op weg naar het Kruger

Hier zit ik in een super de luxe winkelcentrum in St. Pietersburg, tegenwoordig heeft het een Afrikaanse naam, welke ik even vergeten ben. Ik denk Polowarna, iets wat er op lijkt. We zijn weer on the move richting het laatste deel van de reis van de familie van Schaik. Het internet is traag, maar ik hoop toch even een berichtje te kunnen schrijven. De belevenissen hebben elkaar zo snel opgevolgd, zodat ik bijna niet meer op een rijtje heb wat we allemaal hebben gezien en meegemaakt. De vorige keer ben ik gebleven bij het Microlight vliegen als een van de laatste activiteiten. Voor mij was dat een hele grote overwinning. Via een stofweg dwars door het bushveld, kwamen we op een buffelfokkerij en daar bleek de zoon ook een vliegbusiness te hebben. Ed zijn vader ging als eerte mee, maar kwam al snel terug, omdat er een sterke wind stond en met name boven de Limpopo rivier, de grensrivier met Botswana was er veel turbulentie. Mijn nieuwsgierigheid was toch te groot en toen Ed en later zijn neefje Rainier met heel veel enthousiasme eruit stapten, heb ik toch maar de stap genomen. Het was een ervaring van heel leuk, maar ook af en te helemaal niet leuk...Prachtig om over het landschap te vliegen, zo her en der de dieren weg te zien sprinten. Vrijdag zijn we vertrokken naar Botswana. Daar het water in de rivier te hoog stond, zijn we met een kabelbaan en alle spullen overgestoken. Wat een avontuur. De jongens van het tentenkamp stonden ons al op te wachten en hebben ons geholpen om eten, drinken en bagage over te brengen. Botswana is gelijk anders. Het landschap bestaat niet uit parken met hekken, maar het is 1 geheel van wilderness. Het is bushveld met daarin roodachtige rotsformaties, her en der staan er baobap bomen in het landschap als zijnde de wachters over de wereld. Het tentenkamp was knus opgesteld met als bescherming een wat rotsformaties eromheen. Ed en ik hebben in een tent wat verder van het kamp geslapen, zodat de anderen wat dichter bij elkaar lagen. Wij hadden tenslotte twee jaar terug al wat ervaring opgedaan met slapen in het wild. Je hoort zoveel geluiden dat je denkt dat de hele dierenwereld bij je binnen gaat lopen. Aan het eind van de middag werden we opgehaald voor een gamedrive door het park. Onze gids ging dwars door het veld met de wagen om maar zo dicht mogelijk bij de dieren te kunnen komen. We hebben enorm veel giraffen en wat zebra's van dichtbij kunnen bekijken, maar het klapstuk van de dag was toch wel het luipaard. De rangers wisten al dat er een dode impala verstopt lag onder de struiken en dat het luipaard daar in de buurt zou moeten zijn en ja hoor, in de schemering was hij/zij daar, Prachtig, wat een avontuur. Rex en Natascha hebben op het vuur een stoofschotel gemaakt, potjekos. Heerlijk. In het donker met alle geluiden die hierbij horen hebben we dit op zitten eten. Pa en Ma van Schaik sliepen op de lodge en zijn 's avonds weer opgehaald. Wij zijn gaan slapen, met een beetje spanning voor de nacht. De volgende ochtend bleek dat Ronald geen oog heeft dicht gedaan, want er liep een olifant wel heel dicht in de buurt van de tent. In de middag hadden we er ook al 1 zien lopen aan de andere kant van de rivier. Wij sliepen in de bruidskamer met een eigen kampvuur en uitzicht over de rivier, welliswaar een stukje afgelegen van de rest, maar o wat was het daar mooi. Om 7 uur de volgende drive, met als bijzonderheid een olifant en een hyena met jong. De dag hebben we doorgebracht met rusten, lezen, een bezoek aan de lodge en lekker eten bij het vuur. Voor de liefhebbers was er de volgende ochtend nog een vroege drive met gelijk een olifant op het pad niet zo ver van het kamp. Het was een grote jongen, en hij had een heel lang vijfde been.... en de poep die hij had geproduceerd was gigantisch..... Na het ontbijt was het tijd om te gaan, terug naar Zuid Afrika. Weer naar "huis" naar Zazoe. Daar heeft een ieder allerlei activiteiten gedaan, quad rijden een aantal zijn naar de lokale voetbalwedstrijd geweest, wat boogschieten en luieren. Gistern was daar dan onze echte allerlaatste dag bij Zazoe. Er was een uitgebreid keuzeprogramma met veel wild op het programma en nu zijn we dus op weg naar het Krugerpark voor het volgende avontuur. Want dat is het zeker. Het landschap is aan het veranderen en straks gaan we meer richting de bergen. Rex probeert nieuwe banden te krijgen, want bij de grens stond de bus met een lekke band. Dat is ook Afrika. Gelukkig was de reserve band goed en kwamen we nog eerder dan de anderen in de lodge aan. Vanmorgen was daar dan het afscheid. Ik ga het missen. Het is zo'n bijzondere plek om te mogen verblijven, met zoveel gastvrijheid en liefde voor de gasten. Gelukkig hoeven we nu nog geen afscheid te nemen van Rex en Natascha. Volgens mij geniet iedereen van deze hele bijzonere reis. Het is geweldig dat je dit met z'n allen mag doen en mag beleven. Tot schrijfs. Het gaat goed met ons.