In La Pardina samen met Camiela

Maandag La Pardina.
Vanuit de keuken komen er de geluiden van een Spaans gesprek zich vermengend met de geuren van de lunch die daar wordt gemaakt. Ik zit achter de openstaande terrasdeuren waardoor het zonlicht naar binnenvalt en een lange streep trekt op de houten vloer van een waanzinnig huis. Ik hoor Camiela uitleggen hoe een aantal cursisten de vervolgstap gaan maken bij de tekencursus. Waar ben ik en waarom? Camiela is een vriendin die regelmatig schilder/tekencursussen (workshops) geeft en deze week zit ze in het noorden van Spanje (Aragon) waar Els woont en zij organiseert in deze periode een beeldhouw cursus en een schildercursus. Els is van het beeldhouwen en Camiela van het tekenen. Ed heeft geen vrij deze week dus ik ben een enorme bofkont dat ik zomaar mocht aanhaken en mee mocht naar deze prachtige streek. Vrijdagochtend zijn we op tijd vertrokken met het vliegtuig naar Barcelona. We hebben een autootje gehuurd. De Ford Ka werd opgewaardeerd tot een Opel Corsa. Na wat verkennende handelingen konden we gas geven en ons op weg begeven naar het noorden. De TomTom bedacht een prachtige route. Om half drie zijn we even van de snelweg afgegaan voor een lunch. Tijdens de lunch brak er een onweer los wat tot gevolg had dat het weer later op de dag veel mooier werd. Onze auto stond op een gravelweg langs de weg geparkeerd en een grote vrachtauto reed door de plassen waardoor onze Corsa eruit zag als een gevlekte grijze panter. Ach, dat hoort bij Spanje. Nu vallen we niet meer op. We zijn eerst naar Arcusa gereden. Een klein dorpje met uitzicht op de besneeuwde toppen van de Pyrineen. Els had 1 week al een cursur in een huis van Belgen op een heuveltop. In alle eenvoud hebben deze mensen een oud huis weer tot leven gebracht. Ed is een meubelmaker en al het hout intern is door hem onder handen genomen. Een bevriende Belg heeft het grote werk gedaan en zijn vrouw het schilderwerk. Resultaat is een huis met sfeer maar met heel veel eenvoud. We hebben hier 1 nachtje geslapen. We kwamen aan op het moment dat de eindexpositie van het gemaakte werk gaande was. Na de heerlijke maaltijd gemaakt door Jos (de partner van Els) en een lekker glas wijn en de gezelligheid van een aantal dorpsgenoten, zijn we in een diepe slaap gevallen. Het was een lange , maar leuke dag.
De volgende ochtend kwamen de wolken omhoog getrokken vanuit het dal in het Noorden. ’s Nachts was er veel water uit de lucht gekomen. Els had gevraagd of wij wat tekenspullen konden komen halen om mee te nemen naar het andere huis. Dit bleek een groot avontuur, omdat de nachtelijke regen er voor gezorgd had dat het pad naar hun huis was veranderd in een modderparcours. Met veel beleid en Leen die alle takken weghield zijn we heen en weer gekomen. Het is toch altijd anders wanneer je een huurauto hebt dan wanneer het je eigen auto is.
Na een grondige schoonmaakbeurt hebben we afscheid genomen van het huis en zijn we vertrokken naar het volgende onderkomen. Een groot, kunstzinnig huis in La Pardina. Een heel klein dorpje iets meer naar het oosten. Het is hier iets luwer, minder weer en je hebt hier geen zicht op de bergen, maar het is wel een heel lief en rustig plaatsje. In de verte ligt een klein vervallen kapelletje met een paar oude ijzeren grafkruizen en een typsich Spaanse muur met graven en kunstbloemen. Zaterdag avond kwamen de nieuwe cursisten. Allen bleken ze al eerder bij Els geweest te zijn, waardoor het ijs snel gebroken bleek te zijn. Camiela en ik hebben in de middag het huis verkend. De vorige bewoonster heeft de vele badkamers in dit huis allemaal op een andere manier vorm gegeven. Het huis is zo groot dat je af en toe de weg kwijt lijkt te raken. Het huis ligt met een aantal andere huizen bij elkaar en deze hebben een gezamenlijk zwembad. De zwaluwen vliegen voortdurend heen en weer en ze vliegen zelfs door de openstaande terrasdeuren de woonkamer in en uit. Af en toe gaat er een stelletje zitten en het lijkt wel of het dan even tijd is voor een gesprek.
Zondagochtend gaan de cursussen van start. Er komen ook nog twee Spaanse cursisten, waardoor het een internationaal gezelschap wordt.
Van buiten klinken nu de hak geluiden. Er wordt driftig gehamerd en geklopt. Ik heb mij zelf tot taak genomen om een soort van fotoreportage te maken. Bijzonder is het om te zien dat men zo kan opgaan in het werk dat ze niet eens merken dat er foto’s genomen worden.
Gistermiddag ben ik met de auto naar het stuwmeer een stukje verder op gereden. De lucht trok langzaam dicht met wat grijzere wolken, maar de zon zorgde daardoor voor veel contrast in het landschap. Het water van het meer is zo groenblauw dat het in de zon bijna pijn doet aan je ogen. Dit in combinatie met de gele brem en de donkere wolken gaf wel een mooi beeld. Doordat het nog lente is zijn er heel veel kleuren in het landschap. Alles bloeit en groeit nog. Een bergmassief maakt mij wel nieuwsgierig naar de omgeving. Vanmiddag maar eens op ontdekkingstocht. Het weer is veel mooier dan de verwachtingen aangaven. Een verrassing. Gisterenmiddag zijn we met de buurman naar een aantal kunstwerken van een kunstenaar uit Bukino Fasso (?) gaan kijken. De vrouw van de buurman heeft een galerie met Afrikaanse kunst en binnenkort hebben ze een tentoonstelling van deze man. Het was wel bijzonder werk. De buurman is een professionele gids en hij liet ons en passant nog een aantal hele bijzondere planten zijn. Er loopt hier ook een GR, maar deze wordt niet bijgehouden en is behoorlijk overwoekerd. Mooi is wel dat je beneden bij een soort van beek komt en daar ligt een oud waterhuisje uit 1923. Het bronwater komt hier uit de wand gesijpeld en ze hebben hier ooit een wasplaats gemaakt. Nu is het enigszins overwoekerd, maar daardoor wel een spannende plek geworden. Bijzonder is het wel om een beeldhouwproces eens van dichtbij mee te maken. Joris, een Belgische gast is hier voor twee weken en dus al een tijd bezig. Gisteren brak er bij het afwerken ineens een stuk van de punt af. Wat frustrerend.

Uit de keuken klinkt muziek. Het is een prachtige plek om even tot rust te komen. Er zijn een aantal bijzondere mensen. Donderdag vlieg ik weer terug naar Nederland en tot die tijd ga ik zeker met extra volle teugen genieten.