straumen en de gouden omweg

De zon schijnt, met af en toe een wolkje. Dit is wat je je wenst voor je vakantie. Op naar het volgend avontuur. Het noorden geeft toch meer licht en lucht in de weg, dus gaan we nog even door naar boven. We komen bij de Gouden omweg. Een D-tour, aangeraden door de vriendelijke dame van gisteren. De weg kronkelt zich door een landschap van water, goudgele korenvelden, rode huizen van hout en daarbij behorende vissersboothuisjes op palen in het water van de fjord. Deze gaan steeds meer lijken op de rorbuer die je ziet op de Lofoten. Langs de route zijn er glasateliers, bijzondere sites en de geboorteplaats van Nils Aas een bekende Noorse beeldhouder. Straumen is een lief, rustiek plaatsje aan een zeer snel stromende in- en uitlaat van water. Het is niet echt een rivier, maar vanuit het meer links van straumen wordt het water door een smalle engte naar de fjord gevoerd. Het water draait en kolkt onder de brug door. Straumen betekent dan ook letterlijk Stroming. Ze hebben een lief klein museum en een beelden park om hun beroemde plaatsgenoot te eren. We drinken wat in een restaurant op palen, belaagd door de meeuwen, welke inmiddels getraind zijn in het feit dat er op dit terras vaak eten te halen is. De gouden route wordt niet vervolgd, maar we draaien weer terug naar het Noorden. Ergens zullen wij de weg naar huis moeten aanvangen, dus op naar Zweden of toch....... We rijden langs een fjordenstuk met een glad spiegelende baai en daar ligt een camping. Even heeft Ed nog zijn twijfel, omdat de E6 erg dichtbij achterlangs loopt. Op de camping blijkt het mee te vallen en wij kunnen het mooiste plekje van de wereld vinden. Het lijkt alsof wij hartstikke wild staan. Het besluit is snel genomen. Valkuil is namenlijk dat je anders weer te lang in de auto gaat zitten. De tent wordt uitgeklapt en de kano in elkaar gezet. We verkennen de kust en komen aan in het plaatsje aan de overkant van de campint. Wat ziet de wereld er toch vriendelijk uit wanneer het weer wat beter is. Langzaam en rustig peddelen we weer terug. Ed gaat de kano goed schoonmaken, zout is niet goed voor het alluminium frame en Leen gaat een potje koken. Net klaar met alle werkzaamheden begint het een beetje te miezeren, maar de camping heeft een prachtig overdekt terras, dus eten wij droog met uitzicht op de fjord. 's Avonds lezen we hier een boek en krijgen we als kado één van de mooiste zonsondergangen, misschien wel de mooiste van deze vakantie. De camera maakt overuren. Moe maar voldaan kruipen wij in onze flat op het dak. Voor de verandering is het warm in de tent en blijft de slaapzak open.