kapan, tatev, riviertje.

de avond is een zoete inval van familie leden uit het dorp. Oma, komt met haar tandeloze bekkie ook meeeten. Het is even hectisch, want er is niets in huis. Er is familie uit Karabach geweest en deze zijn net weer weg. later blijkt dat 1 van de zonen van oma er in is geluisd en dat deze net vandaag is veroordeelt tot een jaar gevangenisstraf. Men doet het voor als zijnde dat hij werkt in Rusland, maar oma vertelde het verhaal aan Gerard. De familie uit Karabach heeft financieel geholpen en waarschijnlijk komt hij over twee maanden weer vrij. Zijn vrouw heeft twee kleine dochters. Onze gastvrouw, STella, heeft twee zonen en haar man werkt in Yerevan als kraanmachinist. Het is een vrouwenhuishouden. Biggetjes, koeien, ezels, kippen, kalkoen. Het zorgt ervoor dat ze zich kunnen bedruipen. Het jongetje van de buren is een soort van meubilair. Hij lijkt wel een beetje autistisch, er komt weinig geluid uit. Om twaalf uur kruipen we moe maar voldaan in het opgemaakte bed achter het gordijn in de kamer. Deze familie heeft een douche......... dat is het vooruitzicht voor de volgende ochtend. Het is een grote boiler die gestookt wordt met hout in een schuurtje. Het sist, rookt en pruttelt, maar het is wel de lekkerste douche die we gehad hebben tijdens deze reis. Na een lekker ontbijtje, een frisse douche en een laatste bezoek aan het poepgat gaan we richting Tatev. Via een bergroute van 40 km kronkelt de weg zich omhoog en omlaag. Zo af en toe maken we een stop, omdat onze reisleider wat handel tegenkomt. Biggetjes (15.000 dram = 30 euro) zelfgestookte wodka etc. Wanneer we aankomen bij Tatev, naderen we het klooster vanuit de hoogte, zodat je een prachtig panorama hebt. Achter het klooster dat op een rots ligt, strekt zich een kloof uit, verdwijnend in een zeer ruig landschap.
Ed is inmiddels weer terug van Air France. We moeten het in Nederland regelen. Ik sluit dit af. Buiten schijnt de zon. Bij thuiskomst maak ik onze belevenissen af......