Met de bus naar Dali

Vandaag is het de dag voor de reis met de lokale nu van Kunming naar Dali. Om acht uur worden we opgehaald en het blijkt nog een heel stuk rijden te zijn naar het busstation. Inmiddels is het een gezellige wanorde op straat. Auto’s, scooters, fietsers, bakfiets achtinge brommers en wij zigzaggen hier tussendoor. Daar waar je bij ons altijd links zou moeten passeren, lijkt dat hier volledig losgelaten. Als chauffeur moet je overal ogen hebben. Blikschade hebben we al wel gezien. Elke dag is er een bepaald eindnummer wat niet de weg op mag. Dit om de luchtvervuiling een beetje te beperken. Bijna alle scooters zijn inmiddels elektrisch. Aangekomen bij het busstation heeft onze chauffeur moeite om alles te vinden, maar we hebben een buskaartjes en komen in de meest krakkemikkige bus van het hele rijtje. Met moeite krijgen we onze tassen erin. Onze medereizigers zijn de vriendelijkheid zelve. Een groep studenten gaat testen doen in een cementfabriek. Het meisje naast ons spreekt een beetje Engels. De bus zit vol en we vertrekken, maar drie straten verderop stoppen we al weer. Er staat een busje en er wordt allemaal bagage de bus ingestouwd met het commando om dat maar ergens een plek te geven. Onze chauffeur neemt een lading mee waar hij in Dali betaald voor krijgt. Hij wil een doos naast Ed zetten maar die reageert furieus. Geen zin om met opgevouwen benen te zitten. De chauffeur druipt af en zet de doos elders in het gangpad. We gaan. Uren rijden we door een landschap van heuvels, groen, akkerbouw en huizen met prachtige beschilderingen. Eerst geel met native patronen en dinosauriërs, daarna wit met native patronen en grote rozen. Daarna oranje achtig met de patronen en paddestoelen. We stoppen om te tanken en hollen met z’n allen naar het toilet en dan weer door. Gelukkig voor ons volgt er nog een korte etenstop en is er een buffet. Heerlijk. De reis duurt een uur of zes en dan komen we aan in Dali. Wat een grote stad. Kam dit leuk zijn? Een man rent naar onze tassen en blijkt onze chauffeur te zijn. Off we go. Weg van Dali en naar het platteland. Linden centre is onze stek voor de komende twee nachten en wat een prachtige parel is dat. Om vijf uur krijgen we een rondleiding door het oude huis van mijnheer Zhang. Ooit een rijke handelsman die in 1948 dit huis bouwde. In 1949 kwamen hier de militairen in en daardoor lijkt het bewaard gebleven. Het is gekocht door twee Amerikanen die zeer actief zijn in het bewaren van het cultureel erfgoed en ze reizen nu door heel China om hier lezingen over te geven. Michael, Chinees uit Amerika vertelde enthousiast over van alles. Hee hotel ligt met uitzicht op de bergen en de velden.
Diner in het hotel en dan nog een lekker biertje in de stad. We hebben een tandem voor morgen. Wat een feest. Bij het proeffietsen blijkt al dat wij de bezienswaardigheid gaan worden.
Naast mij klinkt een licht gesnurk van mijn lief. Ik kan de slaap niet vatten. Hebben we meer dan 50 km gefietst en 19.000 stappen gedaan ....zou je toch hondsmoe moeten zijn. Misschien ben ik wel te moe. Om tien uur worden we opgehaald door een gids en een chauffeur. Spannend. Met pijn in ons hart gaan we dit paradijsje verlaten. Het is erg rustig in het hotel, maar volgende week is het 1 mei en dan hebben veel Chinezen vakantie. We gaan onze lol op kunnen in Lijiang, maar zover is het nog niet. Het huis van mijnheer Jang heeft drie prachtige binnenplaatsen en nog een dakterras en rookplek. Daar waar vroeger de paarden stonden. Er mag nergens gerookt worden omdat alles van hout is. Het houtsnij werk is van een ongelooflijk hoge kwaliteit. Mijnheer Jang was zo rijk dat hij deels voor nieuwe trends is gegaan, maar veel van de architectuur en inrichting hadden ooit met traditie en Feng sui. ( ik weet niet of je dat zo schrijft). De eerste binnenplaats heeft één witte muur. Dat is de oost muur. Wanneer de zon in het westen komt dan reflecteert de muur het laatste zonlicht waardoor het extra lang licht blijft. Links en rechts daarvan hangen matten met grote Chinese tekens. Voor Noord is dat het drakenhoofd en voor zuid is dat de drakenstaart. Verder was de keuken altijd bepaald en de meest belangrijke kamers en de ruimte met het altaar voor de voorouders. De huidige eigenaren hebben veel antiek verzameld en overal is dit terug te vinden. Het dorp is langzaam ook open aan het raken voor toerisme, maar het is nu nog kleinschalig. Hier wonen de Baj. Donderdag avond gingen we even proef fietsen met de tandem en waren snel gecharmeerd van dit ontspannen stadje. Het is een mix van traditie en de vooruitgang. Men doet veel
moeite om de huizen weer te restaureren en dat gaat ook via een soort van monumenten zorg. Hierdoor heeft het toch iets authentieks. Daarnaast zijn er kleine tentjes van jonge ondernemers met koffie, thee en eten. De winkels waar thee wordt verkocht zijn prachtig van eenvoud vaak. Op een pleintje staat de muziek hard aan en een groep ouderen doet een soort van hoofdmassage. Ik besluit mee te doen en dat wordt gewaardeerd.
Vanmorgen hadden we heerlijk de tijd om op te staan en te ontbijten zonder gelijk op pad te moeten. Maar......daarna eerst een goede koffie. Alleen bleek de barista nog niet aanwezig. Net op het moment dat wij dachten weg te gaan kwam hij aangehold. Het bleek het wachten waard want de koffie was heerlijk. Tja en toen was het echt tijd om te gaan fietsen. Voordat we bij de grote weg kwamen reden we langs bakken met rozen en rozenblaadjes. Vier vrouwen waren hard aan het werk onderbeen grote parasol. Een zoete geur hing in de hele straat en kroop langzaam de neusgaten binnen. Wat is het hier leuk en wat zijn de mensen vriendelijk en ontspannen. We roepen de hele dag gedag en krijgen een brede lach terug. We zijn ook wel een stel zo op de tandem. Het is prachtig om te zien wat er allemaal verbouwd wordt en hoe men aan het werk is. De twintig kilometer zijn zo gefietst. Ondanks de harde wind die uit de bergen komt. We gaan eerst naar de witte pagode. Dit complex blijkt veel groter te zijn dan verwacht. Want achter de pagode met twee zijtorens gaat nog een gigantisch tempelcomplex schuil. Zagen we gisteren al het fenomeen van de Chinese toeristen die zich laten fotograferen tussen de bloemen en de gewassen in de velden. Hier bij dit complex komen we ze weer tegen.