vervolg: waar komen al die mensen vandaan

De computer is van slag, ook al is het een hele mooie apple. Ik ga dus maar door op de manier, waarop ik het eerste deel ook heb gedaan. Potsdam is eigenlijk geen plek waar je even zomaar langs gaat, maar het is wel leuk om een kleine indruk te hebben. Je kunt er dagen dwalen, allerlei paleizen bezoeken, heerlijk op een terras gaan zitten bij het Hollands kwartier, de verschillende tuinen bezoeken, varen op het water enz. Ons doel van de reis is en was Berlijn, dus verkleumd weer terug in de auto, verwarming op hoog en door naar de grote stad. Jeeh, wat is die stad groot, kilometers werden we door de tomtom door de stad gestuurd. We zitten nu op de Landbergerallee, rond het hotel is het hier en daar nog steeds vervallen en kaal, maar je ziet dat er moeite wordt gedaan om het op te vullen. Na de lange reis hebben we gekozen voor het gemak van eten in het hotel. Best wel chique, maar met alle vriendelijkheid van de wereld. Het hotel heeft 1 hoge toren, helemaal bovenin heb je de skybar en vandaar uit heb je een prachtig uitzicht over Berlijn. Vooral in de avond zie je overal lichtjes. Het mooiste uitzicht is richting de televisietoren op Berlin Alexanderplatz.
Na een heerlijke nacht in een goed bed zijn we vanmorgen uitgerust opgestaan. De ramen zijn wanneer ze dichtzijn geluidsdicht, doe je ze open dan rollen de geluiden van de stad als een grote deken van geluid naar binnen. Trainen en trams, lijken om de minuut voorbij te komen. Er is een tramhalte voor de deur van het hotel. Ideaal. Na een zeer uitgebreid ontbijt was het tijd om de stad te gaan verkennen. Met de tram naar Alexanderplatz. Hier is een grote fototentoonstelling samengesteld waar de hele geschiedenis van met name de tijd net voor de val van de muur in beeld is gebracht. Al lezende hoor je de geluiden van demonstrerende betogers om je heen. We kieyen ervoor om niet omhoog te gaan in de televisietoren. Het is niet verstandig om ergens heel lang in de rij te gaan staan en wat is het druk in de stad. Onvoorstelbaar, zoveel mensen. Grappend werd er gezegd dat er een wachttijd van 6 uur is bij de Reichstag. We besluiten op het grote plein om in een bus te stappen. Hop on, hop off. De ideale manier om een stad te bezichtingen, vooral wanneer het lopen niet de allerbeste optie is. We hebben geluk, want we hebben een hele leuke gids die met heel veel enthousiasme veel verteld en met name met veel humor. Op de kurfürstendam stappen we uit. Tijd voor een hapje en een drankje. We hebben een heerlijke pasta gegeten, zodat er weer energie is voor het ontdekken van de stad. Na de gedächtniskirchen vervolgen we onze route met de bus. Checkpoint Charlie ziet een soort van zwart van de mensen. Morgen gaan we een tweede poging wagen, wie weet gaat het dan wat beter. Misschien moeten we wat vroeger zijn. Berlijn blijft een geweldige stad, ik weet niet waarom, maar telkens wanneer ik hier kom, dan voelt het goed. We stappen uit de bus en wandelen naar de Brandenburgertorn. Drie jaar geleden reden hier nog met sneltreinvaart allerlei auto's en bussen doorheen, nu hebben ze er een voetgangers gebied van gemaakt. Indrukwekkend is ook het holocaust monument. Jammer dat de zon niet schijnt, maar het is droog en met een dikke jas aan gaat het goed. Nu zijn we weer even terug in het hotel, zo kan Ed zijn vader even een beetje uitrusten. Morgen is de bekerfinale tussen FC Baiern en Werner Bremen. Op onze wandeling kwamen langs een hotel met daarvoor de bus van FC Baiern. Veel mensen hoopten op een glimp van van Gaal en Arjan Robben en al de anderen.... wij zijn rustig weer door geslenterd. We hopen dat het morgen een klein beetje beter weer gaat worden. Voor nu hebben we een heerlijke dag gehad. De Deutsche grundlgkeit is in alles terug te vinden. Alle bomen hebben een nummer, meer dan 11 miljoen, maar ook alle lantaarnpalen, verkeersborden, electriciteitshuisjes alles heeft een nummer...... en zoals de gids van de bus zei: moet ik dan ook geen nummer hebben?