Uitzicht op besneeuwde bergen

Vrijdagavond half zeven. Het raam staat op een kier, het geluid van vogeltjes zoekt z'n weg door de kleine spleet. Vanuit het raam liggen, in de nevel, de besneeuwde bergen ten westen van Madrid. Het lijkt alsof de sneeuwkap zweeft tussen hemel en aarde. De lucht erboven en het grijs van het gebergte zijn van exact dezelfde kleur. De kamer is eigenlijk een suite, koloniale stijl, met kitchenette , eethoek, bureau, bank groot bed, en suite met twee wastafels, aparte badruimte, wc en douche. Place to be: Sheraton in Madrid. Wat een pech! Ed moest voor zijn werk eerst naar Hamburg en daarna naar Madrid en had en passant de terugvlucht op de zondagavond geboekt, want hij is nog nooit in Madrid geweest. Het weekend is toch echt leuker samen met je lief, dus vandaar dat ik vandaag in de blauwe zwaan ben gestapt. Bij aankomst was het half bewolkt en rond de twintig graden, maar dat schijnt morgen te veranderen. Dit hotel zit vlak bij het Shell kantoor, vandaar dat dit vaak geboekt wordt. Morgen logeren we bij een oud collega van Ed die samen met zijn vrouw hier een bedrijfje heeft. Zo een hotelkamer is leuk, maar bij mensen thuis vind ik eigenlijk leuker. Zij kennen de stad, de verborgen hoekjes, daar waar niet iedereen komt, of juist wel die plekken waar je als toerist geweest moet zijn. We gaan het zien. Mijn buik begint te rommelen, nog een half uurtje wachten en dan mag het volgens Spaanse begrippen wel om eenhoevig te gaan eten. De shuttle vanaf het vliegveld ging langs verschillende terminals, bij de laatste stapten twee jongens in, hip, die speciaal kwamen voor de wedstrijd Atletico Madrid - Barcelona. Het gaat zondag druk worden in de stad. Alles wilden ze weten van de chauffeur en ik........ik heb mijn mond gehouden. Welwijst ik, toen we langs het ziekenhuis reden waar de dictator was overleden, dat dit Franco was. De jongens hadden geen idee. Ineens realiseer ik mij dat ik echt oud aan het worden ben. Hij is in 1975 overleden. De moeder van de chauffeur was haar hele leven vroedvrouw in hetzelfde ziekenhuis geweest. In het hotel aangekomen bleek Ed er nog niet te zijn. Ik zat rustig te wachten, maar de chauffeur verbaasde zich hierover. Een sleutel kreeg ik niet, ook niet met het uitgeprinte reserverings bewijs. Ze zijn streng. Ooit heeft David Beckham hier gewoond met zijn Victoria !!! En ik zou zomaar een maîtresse kunnen zijn. (Misschien spannend??) gelukkig kwam mijn lief daarna snel de lobby in gelopen. Buiten wordt het langzaam donker. De bergen zijn opgeslokt door de wolken en het invallende duister.