Ljubljana , wat een leuke ontdekking

Vrijdag 9 augustus, langzaam komt de camping tot leven, twintig kilometer ten noorden van Ljubljana. De ijsachtige bromt en de vliegen zijn al volop in actie. Onder een grote parasol is daar al de warmte van de zon, kwart over negen. Geen ontbijt bij de tent, maar in het café van de camping. Je brandt je mond aan de hete jam in de croissant, maar het is erg lekker. Drie uur later zitten we luxe in het Mons design hotel vlakbij Ljubljana . Er is storm en onweer voorspelt en met onze flat op het dak lijkt het ons niet het juiste avontuur om de bliksem te proberen te vangen. Het gaat met name in de avond en nacht regenen volgens de voorspelling. Het hotel is ontworpen door een bekende architect en hoewel het echt bijna tegen de snelweg aanligt hebben we volledig zicht op groene dennenbomen. We hebben geen snelweg vignet gekocht en rijden dus de alternatieve routes en het is opvallend landelijk zo dicht bij de grote stad. Morgen hebben we een afspraak met Rajmond en zijn vrouw ( de olympische kampioen) op de bekende Drakenbrug. Nu is daar een lekkere douche, wat spullen uitspoelen, een hapje eten en dan met de shuttle naar de stad. Inmiddels zijn er alweer twee dagen voorbij sinds het laatste verslag, dus ik moet even aan de bak. Vandaag is het deelwijs bewolkt en dat maakt de temperatuur wel iets behapbaarder, gisteren was het bij de camping 39 graden het bleek in de stad 40,2 te zijn geweest. Na het onweer is de verwachting dat de temperatuur Iets normaler gaat worden. Tussen de 25 en 30 graden. Ik denk niet dat wij dat een slecht plan gaan vinden. Hoewel het fijn is zonder regen, is het wel een overkill aan warmte. Woensdag zijn we via de noordkant het nationale park rondom de Triglav ingereden. Het schijnt een van de mooiere routes te zijn in Slovenië. Triest detail is wel dat deze weg is aangelegd in de eerste Wereldoorlog en dat hier 10.000 Russische krijgsgevangenen aan hebben gewerkt. 300 zijn er gestorven door een sneeuwlawine, voor hen is er een kleine houten Russisch orthodoxe kapel gebouwd. Een oase van rust in het landschap van bergen en bomen. Nog eens 700 zijn er gestorven bij de aanleg. Dit stuk van Slovenië heeft behoorlijk wat geleden tijdens de eerste Wereldoorlog. Oorlogsgraven, forten, musea, we laten ze deels links liggen. We volgen de weg door het nationale park en komen uiteindelijk bij de Soca rivier, een bekende rivier voor wildwaterkajakkers. We vinden een prachtig plekje aan de rivier bij kamp Klin. Uitzicht over de rivier met blauwgroen water naar de bergen. Gratis koelkast. Wanneer je niet te veel op zij kijkt waan je je op een wild plekje. Een grote boom geeft verkoeling.
We volgen de rivier stroomopwaarts en moeten regelmatig een doorwading doen na een aantal minuten is het alsof je geen voeten meer hebt. Wat is het water koud. In verhouding staat er niet zoveel water in de rivier. In grote, uitgesleten gaten staat helder blauw water, waar men vanaf de rotsen inspringt. Donderdag nemen we afscheid van ons plekje en vervolgen we de weg naar het zuiden, met een dtour komen we nog bij een fort, grot en snelstromende rivier. De verleiding om toch af te dalen naar de rivier levert veel zweet op, maar ook een mooie oversteek met een hangbrug. In de buurt van Tolmin komen twee rivieren samen en wordt het zo breed dat we er met onze kano op kunnen. Het is warm en niet uitnodigend om de kano in elkaar te zetten, maar eenmaal op het water is het wel de moeite waard. Een flinke bries geeft verkoeling. Het water is onbeschrijflijk groen. Wanneer de zon er op schijnt dan lijkt het wel fluoriserend! Forellen schieten alle kanten uit en in de schaduw zien we zwart blauwe libellen die zich niet laten fotograferen en dan het uitzicht op het dorp met de kerk en daarachter de bergen. Het vinden van een camping blijkt een avontuur, want eenmaal weg bij de Sloveense Alpen zijn ze dun gezaaid.
Ljubljana is de hoofdstad met ruim twee honderd duizend inwoners. Alles is compact en goed beloopbaar. Ik ben op slag verliefd geworden op deze stad. Het is een groot cultureel centrum met veel musea. Een aantal groene parken en vooral heel relaxed. Er is ooit een aardbeving geweest waarbij veel verwoest is, maar er zijn veel oude gebouwen. Ze hebben ook een eigen Jugendstil periode gehad. Sommige gebouwen doen ook nog wel denken aan het socialisme. Het oude centrum is autovrij gemaakt. Langs de rivier de ljubjianka zijn veel terrassen. De sfeer is gemoedelijk en het is relatief erg rustig, we hebben een prachtig orthodoxe kerk gevonden, het blijkt de Servische kerk te zijn. Deze ligt tegen over het museum van moderne kunst en steekt fel af in de zon tegen de donkere onweerslucht. We bekijken de tentoonstelling in het museum en het is interessant om te zien wat hier is gemaakt aan kunst. Alle stromingen komen ook hier voorbij. Één ding is extra en dat is de partizanen kunst uit de tweede Wereldoorlog.
Het museum grenst aan het Tivoli park. Mooi aangelegd, met in het midden een tijdelijke foto tentoonstelling. Het avondleven is gezellig en levendig. Veel muziek op straat, maar wel van goede kwaliteit. In de nacht barst het onweer nog een keer los. Wat fijn dat we niet als bliksemafledimg hoeven te fungeren. Ik krijg er niets van mee. Zaterdag gaan we vroege met de shuttle maar de stad. De lokale markt is bijzonder. Het is bewolkt en de temperatuur is 21 graden. Heerlijk. Tussen de lokale bevolking zittend, nemen we een bak koffie. Langzaam komt de stad tot leven. We beklimmen de heuvel naar de burcht van Ljubjana . Deze is op bijzonder architectonische wijze opgeknapt en gemoderniseerd . Er zijn verschillende tentoonstellingen, waaronder een hele mooie fototentoonstelling. Vanaf de toren heb je schitterend uitzicht over de omgeving. Langzaam probeert de zon door de wolken te komen. Precies om twaalf uur zijn we getuige van een reveille vanaf de toren. Drie trompettisten spelen richting de stad en richting het binnenplein van het kasteel. We verkennen de stad, hebben een niet zo lekkere lunch en om 5 uur hebben we de afspraak met Rajmond en Metka. Ed heeft op internet zijn huiswerk gedaan en veel gevonden over de olympische prestaties van Rajmond. Zijn eerste wedstrijden heeft hij geschoten toen hij twaalf was, dus het is niet vreemd dat er heel veel te vinden is. Het is een hartelijk weerzien. Hoe bijzonder is het toch dat je ineens met mensen in contact komt en dat er een klik blijkt te zijn. Ze nemen ons op sleeptouw door de stad. Wat ooit de hoogste wolkenkrabber was in de Balkan, daar zit een café. Het uitzicht is magnifiek, vooral richting het noorden waar de bergen liggen. De late middagzon doet de kalksteen of karst bijna zilver oplichten. Rajmond en Metka bewonen een appartement in een gebouw van eind achttien honderd. Hoge plafonds en ruim opgezet. Mooi! Voor het eerst in mijn leven kan ik een gouden medaille aanraken. Ze hebben in Sydney wel een fout gemaakt, het Colosseum staat afgebeeld op de medaille. De twee bronzen zijn ook mooi, waarbij die van Londen echt heel groot blijkt te zijn. We worden met de auto meegenomen naar een authentiek Servisch restaurant, nee niet Sloveens. We krijgen een traditionele vleesschotel en bonenschotel met brood. Een overdekte achtertuin met een openlucht hout grill is de simpele basis van het restaurant. De eigenaar heeft er inmiddels vier. Hij is er zelf niet, want 1 van zijn dochters trouwt en heeft feest in het hoofdrestaurant. Had Kopenhagen Christiania, zo heeft Ljubljana Metelkova Mesto. Een oude habsburger kazerne die na het uiteenvallen van Joegoslavië is gekraakt is nu verworden tot een cultureel centrum. Een aantal barakken zijn omgebouwd tot musea en in het andere deel wonen en werken mensen. Veel kunstenaars. Het staat helemaal stijf van de graffiti. Om tien uur gebeurd er nog niet zoveel, maar de sfeer is ontspannen. Wel valt het op dat we bovengemiddeld zijn van leeftijd. Er gaat een Bollywood dj komen. Na een drankje, een confrontatie met een tandeloze hippie, kuchend met een joint, die wij vriendelijk geweigerd hebben is het tijd om richting hotel te gaan.
Inmiddels is het zondagavond en zit ons verblijf in Ljubljana erop. Vanmorgen hebben we heerlijk uitgeslapen en zijn we pas om elf uur met de shuttle naar de stad. Een rommelmarkt langs de rivier als eerste doel. Opvallend is hoe schoon alles is, geen getrek, geen gedoe. Men heeft ons verteld dat er zoveel Israëli naat Slovenië komen omdat het zo een veilig land voor ze is. Het is wel een echte rommelmarkt. Langs de rivier staat een prachtige foto tentoonstelling. Anonieme vrienden geheten. De fotograaf heeft veel gereisd en mensen geportretteerd. Mooi is dat je telkens de reflectie van hem kan zien in de ogen, waardoor er een connectie is tussen het portret en de fotograaf. Ooit was er een Romeinse dorp in dit deel van de stad. De bekendste architect van Slovenië Plecnik heeft een stuk muur gerestaureerd. Hier kom je bijna geen toeristen tegen. Een stad is vaak ook leuk op die plekken waar niet iedereen naar toe gaat. Het is vandaag weer een stuk warmer en het is vochtig in de kucht. We gaan uitgebreid lunchen in de tuin van een authentiek restaurant. We slenteren door het centrum, van plek naar plek, naar tentoonstelling en tentoonstelling. Het museum voor hedendaagse kunst is af en een mooi gebouw. De kunst is zelfs voor mij te moeilijk, er komt teveel taal aan te pas.
We halen onze nieuwe vrienden op voor een afscheidsborrel, waardoor we uiteindelijk weer bij het kasteel terechtkomen. Langzaam komt de nieuwe maan op en worden de sterren zichtbaar. Het wordt zowaar fris in de lucht. Op het grote binnenplein komt een film van de serie: films under the stars. Het is een Franse film, dus niet volgbaar voor ons ,met Sloveens als ondertiteling. Ljubljana bij nacht, nou ja avond. Een mooier afscheid kunnen wij niet nemen van een ontzettend leuk en hartelijk echtpaar en een stad die absoluut is aan te raden. Wat is dit een leuke plek! Op cultureel gebied gebeurd er ontzettend veel. Onze nieuwe vrienden vertellen ons dat ze eigenlijk niet in de zomer op vakantie willen gaan, omdat er zoveel te doen is in de stad.
Moe, maar voldaan zijn we weer terug op de kamer. Morgen verlaten we deze plek, richting het zuiden. Eerst door het moeras gebied en dan naar de grotten in het karst gebergte en de kust.