onze echte eerste dag in Arequipa
Door: Webmaster
27 December 2006 | Peru, Arequipa
Dag lieve allemaal,
het is nu 27 december, 10 voor 8. Onze eerste echte dag in Araquipa zit erop. Ons systeem is nog wel een beetje in de war, wij als echte slaap verslaafden worden nu om half 5 wakker. De stad begint dan al volop te leven. Wij hebben het weleens over krioelende mieren, hier hebben ze een ander fenomeen en dat zijn de tico´s. Kleine gele taxi´s waarvan er misschien wel duizend of duizenden rondrijden. Ze lijken alles aan hun laars te lappen dat met regels te maken heeft. Je kunt er rustig met z´n vijven of zessen in. Het kost 2 soles en dat is omgerekend iets van 5o euro cent. Als voetganger lijkt het soms ook wel een roulette, maar alles went. Helaas had Johan gisteren een hele slechte dag. Toen wij hier op eerste Kerstdag aankwamen begon gelijk zijn lijf op te spelen. Wij denken dat het toch te maken heeft met het drukverschil, want tot het uitstappen was er niets aan de hand, maar ineens begon hij ontzettend te boeren. Het is naar, want hij wordt er heel beroerd van. Het zou heel goed kunnen zijn dat het door de hoogte komt want wij zjin ineens van zeeniveau naar meer dan twee duizend meter gegaan. Ik heb wel hoofdpijn gehad en wat meer boeren dan anders, maar niet echt vervelend. Alles gaat hier bol staan vanwege de luchtdruk, dus we hebben geconstateerd dat Johan ook een beetje bol is gaan staan. Hij wordt gelijk geïntroduceerd in alle trucjes die men hier gebruikt om weer lekker te worden.Cocathee, Cocabladeren kouwen, Cocasnoepjes, medicinale alcohol snuiven, oei, we moeten uitkijken want anders nemen we een junk mee naar huis. Gisteravond leek het wel een stuk rustiger te worden. We hebben even ook geen wilde plannen gemaakt voor wat te doen, eerst maar even kijken hoe het zich ontwikkelt. Morgen vliegt Willem weer naar huis. Willem en Emmeke hebben gisteren als hele goede gidsen gefungeerd en elke keer valt het weer op hoeveel details Willem onthoudt van datgene wat hij hoort en ziet, met name wanneer hij het interressant vindt. Bij het ontbijt waren wij omringd door allemaal politiemensen in vol ornaat. Blijkt dat wij naast de politie (academie) slapen en het leek erop alsof er een soort diplomauitreiking plaats ging worden. Ze liepen allemaal met een leeg holster. We zijn eerst naar het St. Catalinaklooster gegaan. Dit ligt midden in de stad, maar het lijkt alsof je ineens in een andere wereld stapt. Het is gebouwd in 1571, bestaat voornamelijk uit vulkanisch gesteente en beslaat 20.000m2. Het is een soort stadje, dat een beetje het idee heeft van een labyrint. Je houdt voortdurend links aan en dan kom je weer bij de uitgang. Vroeger kwamen hier meisjes van de meest vooraanstaande families en er moest heel veel geld betaald worden, als een soort bruidschat. Ze leefden in volledige afzondering en men kon alleen nog via een traliehek gesproken worden. De nonnen uit deze families hadden wel hun eigen dienstpersoneel. Het complex bestaat uit prachtige kleine straatjes, welke of donkerrood, helblauw of wit zijn. Soms is er ook nog een oranje achtige kleur. Het deed mij een heel klein beetje denken aan een woestijnstad die wij in Libië ook hebben gezien. Overal bogen, trapjes, binnentuinen met galerijen van pilaren om de hete zon tegen te houden. Af en toe zie je een prachtig beeld van de grootste vulkaan hier in Arequipa de MISTI. We hebben er twee uur rondgedoold en zijn toen als echte toeristen naar de Plaza de Armas gegaan om te lunchen. Willem en Ed wilden graag op de bovengalerij zitten zodat ze een mooi uitzicht over het plein zouden hebben. s´middags hebben we gedoold door de stad. Willem zijn pak opgehaald, want dat was nog een beetje verandert. We zijn naar een soort van mark geweest, wat heel erg deed denken aan een Arabische souk, met veel winkeltjes en kleine gangetjes. Aan het eind van de middag hebben het pak van Willem naar huis gebracht en zat Victor achter zijn computer te werken. Hij is architect en heeft ons een aantal huizen laten zien waar hij mee bezig is geweest en mee is. Heel bijzonder. Willem had al verteld dat ze in het huis van een chirurg geweest waren en dat hij dat huis zo mooi vond. Nu hebben we de bouwtekeningen gezien. Leuk. Langzaam wordt wel duidelijk dat het hier echt een maatschappij is waar het verschil tussen rijk en arm zo groot is dat men wanner je maar iets bezit altijd bezig is met te zorgen dat alles veilig is. Jullie willen niet weten wat Emmeke allemaal vertelde hoe het bij haar thuis er toe gaat. Maar zoals ze al zei, je went eraan. Zelfs in huis raken de spullen kwijt en niet eens door diefstal, maar vaak ook gewoon via de dienstmeid die in huis woont. Alle kostbare zaken gaan achter slot en grendel. We zijn gisteravond naar de Chinees geweest en daarna zijn we moe maar voldaan naar bed gegaan. Ed staat nu achter mij, het is bijna tijd voor het ontbijt. We hopen dat Johan vandaag wat rust in zijn lijf gaat krijgen. Hij heeft in iedergeval goed geslapen. Heel veel liefs van ons alle drie. Marleen.
het is nu 27 december, 10 voor 8. Onze eerste echte dag in Araquipa zit erop. Ons systeem is nog wel een beetje in de war, wij als echte slaap verslaafden worden nu om half 5 wakker. De stad begint dan al volop te leven. Wij hebben het weleens over krioelende mieren, hier hebben ze een ander fenomeen en dat zijn de tico´s. Kleine gele taxi´s waarvan er misschien wel duizend of duizenden rondrijden. Ze lijken alles aan hun laars te lappen dat met regels te maken heeft. Je kunt er rustig met z´n vijven of zessen in. Het kost 2 soles en dat is omgerekend iets van 5o euro cent. Als voetganger lijkt het soms ook wel een roulette, maar alles went. Helaas had Johan gisteren een hele slechte dag. Toen wij hier op eerste Kerstdag aankwamen begon gelijk zijn lijf op te spelen. Wij denken dat het toch te maken heeft met het drukverschil, want tot het uitstappen was er niets aan de hand, maar ineens begon hij ontzettend te boeren. Het is naar, want hij wordt er heel beroerd van. Het zou heel goed kunnen zijn dat het door de hoogte komt want wij zjin ineens van zeeniveau naar meer dan twee duizend meter gegaan. Ik heb wel hoofdpijn gehad en wat meer boeren dan anders, maar niet echt vervelend. Alles gaat hier bol staan vanwege de luchtdruk, dus we hebben geconstateerd dat Johan ook een beetje bol is gaan staan. Hij wordt gelijk geïntroduceerd in alle trucjes die men hier gebruikt om weer lekker te worden.Cocathee, Cocabladeren kouwen, Cocasnoepjes, medicinale alcohol snuiven, oei, we moeten uitkijken want anders nemen we een junk mee naar huis. Gisteravond leek het wel een stuk rustiger te worden. We hebben even ook geen wilde plannen gemaakt voor wat te doen, eerst maar even kijken hoe het zich ontwikkelt. Morgen vliegt Willem weer naar huis. Willem en Emmeke hebben gisteren als hele goede gidsen gefungeerd en elke keer valt het weer op hoeveel details Willem onthoudt van datgene wat hij hoort en ziet, met name wanneer hij het interressant vindt. Bij het ontbijt waren wij omringd door allemaal politiemensen in vol ornaat. Blijkt dat wij naast de politie (academie) slapen en het leek erop alsof er een soort diplomauitreiking plaats ging worden. Ze liepen allemaal met een leeg holster. We zijn eerst naar het St. Catalinaklooster gegaan. Dit ligt midden in de stad, maar het lijkt alsof je ineens in een andere wereld stapt. Het is gebouwd in 1571, bestaat voornamelijk uit vulkanisch gesteente en beslaat 20.000m2. Het is een soort stadje, dat een beetje het idee heeft van een labyrint. Je houdt voortdurend links aan en dan kom je weer bij de uitgang. Vroeger kwamen hier meisjes van de meest vooraanstaande families en er moest heel veel geld betaald worden, als een soort bruidschat. Ze leefden in volledige afzondering en men kon alleen nog via een traliehek gesproken worden. De nonnen uit deze families hadden wel hun eigen dienstpersoneel. Het complex bestaat uit prachtige kleine straatjes, welke of donkerrood, helblauw of wit zijn. Soms is er ook nog een oranje achtige kleur. Het deed mij een heel klein beetje denken aan een woestijnstad die wij in Libië ook hebben gezien. Overal bogen, trapjes, binnentuinen met galerijen van pilaren om de hete zon tegen te houden. Af en toe zie je een prachtig beeld van de grootste vulkaan hier in Arequipa de MISTI. We hebben er twee uur rondgedoold en zijn toen als echte toeristen naar de Plaza de Armas gegaan om te lunchen. Willem en Ed wilden graag op de bovengalerij zitten zodat ze een mooi uitzicht over het plein zouden hebben. s´middags hebben we gedoold door de stad. Willem zijn pak opgehaald, want dat was nog een beetje verandert. We zijn naar een soort van mark geweest, wat heel erg deed denken aan een Arabische souk, met veel winkeltjes en kleine gangetjes. Aan het eind van de middag hebben het pak van Willem naar huis gebracht en zat Victor achter zijn computer te werken. Hij is architect en heeft ons een aantal huizen laten zien waar hij mee bezig is geweest en mee is. Heel bijzonder. Willem had al verteld dat ze in het huis van een chirurg geweest waren en dat hij dat huis zo mooi vond. Nu hebben we de bouwtekeningen gezien. Leuk. Langzaam wordt wel duidelijk dat het hier echt een maatschappij is waar het verschil tussen rijk en arm zo groot is dat men wanner je maar iets bezit altijd bezig is met te zorgen dat alles veilig is. Jullie willen niet weten wat Emmeke allemaal vertelde hoe het bij haar thuis er toe gaat. Maar zoals ze al zei, je went eraan. Zelfs in huis raken de spullen kwijt en niet eens door diefstal, maar vaak ook gewoon via de dienstmeid die in huis woont. Alle kostbare zaken gaan achter slot en grendel. We zijn gisteravond naar de Chinees geweest en daarna zijn we moe maar voldaan naar bed gegaan. Ed staat nu achter mij, het is bijna tijd voor het ontbijt. We hopen dat Johan vandaag wat rust in zijn lijf gaat krijgen. Hij heeft in iedergeval goed geslapen. Heel veel liefs van ons alle drie. Marleen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
