na de staffmeeting in de bibliotheek

De oogleden voelen een beetje zwaar. De geluiden van de bib komen langzaam bij ons binnen. Achter ons zit een jongen, ik denk Chinees, die extra Engelse les krijgt. Verder is het rustig. We hebben net de Staffmeeting meegemaakt, ook in de bib. Hier worden even alle bijzonderheden van de week en dat wat komen gaat doorgenomen. Opvallend is dat er veel jonge docenten zijn.Leuk om te zien. Inmiddels zijn we meubilair geworden in de kamer van Caroline. Dezelfde kinderen komen elke ochtend binnen om hun kaart weer op te halen. sommigen hebben een kaart voor de dag, waarop aangetekend wordt of ze hun doelen gehaald hebben. 3 stuks. Heb je ergens een 0, dan is er een probleem. Een 2 is goed, bij een 1 vindt er even een gesprek plaats. De gele kaart is voor de dag, de groene is voor de week. Deze kinderen komen de kaart in alle pauzes even laten zien, leveren deze in de middag in en komen deze vroeg weer ophalen. Sue en Louise zijn de pastrolworkers die hier de grootste taak in hebben. Zij vangen het meeste op. Een klein meisje zit met dikke tranen op een stoel. Ook dat moet even aandacht hebben. Van de week was het heel mooi om te zien hoe de pet van Louise kan veranderen. Van heel strikt bij een dondersteen tot heel meegaand bij een jongetje met te grote gaten in zijn schoenen en een kapotte rugzak die nog even vol moet houden, omdat zijn moeder even geen nieuwe schoenen kan kopen. Hij krijgt een briefje mee. Een andere jongen kon zijn schoenen niet vinden en komt binnen op sneakers en krijgt ook een briefje mee. Had ik al geschreven over de nagellakremover. Ze mogen dit 1 keer gebruiken, daarna moeten ze het zelf kopen. Na het weekend, op de maandag zijn er toch een aantal die het vergeten zijn. Voor ons is het wel een apart fenomeen. De sfeer hier op school is prettig. Anders dan in Carlisle. Het voelt voor ons meer als een warme bad en hier zou ik mij zelf nog wel zien rondlopen. In Carlisle voelde het toch wel anders. Wij gaan zo direct weer hard aan het werk.
We boffen enorm met ons logeeradres. Gisterenavond zijn we meegenomen naar een prachtige pub aan de Thames river. Vlakbij de manson van Willian Morris. (arts and craftmovement probgeerden de industrie en het handwerk beter bij elkaar te krijgen). Dit is zelden open, maar het was leuk om even over het hek te kunnen kijken en een impressie te krijgen, hoewel je helemaal niets kunt zien, het ziet er gewoon uit als een grote cottage. We hebben een geweldige tijd. We werken hard, maar daarnaast is er toch nog wel tijd om even verder te kijken dan de school en dat is erg leuk. We hebben veel pret samen met Caroline en Hue en natuurlijk met Charlie. Hij raakt een beetje gewend aan het feit dat we er zijn en is inmiddels een beetje minder onstuimig. Opvallend is vooral ook de vriendelijkheid van mensen. We hebben gisteren gelunchd in de mozaiek house. Een klein, gezellig soort van theehuisachtig gebouw. Uitgeroepen tot het beste theehuis van deze omgeving. We hebben ons heerlijk ondergedompeld in de gastvrijheid van het personeel. Het is wel even wennen om elke dag heel vroeg op te staan. We moeten een aardig stukje rijden om op school te komen. Het meeste verkeer gaat de andere kant op. Gisteren zijn we ook nog even naar Lechlade geweest. Daar hebben we ons vergaapt aan alle spullen in een soort van curiosawinkel. Deze bestaat uit wel vier panden, met allemaal sluip door kruip door stukjes. Steile trappen omhoog, twee stapje omlaag. Alles volgestouwd met spullen. Niet antiek en misschien iets te mooi voor de kringloop. Het blijkt dat het allemaal verschillende winkeltjes zijn in 1 en dat ze bij de kassa aan de labels en nummers kunnen zien waar het geld naar toe moet gaan. Een klas is binnengekomen voor een ict opdracht. De docent was wat sip vanmorgen want ze hebben een referendum gehad over de monarchie of republiek en tot zijn verdriet heeft 72% gestemd voor de monarchie, dit tot groot plezier van Caroline. Nu gaan we echt aan het werk voor het Comeniusproject. Er borrelt vanalles.