Krekels vullen de avond

Krekels vullen de avond en in de verte blaft een hond. Tijd van schrijven is maandagavond 9 uur. Moe maar voldaan zitten we op het terras.
Op dit moment zijn we de enige gasten. Er schijnen vanavond nog wel twee nieuwe gasten te komen. De lucht is redelijk onbewolkt. Onze buiken zijn dik en rond. Wat kunnen ze hier ongelooflijk lekker koken. Het is niet goedkoop en we hebben ontdekt dat een wijnarrangement niet aan ons besteed is, we drinken hier gewoon te weinig alcohol voor. Hierdoor is de prijs per maaltijd wel een stuk aantrekkelijker. De koffie en thee worden door een breed lachende jongen bij ons aan tafel gebracht. Dat is misschien ook wel het eerste wat ons bij blijft van deze twee dagen in Tanzania. De mensen zijn zo ongelooflijk vriendelijk. Het guesthouse wordt gerund door een Belg die ooit een goed restaurant had in België als chef en toen het avontuur is aangegaan. Van het weekend gaat hij trouwen en gaat het groot feest worden. Het verklaart wel,waarom ze de nadruk leggen op lekker eten. Vandaag hebben we een topdag gehad. Vannacht begon het weer heel hard te regenen en we werden met een bang gevoel wakker, want op het programma stond mountainbiken. En dat terwijl de regen loodrecht uit de hemel komt vallen? Het miezerde licht toen we aankwamen op de plaats van starten. Helmpje op, fiets onder de billen en gaan. Eerst ging het omhoog over een asfaltweg en daarna een gravel pad. Onze gids heette Gabrial. Oorspronkelijk afkomstig uit de ngorogoro regio en massai. Maar een hele kleine massai. Een onwijs leuke vent die heel goed Engels sprak en enorm veel wist van Afrika, Tanzania en vooral vogels. Het is bijzonder om op de fiets door het landschap te gaan. Iedereen zegt JAMBO en lacht. Eenmaal bij de poort van Arusha national park zijn we links afgeslagen om na veel klimmen weer af te dalen ware het niet dat hier heel veel modderstromen naar beneden liepen na de regenval van de nacht eerst was het leuk, daarna werd het een beetje spannend en werden de schoenen door en door nat totdat we echt bij een splitsing kwamen waar het water naar beneden kolkte. ED heeft nog even een poging gedaan om te meten tot hoever zijn fiets in het water verdween, maar dat was bijna tot aan het zadel. Er zat niets anders op dan een ander weg zoeken en zelfs dat bleek niet mee te vallen. Wat fijn dat we meer ervaring hebben met fietsen op een mountainbike en dat je vooral stug door moet fietsen door het water. Gabrial had een veel,kleineren fiets en had het laatste deel nog wel wat problemen, maar we kwamen er goed doorheen. Je kon zien dat hij zich wel heel erg verantwoordelijk voelde. Een deel van de daling hebben we via de grotere weg gedaan en toen weer een poging om het platteland op te zoeken. We kwamen langs een hele grote rozen kwekerij. Veel verschillende soorten onder bogen van plastic. Eenmaal terug op het vertrekpunt stond Heriel op ons te wachten. Wat een geweldig avontuur. In cafe Rotterdam is het goed toeven voor de lunch en dan is het tijd voor ons eerste safari avontuur in Arusha national park. Dit is totaal anders dan alles wat we tot nu toe hebben gezien. Eerst rijden we door een groot gedeelte tropisch regenwoud en af en toe is daar ineens een vlakte met een grote verzameling waterbokken, buffels, zebra's , impala's. Hiertussen door stappen twee gouden kraanvogels. Het mannetje danst af en toe om het wijfje heen. In dit park zijn drie soorten apen te vinden en 1 daarvan is alleen nog maar te vinden in dit park en Kilimanjaro national park. Ze zijn te vaak geestdrift vanwege hun pels en voor het vlees. Het is een prachtige harige zwart witte aap met een hele grote plumeau achtige witte staart. Ze leven alleen maar in de bomen. Ze komen nooit op de grond en zijn sociale primaten. De hele groep blijft bij elkaar. Mannetjes worden niet verstoten. Ze zijn prachtig! Het is niet gemakkelijk om het park goed te beschrijven. Regenwoud onder de flanken van Mount Mebu en ineens zijn daar orachtige zoutmeren met flamingo's en pelikanen. De olifanten die hier zijn laten zich zelden zien dus ook deze keer niet. Er zijn geen grote roofdieren en daardoor zijn de dieren heel erg goed op hun gemak. Bijna alle giraffen die we tegenkomen zitten op de grond. Ze hoeven niet in de startblokken te zitten om snel weg te moeten. Net als de ngorogoro is hier ook een krater, maar in deze krater staat te veel water waardoor er geen dieren kunnen leven. Maar het uitzicht is magisch. Een stukje regenboog piept boven de bomen uit. Moe maar voldaan worden we teruggebracht naar ons guesthouse. Daar hebben we ons galgenmaal met uitzicht op de vallei. We zijn de enigen. Koffers pakken, lekker slapen en dan klaar maken voor het volgende avontuur. Om acht uur worden we opgehaald door Heriel en rijden we Arusha uit. Richting Lake manyara. Er loopt een tien duizend kilometer lang rift van noord naar zuid door het Afrikaanse continent en het komt uit in Mozambique. Eerst ligt daar een klein stadje dat op dit moment bevolkt wordt door duizenden broedende ooievaars. De geel snavel ooievaars en de maraboe. Ik heb nog nooit zoveel ooievaars voorbij zien komen. De ingang van het park ligt net buiten het stadje. Twee jaar terug hebben ze een verwoestende modderstromen gehad waardoor alle officiële gebouwen van het park zijn verwoest. Nu zijn de kantoren gevestigd in grote safari tenten. De weg voert ons door heel dicht regenwoud, waar veen bavianen huizen ze zitten in grote groepen op de weg. De sporen van grote modderstromen tussen de bomen verraden dat hier kort geleden veel water langs is gestroomd. Zo her en der zijn ze hard aan her werk om schade te herstellen. Aan de rechterkant ligt een stijle wand. Hiertegen aan groeien allerlei grote bomen, waaronder reusachtige baobabs. Ineens slingeren we het bos uit en staan we aan de rand van het meer. Het water staat hoog. Het eerste gedeelte wordt gevoed door bronwater en verderop is het vooral regenwater en modder wat het meer vult. Ook dit meer is een alkali meer zoals ze het hier noemen. Door de regentijd is de verscheidenheid van vogels enorm Op de vlakte zien we zebra's en veel gnoes, een aantal buffels loopt met witte vogels op de ruggen door een poel met water. Flamingo's en pelikanen vullen het beeld. Nijlpaarden maken het o zo bekende bromgeluid. Uren zou je hier kunnen vertoeven, telkens weer nieuwe dingen ontdekkend. Een kraanvogelpaar staat wel heel dicht langs de weg. Kronkelende volgen we de weg door bos en langs het meer. Een picknickplaats ligt hoger, waardoor je een mooi zicht hebt op de omgeving. Hier horen we de eerste olifanten. Door het dichte bos is het lastiger om ze te spotten, maar we zien aardig wat families. Ze zijn hier kleiner dan de olifanten die we zuidelijker hebben gezien. De groundhornbill ontdekken we hier in de boom, terwijl we altijd gedacht hebben dat het grondcogels zijn. Vlakbij de uitgang zien we ook nog een neushoornvogelpaar. Die ken ik eigenlijk alleen vanuit de dieren tuin. We zien ook nog de Afrikaanse visarend in vlucht. Wat een magistraal beeld geeft dat. Dan is het echt tijd om het park te verlaten en richting ons volgend slaapadres te rijden. De weg voert ons omhoog het rift op en dan gaat de weg richting de ngorogoro.. Rothia valley childrenshome en tented lodge wordt ons volgend adres. 5,5 km hobbelen we over een rode modderweg waarvan grote delen weggespoeld zijn of onder water staan. African massage noemt Heriel deze wegen. Dwars door groene maisvelden en langs kleine lemen hutten en dan is daar ineens de lodge. Een wat oudere man komt op ons af lopen en dat blijkt Joris te zijn. Een gepensioneerde huisarts die samen met zijn vrouw Mariese hier tien jaar geleden begonnen zijn met het opzetten van een weeshuis. Een deel van het inkomen van de lodge gast direct naar het kindertehuis. Ze hebben inmiddels een bakkerij en een coffeecorner waar kinderen ervaring kunnen opdoen of waar ze kunnen werken. Inmiddels hebben ze zeventig man personeel in dienst. In het weeshuis verblijven 36 kinderen die allemaal uit de buurt komen aids is de grootste doods oorzaak hier. Omdat het laagseizoen is zijn e bezig met verbouwings activiteiten aan het dak, maar we worden warm onthaald. We zitten in een tent met prachtig uitzicht over de valley. In het donker wordt je naar je tent gebracht omdat het dicht bij de ngorogoro ligt en er onder andere hyena's rondwandelen, maar laatst hadden ze ook een leeuw op bezoek die wel erg graag bij de puppie had willen komen. Er zijn nog twee Nederlandse families en Froukje zij is een gepensioneerde docente die elk jaar een aantal weken komt helpen. Daarnaast hebben ze Valerio, een Italiaan die voornamelijk de manager is. Wat eendrachtig plekje. Leuk is dat je 's avonds met je gids aan tafel zit.dit voelt goed.