneer je de taal niet machtig bent is er moeilijk achter te komen wat er allemaal verteld wordt. Terug in het hotel bracht cnn en euronews ons wat meer uitsluitsel. Een president die furieus was, de oppositie die roepen en riepen dat het in scene was gezet en beelden van tanks in de regen. Dit terwijl het in de stad weer even rustig was, maar het speelde zich dan ook buiten de stad af. Vanmorgen bij aankomst stond er een leger vrachtwagen waar soldaten uit stapten en dan ontkom je er niet aan om toch even te denken..."wat is er in de afgelopen uren gebeurd???" Niets. Even terug naar gisterenavond. Op zoek naar de flappentap en een wisselkantoor om centjes te zoeken voor een hapje eten en de taxi naar het hotel. Voorbijlopend bij de synagoge besloten wij toch even het hek binnen te lopen. Een vriendelijke meneer kwam gelijk naar ons toe lopen en nam ons mee naar binnen naar de bovenverdieping, het licht ging aan en daar ontvouwde zich een prachtig beeld van een mooie gerestaureerde synagoge. Beneden zaten de mannen met hun keppeltje te discussiëren over de tora en andere zaken. Door een kier van de deur waren de achterhoofden zichtbaar, die in de felheid van het woord (stel ik mij zo voor) het keppeltje lieten heen en weer bewegen. De laatste avond in een prettige stad, een stad om zeker nog een keer naar terug te keren. We besloten om ons galgenmaal te gaan eten in Nineteen, daar waar we ons bezoek begonngen zijn. Helaas voor ons werd de rust snel verstoord door een gezelschap van 7 eumonitors (waarnemers) die deden alsof zij de enige in het restuarant waren. Een Engelsman zvoerde irritant de boventoon, een Zweedse (denken wij) ging daarin mee. Een meneer met een bril, Duits, liet alles over zich heen komen. Een Italiaanse met hoogblond haar dat inmiddels te veruit was gegroeid, hing met treurige, bruine hushpuppie ogen tegen een andere Engelsman, welke zeer opzichtig toch echt een trouwring droeg. Wel bijzonder om te zien hoe mensen in een gezelschap hun reukspoor proberen uit te zetten. Voor ons wel minder, want alle romantiek was gelijk verdwenen. Om 2 uur (12 uur Nederlandse tijd) ging daar de wekker, oei, nu moesten we echt naar het vliegveld. Een nieuw complex, waar niet zo heel veel vluchten vertrekken. Daar waar je op Schiphol uren in de rij staat, konden wij nu overal door heen hollen. De koffie en het broodje waren duur en niet te........niet zo lekker. De kist zat vol met voornamelijk mannen. Het schijnt dat ze een enkele reis naar Amsterdam kopen, hier een auto kopen en daarna in een dag of 5 terugrijden naar Georgië. Het snurken was dan ook niet van de lucht of juist wel in de lucht met al die mannen. Nu is daar de zompigheid, Straks maar vroeg naar bed en dan nagenieten van een hele bijzondere reis. Dit kun je geen vakantie noemen Ik ga kijken of ik nog wat andere foto's bij dit stukje kan plaatsen. Ed heeft vanmiddag al weer gewerkt, ik ga morgen weer beginnen, mij realiserend hoe luxe wij het toch hebben. Gisteren verwoordde een jongen het mooi: men denkt nog steeds in het collectief, zoals vroeger in de Sovjettijd, inplaats van als een individu.Hij wilde naar Europa als student. Vele jongeren willen naar het buitenland, maar de mogelijkheden zijn minimaal. Veel visa worden er niet uitgegeven.....
Ik hoop nog een keer terug te keren en die dingen te mogen bekijken waar wij nu niet aan toe zijn gekomen.