Zelfs de florentijnen vinden het warm

We zijn vandaag verhuisd naar de voorkant van het hotel. Een upgrade met zicht op de Arno en de ponte vecchio. Ed heeft tot laat zitten werken en is vanmorgen strak in het pak vertrokken naar de klant. Ik ben heerlijk rustig begonnen. De ontbijtkamer heeft een muur waar borden met daarom heen stuc. Het moet een dikke muur zijn want het zijn bijna allemaal soepborden. Het ontbijt is best uitgebreid. Ik kijk mijn ogen uit met kijken naar mijn mede gasten. Het is helemaal niet erg om alleen te zijn. Buiten voel je al de eerste warmte van de dag. Devies is vooral de straten zoeken waar schaduw is. Is dit een goed idee zo midden in de zomer? Waarschijnlijk niet, maar Ed moest nu. Waar komen alle mensen vandaan? Ooit ben ik hier in september geweest maar dit spant de kroon. Ik sukkel langs de highlights zonder ergens binnen te gaan. Het lijkt hoe wel de toren van Babel. Alle taken door elkaar. Ik loop af en toe achter locals aan waardoor ik de menigte een beetje kwijt raak. De cappuccino is heerlijk en het broodje bij het kleinste broodjeszaakje daterend uit 1875 is om je vingers bij op te eten. Om twee uur ben ik terug in het hotel. De kamer is zo groot als een balzaal en heeft een prachtig houten plafond. Even een siësta. Het is buiten 31 graden en geen wind. Van de week gaat het 37 graden worden. Gelukkig zijn we er dan niet meer. De klant van Ed gaf aan dat het erg warm is voor deze tijd van het jaar. Ze puffen. In de middag kwam er wat wind bij. Even wat minder stof en putlucht. Florence is mooi. Om de hoek is er weer een toren, een pleintje, een kerk. Heel Italiaans. Overal is uitverkoop. Men sjauwt met tassen door de stad. Nu zakt de zon en wordt het licht mooi op de ponte vecchio. Straks lekker eten en een goed glas erbij. Een kerkklok roept op voor de mis en af en toe het geluid van het verkeer door het openstaande raam. De geluiden van een stad. Een boot met punter glijdt langzaam aan mijn zicht voorbij