wakker worden met dwarrelende sneeuwvlokken

Gisteravond hebben we heerlijk met een grote pot thee bij de openhaard van het hotel gezeten. Wat een genot, om langzaam rozig van de warmte te worden. Na, liggend op bed, naar Pluim op Pad ( een culinaire reis in Wenen deze keer) gekeken te hebben, zijn we zonder problemen in dromenland terecht gekomen. Bij het kraaien van de haan (de telefoon van Ed), kijkend door de gordijnen, dwarrelden daar de sneeuwvlokken langzaam naar beneden. Op de straat lag een licht, doorschijnend wit tapijt. Winter in het noorden. In de ontbijtzaal bleek dat wij niet de enigen waren die hadden uitgeslapen. Het was een komen en gaan van gasten. De ochtendkranten vertellen het zure verhaal van Erben Wennemars,die op een honderste seconde niet naar Vancouver zal kunnen gaan. Even hebben we gisteren nog getwijfeld of we eerst naar Heerenveen zouden rijden voor het schaatsen, nu ben ik blij dat we daar niet bij zijn geweest. We pakken ons dik aan. Kraag omhoog, muts op. Buiten is het guur vanwege een windje en de waterkou. Het is tijd om het Groningse te verkennen. Zigzaggend gaan we door de stad eerst richting de boten, welke met een laagje poedersuiker in de gracht liggen, daarna vervolgen wij glibberend onze weg naar het Groninger museum. We drinken een espresso in een koffiewinkel. Aangekomen in het museum blijken we niet de enigen te zijn die dit bedacht hebben. Ed is nog nooit in de zuurstok van het Groninger museum geweest. De tentoonstellingen vallen een beetje tegen. De mode tentoonstelling is de moeite waard, maar er zijn objecten gemaakt van peurschuim en piepschuim, grotesk, groot, doen denken aan de VOC tijd, maar beiden zijn we er al snel over uit dat het afschuwelijk is. Er is weinig schoonheid te ontdekken. Het blijkt dat het halve museum vol staat met werk van dezelfde kunstennar..... Er is ook een tentoonstelling van het Duits Expressionisme. Ik vind dit wel mooi, Ed is hier ook minder van gecharmeerd.
We vervolgen onze weg naar het centraal station van Groningen. Joyce haar baas heeft dit gerenoveerd. Zodoende wist ik dat het plafond gemaakt is van papier mache. We drinken een bak koffie in de DE salon en doen ons tegoed aan een lekker broodje. Tijd om de kou weer in te gaan. Als volgend punt is daar het urinoir, ontworpen door Rem Koolhaas en Erwin Olaf, helaas blijkt het in renovatie te zijn en is het helemaal ontmateld. Ed moet zijn pas nog even ophouden. Het stripmuseum is de volgende stop. Leuk, maar veel en het is er vol met ouders met kinderen, heel gezellig, maar het is bere druk. Onze zoektocht door de stad vervolgt zich en we duiken van de ene straat in de andere straat. Groningen is een vriendelijke en leuke stad. Het moet een feest zijn om hier als student te studeren. Ons avondmaal nuttigen we in een kleine tapasbar. Kleine lekkere hapjes, of te wel snoepjes eten. Nu zitten we weer heerlijk bij de openhaard van het hotel. Nog even een grote bak thee en dan heerlijk en voldaan slapen. Ze zeggen dat er nog wat meer sneeuw gaat komen. Het is heerlijk om even weg te zijn en het voelt echt als vakantie.