Canareggio, het andere Venetië

Twee moeie voetjes op een bed! We hebben gewandeld, gewandeld en gewandeld. Venetië met de magie van de herfst. Vandaag hebben we wel wat meer zon gezien. Temperatuur is rond de twintig graden. Prima Om mee te wandelen. Vandaag hebben we een stuk van Santa Croce en San Poli gedaan. De wijk aan de andere kant van de Rialtobrug. In de ochtend is hier de markt. Vis en groenten. Het kleurt en geurt. De verrassing van Venetië is dat er na elke hoek iets onverwachts opdoemt. Een plein, oude Romaanse kerken, bruggetjes, terrasjes, spelende grootouders met hun kleinkinderen , oude palazzio's, werklieden die hun boot vol- of leegladen. Een goede kaart is geen overbodige luxe. Het wir war van straatjes maakt wel dat het soms moeilijk is om richting te bepalen. Uit openstaande ramen komt de geur van pas gebrande. koffie, gebakken knoflook, muziek van Vivaldi of stevige rock muziek! Vlakbij het station steken we het Grand Canal over om in de wijk Canareggio te komen. Rust in het andere Venetië. Hier kom je niet de drommen met toeristen tegen, maar hier woont men en loop je tegen de buurtsuper aan. We lunchen in een klein eetcafe. Alle toeristen zitten buiten op het terras. Wij kiezen voor de gezelligheid van de plaatselijke werklui. De kokkin komt af en toe naar voren. Als het druk is kun je hier zomaar aan een tafeltje in de keuken terecht komen. We eten voor tien euro de man met wijn, water en koffie. Heerlijk. De hele middag slenteren we door deze wijk. Bij de synagoge koop ik een paar kaarten. Postzegels verkopen ze bij elke tabacci. ..... Toch? Mooi niet! Dit wordt een speciale missie die uiteindelijk slaagt. Bijzonder is dat je kunt ontsnappen aan de stroom van mensen. Een buurtrestaurant, waar je twee jaar terug echt moest reserveren, is niet meer. Jammer, want het was lekker. Net alsof je in de huiskamer zat. Een aantal glasexposities hebben we al gezien. Niet allemaal even Gied, maar wel bijzonder. Morgen willen we ons meer op de Biënnale gaan richten.