weer terug in Zuid Afrika en nu richting Swaziland

EEn iet wat ongezellig internet cafe in St. Lucia We zijn weer terug in Zuid-Afrika, sinds zaterdag. Onze reis vanuit Maputo naar de grens was een geweldig avontuur. Na een goede nacht zijn we om 8 uur richting veerpont gereden en het bleek dat wij om half negen meekonden met de pont. Deze werd met een vrolijke chaos volgestooid met auto's en mensen. De vrouwen dragen prachtige gekleurde afrikaanse doeken om hun lijf als rokken en allen dragen ze wel wat op hun hoofd. Wij raakten aan de praat met Leo, werkende in een hotel van Belgische eigenaren en ooit gewerkt bij de Britse ambassade, dus hij sprak perfect Engels. Zo werden wij een beetje wegwijs gemaakt in de wereld van Mozambique. Na een nacht was daar ook de rust van een ander land en de nieuwsgierigheid naar meer. We hebben Leo naar het hotel gebracht. The gallery hotel, gaat iemand ooit naar Maputo, dan is dit een klein juweeltje aan de andere kant van de rivier met prachtig uitzicht op de hoofdstad. Ze hebben een eigen strand en een soort van pier boven het water. Onze weg ging langzaam door naar het zuiden. Wanneer zouden we de banden leeg moeten laten pompen en wanneer zou het echt spannend worden? Dit bleek gelukkig allemaal heel erg mee te vallen, want we hebben alles in de lage gearing kunnen doen. Eerst was de weg nog mooi, toen wat potholes, daarna een goede zandweg en ineens werden het hele diepe sporen van heel rulzand. We hobbelden onze weg door een duinlandschap gemengd met rietvelden van papyrus. Prachtig. Een kleine d-tour bracht ons naar een duikresort. Ineens begrijp ik wel waarom onze kroonprins hier een huis zou willen hebben aan deze kust. Het strand is hagelwit, de duinen begroeid met veel planten, de Indische oceaan is knalblauw en de walvissen spuiten zo nu en daan in de verte. Na een heerlijke lunch en een leuk gesprek met twee Zuid Afrikaanse mannen hobbelen we weer terug naar de hoofdweg. Nou ja, hoofdweg, er wordt weinig aangegeven en we volgen op goed geluk de verse sporen in het zand. Eindelijk zijn daar de borden met Frontier, maar zelfs dan nog is het spannend. Onder weg helpen we nog wat dames die een fietsploeg ondersteunen. Help, I am stuck. Ja, de wielen stonden niet op lock, maar dat was snel verholpen. Om een uur of half vier konden we de grens passeren en lag daar een prachtige asfaltweg richting Kosi Forest lodge. Al snel moesten we van de weg af en het zou zo eenvoudig moeten zijn, ware het niet dat wij via hobbelige zandwegen wederom ineens in een vreemd bos stonden. Lang leve de mobile telefoon, het bleek dat we toch niet helemaal goed zaten. Eenmaal aangekomen in de lodge leek het alsof we in een klein paradijsje terecht gekomen waren, Wat een prachtige plek. Op ons bed, in de tent, bleek later een bruidssuite te zijn, lag een welkomsbrief aan ons persoonlijk gericht en de douche was te betreden via een houten pad liggend in mooi wit geharkt zand. Wauw. Na een verkwikkende douche en een glaasje heerlijke sherry terug richting de hoofdlodge. Daar kregen we een heerlijk driegangen diner geserveerd, met de belofte dat wij de volgende dag naast het vuur zouden mogen zitten. Moe, maar voldaan zijn we richting tent gegaan. Niet de lodge uitlopen, want daar grazen de nijlpaarden. De volgende ochtend stond er voor de tent heerlijk warm theewater en een goedemorgenbriefje met het programma van de dag. Wij zijn op een dagexcursie meegeweest door het merenstelsel van het nationale park. Hier leven de tzunga's, ooit uit Mozambique gekomen en zij leven van de visserij. Je mag ze niet fotograferen, maar we hebben ze wel bezig gezien met de vis. Vanuit het enen meer kun je via een kanaal naar het andere. Nijlpaarden te overs. Na de flamingo's bekeken te hebben gingen we richting het strand voor lunch, zwemmen, de walvissen uit het water te zien springen, prachtig en toen weer richting de lodge. 's avonds naast het vuur hebben we alleen maar kunnen concluderen dat we het toch wel enorm hebben geboft met deze opzet. Maandag zijn we vertrokken naar St. Lucia. Dit behoort tot het zelfde gebied met wedlands, maar is toch anders. Ons guesthouse kijkt uit richting de zee en de nijlpaarden komen soms vrolijk langs, soms lopen er ook luipaarden. Gisterenavond werden we alert gemaakt op een nijlpaard dat een aantal straten verderop stond te grazen, dat is heel gewoon. Vandaag hebben we even overwogen of we op walvissafari zouden gaan, maar we hebben toch gekozen voor een rit door het natuurpark.... wauw, wat een feest. Het is maar een kilometer of 32 lang, maar wat een diversiteit in landschappen en wat een hoeveelheid aan beesten. We hebben 6 neushoorns gezien, dolfijnen, walvissen, prachtige kudumannen, zebra's, buffels, gnoes, impala's waterbokken, ooievaars, de secretarisvogel, rare zwarte ganzen, een rietbok, rooie, en grijze duiker, bosbkken..... Het hield niet op. Nu zit ik even hier in het centrum, voordat we weer terug gaan naar het guesthouse. want daar wacht een stoofpot van kudu op ons. Ed komt net binnenwandelen Morgen starten we met onze laatste etappe van ons avontuur, we gaan naar Swaziland voor twee nachten en dan aterug naar Johannesburg voor de vlucht naar huis. We zitten nu in Kwazulu Natal en wat gisteren heel erg opviel was dat de wegen hier heel goed zijn, ze houden de afbrokkelende kanten bij met beton en voor de voetgangers zijn er betonnen stoepen gemaakt. Naast mij vraagt een kleine boskat om aandacht, nee het is een huiskatje met een mooi streeppatroon. Op naar de kudu en misschien nog nijlpaarden op de straat. Na 6 uur moet je eigenlijk niet meer teveel op straat lopen hier, er is teveel dat bijt en 8oo nijlpaarden en 1200 krokodillen en zeker een stuk of 10 luipaarden....