Een heerlijke week is weer voorbij....

Ineens is daar de winter. Zaterdagavond bij de open haard in Thonon-les-Bains, te gast bij de ouders van Ed. Wat een verschil met een week geleden. Reden we vorige week nog met 26 graden langs Lyon, hebben we vandaag bij de Cora de eerste auto's met een hoedje van sneeuw gezien. Dit betekent dat het op niet zo'n grote hoogte al koud is en sneeuwt. Het heeft de hele dag hard geregend en aan het einde van de middag zagen we af en toe een sneeuwvlok omlaag dwarrelen. We hebben een heerlijke lanterfant dag gehad, besloten om morgenochtend vroeg (zondag) te gaan rijden. Ed zijn ouders vinden het erg gezellig en dat is ook wederzijds. Vanmorgen vulde het huis zich met extra geluid, want de nichten van Ed kwamen met de mannen afscheid nemen. Gezellig. Ed zijn ouders zijn hier met vrienden. Vrijdagavond zijn we met elf man in het clubhuis gaan eten, heerlijk en gezellig.
Vrijdagochtend zijn we rustig uit Aurel vertrokken, na afscheid genomen te hebben van Rob en Mariëlle. Een lichte motregen weerhoudt ons er niet van om over de col de Rousset te gaan. Zigzaggend loopt de weg omhoog met scherpe haarspeldbochten. Ooit hebben Ed en ik hier gekken naar beneden zien gaan op een soort reuzen skateboard, motorpak aan en helm op en dan blind de berg af terwijl er toch niet zoiets als een rem op zat en de auto's gewoon op en neer de berg rijden. Nu was er bijna geen verkeer op de weg. De bergen in de verte liggen in de wolken, het heeft iets mystiek en de kleuren zijn ineens diffuus geworden. De TomTom is het niet eens met de route en probeert ons telkens weer terug te sturen. "Indien mogelijk, keer om!" We tuffen rustig door de Vercors en stoppen in een slapend stadje, waar we in een groezelig cafeetje (de warenwet zou hier met de mond open staan) de lekkerste koffie drinken van deze hele reis. Er wordt nog veel gerookt hier in Frankrijk en het bewijs is daar, terwijl wij aan de koffie zitten gaan er veel pakjes sigaretten over de toonbank. Zijn er hier ook nog veel ouderen die roken? Hoe verder we richting Genève komen, hoe harder het gaat regenen. Voor de lunch stoppen we bij Le Grillade, het is super druk, maar het eten is er ook naar. Om vier uur rijden we de slagboom door bij het park in Thonon . Het meer van Genève is wild, er staat veel wind, wat het water flink doet opspatten. De overkant laat zich deze keer niet zien. Het is druk op het park, de buurvrouw verteld ons dat de Fransen nu twee weken vakantie hebben. Wat een geluk dat de klok een uurtje achteruit gaat, daardoor lijkt het toch alsof we minder vroeg op hoeven te staan en dan.......zit een heerlijke week er weer op.
Zondag 28 oktober, nu is het echt tijd om weer naar huis te gaan. De hele nacht heeft het zwaar gestormd. Om zes uur gaat de wekker en gooien we snel de tassen in de auto. Mama Ed krijgt een dikke knuffel en dan vertrekken we in het donker. Sneeuwvlokken dwarrelen naar beneden, het is twee graden boven nul, maar dat zakt al snel nog meer. Eerst is de sneeuw alleen in de lucht, dan zien we het hoger gelegen op de flanken van de heuvels en dan ligt het ook aan het meer op de daken. Voorbij Genève wordt het echt serieus. Er is nog 1 baan te berijden en we mogen niet harder dan 70 kilometer. Later op de dag zien we op het nieuws dat in de buurt van Grenoble veel sneeuw is gevallen. Hoe bizar kan het zijn. Vorige week was het nog 26 graden en nu is het minus 2. De wind is nog steeds heftig. In Thonon lagen veel bladeren, takken en zelfs bomen. Eenmaal op de snelweg richting Dijon trekt de lucht open en gaat de zon schijnen. Een mooie afsluiting van een heerlijke week.