het hemelvaartweekend inDuitsland was gratis????

Zaterdagavond, half zeven, achter een mooie Apple computer. Morgen gaan we weer terug en zit het weekend er al weer op. Even nog terug naar de dag van gisteren. Ed en zijn moeder kwamen tot de ontdekking dat er op onze verdieping een hele mooie lounche ruimte aanwezig was en daar kon je voor 30 euro per kamer onbeperkt drinken, soep en kleine hapjes eten en voor het ontbijt kreeg je ook toegang tot deze ruimte. Mama Ed had zich bij aankomst verheugd op eten met uitzicht over Berlijn, maar dat bleek in het restaurant niet het geval te zijn. Wel in de bar, maar daar hebben ze geen volwaardig eten. Zoals alles in dit hotel is er veel zorg voor meubelen, lampen en sfeer. het deel op de vijfde is rookvrij ga je met een trap omhoog, kom je in een rokers gedeelte en een overdekt terras met uitzicht over een deel van de stad. Helaas is de wind zo zuur dat je je neus maar heel even buiten de schuifpui steekt. We hebben herlijk zitten borrelen en snacken. Even lijkt het alsof er bijna geen mensen in het hotel aanwezig zijn. De poging om in de whirlpool te belanden strand, omdat het blijkt dat je alleen maar naakt mag. Geen goed idee voor Ed zijn ouders. Snel de kleren weer aan en voor een laatst drankje terug naar de lounchbar. Moe, maar voldaan gaan we naar bed.
Zaterdagochtend worden we wakker met een hele grijze lucht en veel regen. De temperatuur is snel naar beneden gezakt. Wat gaat deze dag ons brengen. Het openbaar vervoer is goed geregeld. Tot drie uur in de nacht reden de trams en de S bahn langs. Het Joodsmuseum gaat de eerste stop van de dag worden. Zijn de kaartjes gratis, is er promotie voor Berlijn, waar komen al deze mensen vandaan?? We staan in een lange rij, in de regen voor het museum. Ed zijn vader heeft een heel handige stok met krukje en kan af en toe gaan zitten. Eenmaal binnen houdt het niet op, want daar gaat de rij weer verder voor de garderobe. Er mag niets mee naar binnen. Het oude deel van het gebouw bestaat uit een u vorm, welke overdekt is door een grote glazen overkapping. De koffie is lekker. Ik loop hier tegen mijn oude directeur aan. Ze zijn met vrienden in Berlijn. Zo'n grote stad en toch kom je een bekende tegen. We lopen zigzaggend door het museum en komen er achter dat we ruim drie binnen zijn geweest en nog steeds hebben we nog niet alles gezien. Het is tijd voor de innerlijke mens en vlakbij checkpoint Charlie schuiven we bij een Italiaans restaurant naar binnen, waar de ober absoluut geen zin in zijn baan heeft. Arme man, wij gaan weer weg, maar hij blijft. Bij Checkpoint Charlie is het troosteloos weer, maar misschien moet dit ook zo zijn. We trotseren de druppen en bekijken stukjes muur, de zandzakken en het symbolische spoor van bakstenen waar de muur ooit heeft gelopen. Volgend project gaat het Pergamennon museum worden op het museum eiland. Daar blijkt de rij ruim een uur te zijn. Ed zet zijn vader in als invalide en zo komen wij ruim een half uur eerder het museum binnen. Ik heb hier elke keer een dubbelgevoel. Het is prachtig dat de Duitse Archeologen zoveel hebben gevonden en dit mee hebben genomen naar Duitsland, maar ergens horen deze kolossale gebouwen niet in een museum in Berlijn. Toch is het overdonderend. Griekse kunst, Romeins, beiden oorspronkelijk gevonden langs de kust van Turkije. De poort van Babylon is deels nagebouwd. Vooral het stuk daar na met de vondsten van o.a. de assyriers is indrukwekkend. Het museum is te groot, de voeten gaan zeer doen en het is knap hoe Ed zijn ouders dit allemaal volhouden Het is tijd om terug te gaan richting het hotel. Even rusten en dan nog een hapje bij Alexanderplatz als afscheid. Het liefst wil Gert vanavond naar de voetbalwedstrijd kijken, maar dat gaan we niet doen. Vandaag was een gure en koude dag, welke beter bij de winter past dan in mei. Hopen dat het morgen een beetje beter is.