op de bank met zicht op de fjord.

Het is zaterdagavond. Onze buiken zijn gevuld met een heerlijke lamsbout die uren heeft staan sudderen in de oven. Wat zijn we enorm verwend. Weer was daar vanmorgen bij het opstaan de lucht strak blauw. Welliswaar met een harde wind, maar blauw en een zonnetje. Gisterenavond hebben we heerlijk gegeten in een modern Italiaans restaurantje vlak bij het hotel. Daarna nog een wandeling door de stad om het eten een beetje te laten zakken. Steden, donker en licht hebben altijd iets magisch. Bergen is wel een stad met allure geworden, prachtige winkels met mooie spullen, dat kan ik mij niet herinneren van voorheen. Bij het water is daar de reflectie van alle lichten hierom heen. Bootjes liggen in de haven en zijn schaars verlicht. Men heeft een week vakantie en heeft het ervan genomen. Het moet wel koud zijn op de boot, want in de nacht is er al nachtvorst. Vanmorgen lag er een wit waas over het gras langs de weg. Op de toppen die wat hoger zijn ligt er een laagje witte sneeuw, alsof iemand gestrooid heeft met de poedersuiker bus. Prachtig gezicht, maar wel een teken dat de winter in aantocht is. Even nog terug naar Bergen en de avond. In Noorwegen mag je niet binnen roken en daar waar je in Nederland toch het gevoel hebt dat men dit lastig lijkt te vinden, heeft hier elke kroeg en restaurant een buitenterras met dekens en gaskacheltjes. Wanneer we er langs lopen is het een lawaai van je welste. Op het plein bij het hotel staan een aantal tenten. Het is de studentensportweek en er wordt vanalles georganiseerd. Vrijdagavond blijkt het ook de wedstriijd van het Noorste nationaal elftal tegen de Zwitsers. Precies op het moment dat wij even komen kijken wat er is, valt er een doelpunt en veren alle zittende als gestoken tegelijkertijd omhoog en volgt er een golf van geluid. De vreugde is enorm. Wij wandelen de tent uit en vervolgen de weg naar het hotel. Bergen is leuk en we gaan zeker nog weer een keer terug. Ik kom er achter dat er een concert is van iemand die ik heel graag zou willen horen, maar het is uitverkocht. Tja, dat krijg je met een lastminute actie. Vandaag zijn we langs een panoramische route naar Valen gereden, daar waar Oddvar en Synnøve wonen. De zon doet er lang over om over de bergen heen te gluren. Hierdoor zie je goed dat sommige huizen in de winter toch heel lang in de schaduw blijven. Sommige huizen krijgen soms twee maanden geen zon. Oef, dat is wel lang..... je ziet dat de zon ergens schijnt, maar je voelt niet de warmte in je huis. De veerpont leek op ons te wachten. Een oude, wat gedateerde boot, die in 20 minuten naar de overkant vaart. Vanuit Bergen reden we eerst naar het noorden, dan naar het oosten en dan pas naar het zuiden. Dat voelde raar, maar het is wel de snelste route naar Valen. Eenmaal in Rosendal is het nog maar een 30 km rijden.
Wat een hartelijke weerzien. Na de lunch is Ed met Oddvar naar een bergtopje gelopen en ik ben met Synnøve bij het boothuis beneden aan de fjord gaan zitten met ons gezicht in de zon. Nu zitten we alleen in de keuken. Oddvar heeft een feest en Synnøve is terug naar haar werk. Voor ons voelt het als thuis en als vakantie. Wat is dat toch bijzonder, je bent even in een andere omgeving en je bent echt helemaal weg. De folgefonna (de gletsjer hier in de buurt) liet zich vandaag goed zien en er ligt ook daar al genoeg sneeuw. Drie jaar terug zijn we daar naar toe gelopen. Ik droom nog steeds af en toe van de waterval waar we doorheen moesten klimmen. We hebben nog driekwart dag en dan vliegen we weer terug. Heerlijke om hier weer even te zijn en even bij te kletsen met onze vrienden. Het is altijd te kort, maar beter iets dan niets.....