fantasy world Dubai

Vrijdag 6 januari
Smog zit in de lucht en door deze wazige sluier doemen de contouren van Dubai. Twee grote cruiseboten liggen al aangemeerd aan de kade. Met een taxi laten wij ons rondrijden in dit soort Disneyland van het oosten. Het is moeilijk te beschrijven, maar daar lijkt het wel een beetje op. De laatste jaren is er gigantisch veel gebouwd in dit Emiraat en daarom heen ligt alleen maar zand. Rondom de Creek ligt het historisch centrum en daarom heen stijgt het ene na het andere gebouw de lucht in. De Burj of Dubai is ruim 823 meter hoog. Als de piek van de Kerstboom torent deze boven de rest uit. 100 euro kost het ter plekke om naar boven te kunnen. Boek je het via internet dan is het goedkoper, maar het blijkt dat het hele weekend al uitverkocht is. De taxi mag amper stil staan om een foto te maken. De tocht gaat vervolgens richting één van de palmeilanden. Hier staat het Atlantishotel en hier aan gekoppeld ligt een soort van waterwereld. Met Daan, Isabel, Rainier en Trees bezoeken we het aqaurium en krijgen Steven als gids mee. Kosten nog moeite zijn gespaard om alles op Atlantis te laten lijken. Het mooist is het grote basin waar duikers bezig zijn met schoonmaak werkzaamheden en waar om half elf de dieren worden gevoerd. Grote pijlstaartroggen zweven grazieus door het water en hier en daar zwemmen er haaien. We weten niet waar we moeten kijken. Met de taxi gaan we verder naar de Burj al Arab, het 7 sterren hotel dat lijkt op het zeil van een schip. Je kan hier high tea doen, maar dat was snel uitverkocht en ook wel heel erg duur......
In de middag zijn een aantal van ons nog terug gegaan naar het oude deel van de stad. Het onbekende is vaak het leukst. Achter de moskee loopt een straatje met Hindi winkeltjes waar bloemen slingers en godenafbeeldingen hangen. Het blijkt dat hier een Shivatempel is. Het doet mij een beetje denken aan onze lieve heer op zolder. De geur van wierook zoekt redelijk agressief z'n weg in mijn neusgaten. Niet mijn favoriete geur. Na de schoenen uitgedaan te hebben, de voeten gewassen, beklimmen we de trap naar boven. We komen in een wat kale ruimte waar veel mensen heen en weer lopen. Er zijn verschillende plekken die ze bezoeken. We gaan nog een trap omhoog, bedekken het hoofd en komen een ruimte binnen waar een soort van schrijn is. Een groep muzikanten maakt voor mij de zo bekende muziek met tabla en o.a. een orgeltje. Zittend in hurkzit, zou je zo in trance kunnen komen. Eenmaal buiten krijgen alle mensen te eten voordat ze de tempel weer verlaten. Op een grote poster staat het ontwerp voor een heel groot complex, ze krijgen een "echte" tempel met reuze olifanten langs de entree. Over twee weken gaat deze open. Achter de tempel ligt een aanlegplaats van het veer over de Creek. Houten bootjes varen af en aan over het water. Een aantal waterfront restaurantjes zorgen voor water in de mond. De souk ligt dichtbij. Altijd leuk om de bedrijvigheid te ervaren van zo'n markt. Het is er vooral één van kleren. De groentenmarkt hebben we deze keer niet gezien.

Zaterdag 7 janari
Onze echte laatste dag. Tot twee ligt het schip in de haven, om daarna weg te varen naar Abu Dhabi. We bezoeken de goudsouk. Ed en Rainier gaan een rondvlucht boven de stad maken en het blijkt later dat ze met een echt witte limo (hummer) zijn opgehaald. De goudmarkt is groot en je ziet bijna door de bomen het bos niet meer. Dat de goudprijs is gestegen is goed merkbaar. Wat een prijzen, maar het is wel bijzonder om het een keer gezien te hebben . We zijn er vroeg waardoor het redelijk rustig is. Er is een grote diversiteit aan mensen. Van heel orthodox zwart met een klein spleetje voor de ogen, tot modern of Indiaas met een sari en dan wij westerlingen. De sfeer is erg ontspannen en vriendelijk. Het voelt wel goed. Een deel van de familie gaat met de taxi terug naar de boot. Ed, Trees, Daan , Isabel en ik willen nog naar het openlucht dorp aan de andere kant van de Creek en besluiten om met een watertaxi te gaan. Uiteindlijk is dat verder lopen dan verwacht en blijft er te weinig tijd over voor het dorp, maar het is wel een bijzondere ervaring om met het de lokale bevolding over te steken naar de overkant van het water. We varen langs de traditionele dowh's die als vrachtboten worden gebruikt en helemaal tot de nok aan toe geladen zijn met allerlei waren, daarnaast zitten ze ook nog eens vol met mensen. De oproep voor het gebed schalt uit de talloze luidspiekers van de moskeën hier in de binnenstad. Eenmaal aan de overkant besluiten we om een taxi te zoeken om ons terug te brengen naar de boot. Onze reis zit er bijna op. Het is een bijzondere ervaring om dit gebied aan te doen. Het is ook bijzonder om dit nog eens zo met de familie te mogen doen. Voor mijzelf heeft Oman wel de meeste indruk gemaakt en is dit het meest authentiek. Hier zou ik zeker nog wel een keer naar terug willen. Over Dubai ben ik nog niet uit. Het lijkt toch iets te veel op de speeltuin van mensen die heel veel geld hebben. De taxi chauffeurs komen allemaal uit India. Werken 7 dagen per week, tussen de 12 en 15 uur. Hun familie mag/kan hier niet wonen. Eén chauffeur vertelde dat hij volgend jaar terug gaat naar India. Hoewel hij wel goed verdient voor Indiase begrippen, kan zijn vrouw er niet meer tegen en zijn dochter mist hem te veel. Ze zijn erg gevoelig voor een gesprek. Zakelijk proberen ze hard te zijn, na een gesprek blijkt er ineens meer ruimte te zijn voor prijsonderhandeling.
Vanavond eten we nog op de boot en midden in de nacht vangen we de thuisreis weer aan. Gebroken komen we denk ik aan in Nederland, maar wel weer met een ervaring rijker. In het vliegtuig zitten we naast een Duitse mijnheer die aardig Nederlands spreekt en hij laat ns kennismaken met de ruiterwereld. Hij is naar Dubai gevlogen om daar als springruiter mee te doen aan een toernooi. Aardige man en we zijn weer een beetje beter thuis in de paardenwereld.