waar zijn de olifanten gebleven?

op vrijdag terug in de lodge van zazoe, waar we even nog wat voorbereidingen kunnen treffen voor het vertrek naar Botswana. Het vroege opstaan van de afgelopen dagen is wel te merken, want aan het eind van de dag volgt daar het inkakken.Even geen programma in de middag en dat maakt dat wij om half zes de bushbaby's voorbij kunnen zien springen door de bomen. Op het eerste gezicht lijken ze heel erg op de eekhoorns, maar wanneer je goed kijkt zie je dat ze veel grotere sprongen maken en dat ze puntige oortjes heb ben met hele grote oren. Ze zijn watervlug, zodat het moeilijk is om ze op de foto te kunnen zetten.De zaterdagochtend slapen we wat langer dan normaal, een laat ontbijtje en dan op avontuur naar botswana. Ondanks dat het dichtbij is neemt het toch nog 2 uur in beslag om op de plaats van bestemming te komen. Veel dirtroads, waardoor de snelheid beperkt wordt. De grensovergangen nemen ook een stukje tijd in beslag.In Botswana hebben ze in tegenstelling tot Zuid Afrika geen hekken om hun terreinen, hierdoor kan het wild zich vrij door het land bewegen en ben je dus geen eigenaar van de dieren, zoals dat in Zuid Afrika wel is. Hoewel, het wild dat door de hekken heen kan kruipen ook een nomadisch bestaan heeft. Direct over de grens zien we de sporen van de olifanten. Drollen, drollen, drollen en drollen.Alle droge rivierbeddingen liggen vol met grote kanonskogels van olifantenshit. Een olifant eet 250 kilo per dag. In het grensgebied van Zuid Afrika beven de olifanten buiten de deur, omdat deze alles wat op hun weg komt vernielen. Vaak zie je een groot spoor van afgebroken takken en bomen. Wanneer het voedsel schaarser wordt, duwen de grote olifanten de bomen om, zodat de kleintjes alsnog aan de bladeren kunnen knabbelen. Hoezeer we ook hopen, we zien niets. Aangekomen bij Kwa tuli worden we opgewoacht door Jerry, de ranger van het park. Op een grote jeep vervolgen wij de wel een half uur richting de rivier, waar ons tentenkamp staat te wachten. Impala's schieten her en der voorbij aan de auto. Bij de rivier hangt een hangbrug waardoor we op een eilandje terechtkomen en daar staatn 4 Livingstonetenten met een houten vlonder boven de rivier op ons te wachten. Een krokodil tilt loom zijn extra ooglid even op en gaat weer verder met opwarmen in de zon. Het is een kamp zonder electriciteit, maar wel met een opeer, waarbij je via gaten in de muur naar het wild kan kijken, terwijl je in de badkuip zit of onder de douche staat. De tent is klassiek ingericht met hutkoffers, een bureau met typmachine. prachtig. We mogen het eiland niet af, alleen met Jerry voor een gamedrive of voor een bushwalk.In de middag gaan we op zoek naar de olifanten, die hier in grote groepen door het park kunen trekken. hebben ze de dag ervoor nog herrie staan schoppen bij het kamp, nu is er geen één te spotten, ook de volgende dag kunnen wij nergens een olifant vinden. Jerry, doet stinkend zijn best, we gaan zelfs een stuk langs de rivier richting een droge bedding op een halfuur rijden van ons park, waar altijd olifanten staan, maar nee, het barst er van de bavianen, maar niet van de olifanten. Acht het landschap is prachtig, we passeren katoenvelden, een struisvogelfarm en zien heel veel andere dieren. Ook bij de ochtendtocht terug naar de auto's geeft geen olifanten. Het verblijf in het kamp is er één van zelfcatering. Rex en Ieke verwennen ons met van alles, dus het ontbreekt ons aan niets. Intussen zijn er drie nieuwe gasten bij Zazoe gearriveerd. Een oom en twee neven van Rex. Hierdoor zijn we weer met 7 en weer is het zo gezellig dat we spierpijn van het lachen krijgen. Op maandag gaan we richting de grens, maar nu toch via een andere weg, Zouden we nu toch te geluk aan onze kant hebben en toch nog een olifant te zien krijgen. En dan ineens, hoe lastig ook te spotten tussen alle bushboompjes, toornt eaar ineens het grote grijze kollosale lichaam op van een mannetjes olifant en even verder staat er nog één. Af en toe komen we een allenstaande man tegen en dan ineens, bijna niet te spotten, verweg in het strukgewas beweegt zich daar een grotere groep van vrouwtjes met jongen. Even verderop staat daar een groep van 5 coribuster, de nationale vogel van Botswana ( een soort van loopvogel) en wat staat er te azen op deze vogels, jawel, voor het eerst zien wij de jakhalsen. Wauw. naast de klipdassies en de klipspringer kunnen we toch nog weer nieuwe dieren toevoegen aan ons lijstje. Oja, we hebben de olifanten wel horen trompetteren in het kamp, ik zat net op het toilet naar de sterren hemel en de melkweg te kijken en daar klonk het trompetgeschal. Voldaan gaan wij weer terug naar het Zuid Afrikaanse, opweg naar de krokodillenfarm....