Maun, een heerlijke plek in Botswana

Een knetterend braaivuur in Maun, de grootste plaats onder de Okovanga delta. De honden en de jakhalzen proberen om het hardst de lucht te vullen. Dit is onze tweede dag in Botswana. We hebben een goede kennismaking gehad met het land. Gisteren was een lange dag. Vroeg ontbeten en toen naar Joep om boodschappen te doen. Daar was het een drukte van jewelste, men had geprobeerd om met snijbranders de kluis open te maken. Het leek alsof we in CIA Miami terecht gekomen waren. Mannen in blauwe pakken, met schoenbeschermers, lopen af en aan de winkel in. We proberen onze boodschappen te vinden en bij de kassa bleek dat de computer het niet aan kon en telkens na twee boodschappen vast liep. Uiteindelijk kwamen we rond half tien bij de grens en moesten we vanwege mond en klauwzeer al ons net in gekochte vlees weer inleveren. We denken dat er die avond lekker is gegeten .   We hebben de hele dag flink door moeten rijden om op tijd bij het pontje te komen. Het pontje ligt er verlaten bij.  Een aantal kinderen komt rennend naar beneden en wijzen ins op het nummer van de Ferry man. In de tussentijd vragen ze nog naar geld en snoep! Het wordt een spannend avontuur, het pontje is smal en heeft twee smalle oprij stroken en deze liggen op je te wachten terwijl de ferryman aanwijzingen geeft om de pont op te rijden. Druk gebarend dat je hem in de ogen moet kijken. Een nijlpaard laat in de verte horen dat het oppassen geblazen is. Een kudu familie staT ons op de oever op te wachten. De weg Botswana in laat ons zien dat we echt Afrika in zijn. Geen huizen, maar een soort kralen met rondavels. Langs de weg veel koeien en vooral heel veel ezels. Het landschap wordt steeds kaler en vooral dor en hoog gras. we rijden langs de bovenkant van de kalahari en de onderkant van de zoutpannen. We passeren een kleine pan en zien het silhouet van eenvoud met een bosnhout op haar hoofd.  Maghadighadi pan nationalparc is ons overnachtings plekje. We staan met de auto's aan de rivier. Het is bijna donker.  Bij her eten komt er een brutale honingdas  langs. Het is een brutale rakker.mmoe maar voldaan gaan we om een uur of negen slapen. De maan is bijna vol en werpt lange schaduwen op de zandgrond.  Het is wennen aan de geluiden op de achtergrond, maar toch slapen we lekker.  Vlak na het ontbijt geeft onze buurman aan dat er olifanten zijn en jam daar zien we een gigant tegen 1 van de bomen duwen. Zo her en der wuiven er wat bomen heen en weer, een teken dat er nog meer van deze zware jongens in het veld staan. Onze weg gaat dwars door het veld. Het is dor en droog, hierdoor lijkt het alsof  er niet zoveel wild is. Wat we zien is wel mooi. Met name de gems bokken of oryxen zijn prachtig om te zien, het zandpad is rul best wel zwaar. Ed en ik zien drie olifanten lopen in de verte. Even kijken ze ons aan en gaan daarna door. Nu zijn we dan aan de rand van de Okovanga delta,  morgen een dag van even wassen, de stad in en in de middag een tocht op het water. Helemaal naar de Delta gaat ons niet lukken, maar we gaan een stuk het water op. We hebben er zin in. Woensdagochtend na een ontspannen ontbijt wachten we op de koffie in een heel leuk tentje. De komende vijf dagen gaan we echt de Bush in, dus even geen contact meer en Wa gaan nu boodschappen doen voor vijf dagen. Even vrije Wii en dus de kans om het verhaaltje te plaatsen. Met ons gaat het onwijs goed, weer is prima. Zonnig overdag en fris in de nacht.